Chapter 14: Bryle's POV

271 14 0
                                    

Seeing Allesia suffering and enduring the pain that her leukemia gave makes me weak

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.


Seeing Allesia suffering and enduring the pain that her leukemia gave makes me weak. Every time. Kung puwede lang na kunin ko sa kanya yung sakit niya gagawin ko.

I didn't leave her side even though sometimes she said that we should breakup because of her what ifs. What if hindi na siya magtagal sa mundo, what if hindi siya maging leukemia free and so on. But still I didn't leave her side.

We studied together, eat together and napasyal din kami ng magkasama. Even our friends, nasama din sila minsan. We all make sure that Alessia can't feel that she's alone, she's not worth it anymore, she can't experience what her daily routines.

"I hope you can't feel pain anymore." I said with a small smile on my face.

It's almost two months since she left us. Hindi ko alam na nagaagaw buhay na pala siya. She doesn't say anything about her condition. She's just smiling and acting like there's nothing wrong.

Naalala ko pa kung bakit umuwi si ate. That was the fourth day after mom told us about her condition. Mayroon siyang cancer at malala na daw yon. Akala namin ay pagod lang siya sa trabaho yon pala iba na.

After she died she gave us a letter na kahit ngayon ay hindi ko pa kayang basahin. Masakit sa akin na nawala agad si mom hindi pa nga ako nakaka-adjust sa situation namin ni Alessia tapos mababalitaan ko na may taning na pala ang buhay ng nanay ko.

After I visit mom in the cemetery, dumiretso na ako sa ospital. Pagkabukas na pagkabukas ko ng pinto ay bumungad sa akin ang masayang mukha ni Alessia.

"Hi, love!" Allesia greeted me. Pumunta ako sa tabi niya at binigyan siya ng halik sa noo.

"Hello, love." I greeted back.

We're so shocked when Allesia's doctor told us that she's recovering kahit na two months palang ang nakakaraan simula ng umpisan ang chemotherapy niya. But it was a good news too. Allesia is the strongest and bravest girl I know. The doctor said too that if patuloy na nakikipag-cooperate ang katawan niya. Baka hindi aabot ng taon ang paggaling niya.

Tinatak yon ni Allesia sa isip niya. Sinasabi niya sa amin kung may nararamdaman siya, kung may gusto siyang gawin o kahit hindi pa oras ng paginom niya ng gamot ay ire-remind ka niya. She's so determined to recover and continue her routines. Kaya todo suporta lang kami sa kanya. We assure her that she's not alone with her fight that we're here to help her even if in small thing.

"Congrats, tol. Gagaling na talaga si Allesia." Tinapik ako sa likod ni Josh.

"Thank you," pasalamat ko.

I'm glad that my friends were still here para damayan ako. Alex is the most dramatic person I've ever known. Whe he found out about her cousin's condition, the next day we saw him crying in the corner of his room. Tita Mila, his mom called us that we should go to their place because Alex didn't leave his room.

And I think Hailey and Railey have something that we didn't know. But that's their life hindi dapat kami mangialam sa buhay nila. Sasabihin naman nila yon kapag handa na sila.

"How's your feeling, love?" I asked Allesia while playing her fingers.

"A little bit better," she answered.

"Sobrang ganda mo." Bulong ko sa kanya. Tumingin siya sa akin at ngumiti, namula din ang kaniyang pisngi. Kinikilig.

"Thank you, love." Pasalamat niya sabay yakap sa akin.

Ilang minuto kaming nasa ganoong posisyon bago namin napagpasyahang kumain na. Malapit na din kasi siyang uminom ng gamot at hindi pwedeng malate ang paginom niya non. Pagkatapos naming kumain ay saglit kaming nag-aral ng iba't ibang subject. Kinuwentuhan ko din siya ng kung ano ano para makatulong na siya.

"Kaya mo pa?" Tanong ni ate.

"Kakayanin, ate.. para kay Allesia.. kailangan kong maging matatag," sagot ko.

"Sobrang proud ako sayo, Bryle." Sabi niya. "Ang laki na ng pinagbago mo simula nung makita mo ulit si Allesia," dagdag pa niya.

Diko mapigilan ang panggigilid ng luha ko. I shouldn't be crying. I should be brave. I don't want Allesia see me crying in front of her.

"It's okay to cry sometimes, Bryle. Nandito si ate pwede mo sa akin sabihin lahat," sabi niya. Agad naman akong yumakap, doon na nagsimulang tumulo ng sunod sunod ang aking luha.

"T-thank you f-for always being here, ate.." Naiyak kong sambit.

"Your welcome, Bryle. Hindi ko naman kasi pwedeng hayaan na yung kapatid ko ay may kinikimkim o di kaya eh may problema," sabi niya sabay hagod sa aking likod. Pinapatahan ako.

Ate Weya was the one who can read my feelings easily. She's so understanding person. Kapag may problema ako at ayokong malaman yon ng mga kaibigan ko. Si ate ang nandiyan para makinig sa mga reklamo at problema ko.

After our mom died, she replaced mom's position. Siya na ang gumagawa ng mga ginagawa dati ni mom. Siya ang naasikaso sa akin at kay dad. Hindi niya pinapakita sa amin yung kalungkutan na nararamdaman niya. Dahil pilit niya kaming pinapatatag. I'm so proud of her. I hope someday she can find a guy who can give what she deserved to be treated and have a good family too. Sana ganoon ang boyfriend niyang si Trian. Kun'di masasapak ko yon kung paiiyakin niya ang ate ko.

All of us keeps on praying that Allesia gets better. I saw Tita Marissa cry when Allesia fell asleep. And also Tito, he keeps on telling the doctors that do everything they could do to cure Allesia's illness.

"Kaya mo na?" Tanong ko sa kaniya. Tumango naman siya.

She's on her last chemotherapy. And it went well, she made it! The doctor says that she can finally go home on Friday.

"Congrats, Allesia!" Sabi naming lahat.

"Thank you for being with me. Thank you for joining me fight my illness and being with me until now." Pasasalamat niya.

Niyakap naman siya ng pamilya niya. Ganon din ang mga kaibigan namin.

"Thank you, Bryle." Napalingon ako sa gawi niya. Ngumiti siya bago magsalita ulit. "Salamat at hindi mo ako iniwan,
salamat kasi pinatatag mo lalo ang loob ko para lumaban."

"Thank you for fighting and winning your battle, love." Niyakap ko siya ng mahigpit saka hinalikan sa kaniyang noo.

"I love you, Luna." Nakangiti kong sabi.

"I love you too, Bryle."
________________________________________________________________________________

Epilogue na next hehe..

Votes and positive comments are highly appreciated! Thanks for reading this chapter<33

Loving You Is My Decision [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon