"...sivri kelimelerini yüreğime,
saplasan bile sessiz kalırım.
çünkü görmüyor musun?
dilim yaralı,
ama senin iğne ipliğin dudaklarımı hedef aldı."
Tüm dünyanın tanıdığı, henüz 20 yaşında bir kız.
Savaşı kendisiyle,
Geçmişiyle,
Ailesiyle.
Terk edi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
4. BÖLÜM: "KAÇ GÜNLÜK ÖMRÜN KELEBEK?"
"Geçmişin kuru dalında asılı kalmış, ölü bir kelebek."
🦋
Ghostly Kisses, Empty Note (acoustic)
Denedim.
İnsanlar beni sevmedikçe kendimi değiştirmeyi denedim. İnsanlar benden nefret etmesin diye nefret ettikleri her parçamı koparmayı denedim. Yüzünü tatlı bulan birinden aynaları kırdığım birine dönüştüm. Saçlarımın renkleriyle oynadım, beğenilmedikçe değiştirdim. Yüzümle oynadım, sivilcelenmesin, kurumasın, yağlanmasın, iz kalmasın diye en pahalı ürünleri aldım. Dermatologlara, kuaförlere, stilistlere, diyetisyenlere, spor salonlarına tonla para ödedim.
Ağzımda tek lokma atamadığım, attığım anda kustuğum bir dönem geçirdim. Hiç olmadığım kadar zayıfladım. Buna rağmen kilolu buldukları bölgelerim oldu. Annemin ve lisenin, erkeklerin bedenime yükledikleriyle büyümüşken internettekiler de, zar zor ulaştığım insanlar da sırf bu yüzden gitmesin diye biraz daha kilo verdim.
Sonra biraz daha ve biraz daha...
Bu sefer çok zayıfladın, biraz ye de kilo al dediler ama ben çoktan anoreksiya olmuştum.
Denedim, sadece sevilebilmek için.
Gerçekten denedim.
Ve şimdi aynadaki aksinden nefret eden biriyim.
Banyo kapısı tıklatıldı, arkasındaki Rengin'in sesi geldi. "Petunya, geç kalıyoruz." Sabah beşe doğru uyumuştu onlar, bense onları da uyandırmayayım diye gözlerimi tavana dikmiş, öylece günün doğmasını beklemiştim. İçimdeki mutsuzluk uykularımı engellemişti. Şimdi saat yediydi ve dirseklerimi lavaboya yaslamış, yüzümü ellerimin arasına almış öylece duruyordum.
Bir günün daha yaşamadan geçip gitmesini bekliyordum.
Suyu bir kez daha açtım ve yüzümü yıkayıp kuruladıktan sonra aynaya yeni bir bakış atmadan odaya döndüm.
Ben banyodayken otel odama çoktan yerleşmişti bile ekip. Makyaj malzemelerim hazırlanmış, bavullardan çıkarılan kıyafetlerim bir kat daha ütülenmeye başlamıştı. Etrafta telefonlarla konuşan, odaya girip çıkan birçok insan vardı. Banyodan çıkar çıkmaz ekipten iki kişinin yönlendirmesiyle makyaj sandalyesine oturtuldum ve o sırada da Rengin'e programımın ne olduğunu sordum.
"Dünün ertelenen çekimlerinden birini araya sıkıştırdık, birkaç saat içinde yapacağız. Hemen sonrasında Youtube için iki çekimin var. Sonrasında küçük bir toplantımız olacak..." Hızlı bir hesaplama yaptı. Benimse o sırada da saçlarım taranmaya, yüzüm nemlendirilmeye başlanmıştı bile. "Akşam 7 gibi programların sona ermiş olur."
