Isa Pang Ikaw

Chapter 46

Mark's POV

DALAWANG ARAW. Dalawang araw ang lumipas. Naging maayos naman ang operasyon nila Kelvin at Caster. Pero hanggang ngayon hindi parin sila nagiging. Narito ako ngayon sa ICU. Suot ng face mask at lab coat at ng gloves. Umupo ako sa gilid ni Caster tapos ay hinawakan ang kamay niya. Kung sanang nakapunta ako nang mas maaga or nakapunta agad ng mas maaga mga kasamahan ko. Sana wala ka sa kalagayan na ganyan Caster.

Hindi ko napigilan hindi maiyak. Ang dami na natin pagsubok na pinagdaanan Caster. Hindi dito matatapos ang lahat! Please, wake up! Gumising kana, sige naman. Tumayo ka d'yan at sabihin mo sa'kin na magiging maayos ang lahat.

Bakit ba ang sakit makitang nasa ganyan kang kalagayan.

Lumabas ako do'n at nakasalubong ko sa corridor si papa. Matiim ko ito pinagmasdan. Hindi mangyayari ang lahat nang 'to kung hindi niya pinalayo si Caster sa'kin.

"Anak." Tawag nito sa'kin.

"Ano?" Sagot ko.

"Patawain mo ako. Ayokong maging hadlang sa pagmamahalan nio ng batang 'yan. Pero hindi ko kasi matanggap na naging kasintahan mo isang lalaki." Natawa ako nang pagak.

" Edi sana hindi ka nalang nakialam! Alam mo ba ang nangyari ha?! Naging ganito! Pinalayo mo siya sa'kin! Ano ba naman utak 'yan! Akala ko bang mahal mo ako? Pero itong ginawa mo sa'kin! Ang sakit ng ginawa mo sa'kin!" Galit na sigaw ko.

" Patawarin mo ako anak. Natakot akong mawala ka dahil ikaw ang susunod na magiging tiga pag mana ng Echavez Empire." Hindi kona alam ang iisipin ko.

" Ano ba ako para sayo? Isang laruan? Hindi ko gusto ang mana! Sayong sayo na! PLEASE! GIVE SOME MERCY ON ME! Sinunod ko naman ang gusto mo! Pumasok ako sa organisasyon iyon! Naging Director ako ng company ni lolo. Ano pa ba? Ano pa ba gusto mo?! Pero hindi kona masusunod ang gusto mo iwan ko si Caster." Umiiyak na sabi ko.

" Hindi kona gagawin iyon. Pinapatunayan na kita. Hindi na ako tututol pa." Mas naiyak ako. Iyon inis ko kanina napunta sa iyak.

" Too late, way too late. Nasa tanginang kama na iyon si Caster! At hindi ko alam kung kelan siya gigising! I am fucking hate my life dad! I am fucking hate it!" Tinalikuran ko siya kasi baka ano pa masabi ko sa kanya.

Sa lahat nang pinagdahanan ko. Hindi ko alam na mas mahirap pa ito. Gusto ko nalang mamatay! Ayoko na. Pagod na pagod na ako. Nauubos na ako.

"Anak." Narinig ko ang boses ni mommy.

Ayoko siyang madamay. "M-mom." Tungon ko.

"I know it hurt. Pero kayanin mo please. Mommy always here for you. Nandito ako para sa inyo magkaka-kapatid. Huwag na huwag niyong kakalimutan na lagi ako nandito. Susuportahan kayo. Suportado ako sayo anak, Mark. Gawin mo kung ano man ang sinisigaw nang puso mo. I know, you love Caster so much." Yes, i love him so much! I fucking loved him!

"Thank you, mom."

"No need to say sorry. Basta tandaan mo. Kung saan ka masaya, doon ako. Kung saan masaya ang mga anak ko. Masaya na din ako." Niyakap ko lang ito.

She's the best mother. Siya lang naman nakakaintindi sa'kin. Gano'n ang posisyon namin ng makita ko si Hemerson na papunta sa gawi namin.