Mc ; Still Learning - Halsey
Kimsesizken mi herkesim olur, yoksa herkes varken mi kimsesiz olurum? Ayrılığın son demleri beni kuşatmışken onu nasıl özlediğimi bakışlarımla anlatmaktan yorulduğum ayna artık çatlamak istiyor.
Keşke iki kez düşünüp babam faktörünü en ön sıraya ekleseydim. Eğer onun izinden gitseydim bunların hiçbiri olmazdı. Bu adamın kucağında olmazdım. Böyle yanlız hissetmezdim. Usulca akan yaşlarım yastığa düşüyordu. Arkamda bana sarılan adam ise uykunun esaretine kapılmıştı bile. Onu tanımamak benim için en büyük suç ve günah. Kalbim sızladı ve beynime küfürler etmeye başladı. Kendini salmış duygularım ise beynime serhoş şarkılar yakıyordu. Damlayan inciler ise artık istiridyesizdi.
"Ağlamayı kes."
Sakin sesi uykunun nahoş kokusu ile harmanlıydı. Uykunun zindanında olduğunu sanmıştı ki o aslında hiç uğramadığı zindana beni tıkmıştı. Ondan nefret etmek istiyorum. Sonsuz bir duygu ile itmek ve görmemek istiyorum.
Başımı aşağı yukarı sallayarak ona boyun eğdim. Belime sardığı eli ile beni kendine yaklaştırdı. Sırtımda hatlarını hissedebiliyorum. Şuan istediğim birşey olduğunu sanmıyorum. Onun kollarının sıcaklığına lanet okuyarak gözlerimi yumdum. Zihnim milyonlarca kapı açarak beni uyanık tutmak istedi. Kalbim ise ipleri çoktan bu adamın sıkı kollarına bağlamış ve uyku emrini bana dayatmıştı. Düşünürken bilincim kalbin önünde eğildi ve zaferle onu kutladı. Sıcak nefesini ensemde hissederken mırıldandı.
"Kokun..."
Sesiyle biraz daha uyuşuk hale geldim. Sanarım yolun sonuna geldim. Uykunun yamacından atlamam ve sonsuz olmam lazım. Ta ki babam beni bulup tekrar krallığımıza götürene dek.
Kimsesizlik artık herkesim.
Soğuk kolları artık herkesim.
Babasızlık artık herkesim.
YOU ARE READING
BERMUDA +18
ActionÜzerime geliyor ve ben izin veriyorum. Hemen kaçmam kurtulmam gereken yerde mıhlanmış gibiyim. Çekik koyu gözleri beni süzdü. Sivri çenesi yukarı kıvırdı. "Korkuyormusun?" Güzel soru ve evet. Korkuyorum. Bana yapılacak , yapılabilecek şeylerden öl...
