Gerçek Ailem mi?

27

Alarmım çaldığında hemen uyandım bugün abimin yanına gidicektim. Lavaboda işlerimi hallettikten sonra üstüme rahat bir şeyler giyip başka bir çantaya da iki üç çeşit kıyafet koymuştum iki, üç gün abimde kalıcaktım.

Son olarak telefonumu da alarak sessiz bir şekilde evden çıktım. Henüz saat beş olduğu için ev halkından ses yoktu ve bu mükemmeldi.

Evden iki üç sokak uzaklaşıp abimi aradım çünkü evi nerede bilmiyordum.

Akın-Alya bir şey mi oldu? İyi misin?

- Sana da günaydın. Eveet maşşalahh taş gibiyim bana hiç bir şey olmuyor. Ama Allah rızası için konumunu hemen atabilirmisin? Sabahları dışarısı soğukta.

Telefonu yüzüne kapatıp konumu bekledim kısa süre sonra konum geldi ve taksiye bindim.

Parayı ödeyip taksiden indim ve evin bahçesine girdim hoay maşallah eve bak be çok güzel.

Kafamı çevirdiğim de bana bakan Vedat ı gördüm. Çok karizmatikti, acayip hoşuma gidiyordu.

Vedat - Hoş geldiniz Alya Hanım.

Hanım ne ya hiç oldumu şimdi bebeğim.

- Allah aşkına Hanım ne Vedat ya. Hanım, manım deme bana.

Hafifçe kıkırdayıp başını hafif aşağıya doğru eğdi.

Vedat- Peki Alya. Hanım demem.

Ona gülümseyip açık olan boydan camdan içeri girdim.

- Selamınaleyküm.

Abim hızlıca arkasını dönüp kaşlarını çattı.

Akın- Napıyorsun Alya orada kapı diye bir şey var.

- Kapı çok uzak geldi. Ee naber?

Akın - Onu sana sormalı?

Koltuğa oturup arkama yaslandım ve onunda oturmasını işaret ettim. Telefonumdan ses kayıt yerini açtım.

- Sadece dinlemeni istiyorum. Ses bitince konuşuruz.

Dediklerimi onaylayınca kaydı açıp telefonu masanın üstüne koydum ve ona bakmaya başladım.

Arada çenesi geriliyor, yumruğunu sıkıyordu, arada da gözleri doluyor iki üç damla göz yaşı döküyordu.

Ses kaydı bittiğinde telefonumu alıp kapattım o ise hala telefonun olduğu yere bakıyordu.

- Babamın, babamızın hiç bir suçu yokmuş abi. Keşke daha önce açıklasaydı sana bunları ama açıklayamamış, dendiğinde ise sen dinlememişsin. Herşey o kadın yüzünden ve o dedemiz olacak adam yüzünden olmuş.

Akın- Ses kaydı alıp dinlettiğin için teşekkür ederim Alya. Eğer böyle olmasaydı ben yine dinlemez ve babamı suçlardım.

Baba, baba demişti. Acaba şuan aklından neler geçiyordu. Tüm kardeşler hepimiz kesinlikle bok gibi hissediyorduk, herşeyi bizlerden saklamışlardı.

Hızlıca yerimden kalkıp abime sarıldım.

- Abimm. Sonunda öğrendik gizlenen şeyleri.

Akın- Öğrendik Alya'm. Ee acıktın mı?

- Acıkmam mı be bana yemek de yeter. Bu arada sende kalıyorum iki, üç gün.

Akın- Burası senin de evin istediğin kadar kal. Ee ne yemek istersin?

- İskender olsa fena olmazdı.

Telefonu hemen alıp birine bir şey yazdı.

Akın- Birazdan gelir iskender.

Tanıştığımızdan beri ikinci kez abimin gözlerinin içi gülüyordu. Birincisi beni bulduğunda, ikincisi ise şuan babasını tekrar kazandığı an da.

Uzun zamandır bölüm yazamıyordum. Kısa bir bölüm oldu.

Hikaye hakkında düşünceleriniz nelerdir? Önerileriniz varmı?

Okuduğunuz için teşekkür ederim.