"တီတီတီ~~"
~ယောင်း~ကျွန်တော်ယောင်းကိုချစ်တယ်~
ဘာ!!ချစ်~ချစ်တယ် ဟုတ်လား~
ဟုတ်တယ် ယောင်း~
ဟင့်အင်း~ငါ့ကိုမချစ်နဲ့ ငါမယုံဘူး အချစ်ဆိုတာက်ိုမယုံဘူး လိမ်တာ~ပြီးရင် အဲ့ချစ်တယ်ဆိုတဲ့နောက်မှာ ငါဘဲနာကျင်ရတာ
ယောင်း~~
"မေမေ~"
"ဟော~ဂျီဂျီတောင်ရောက်နေပြီ မင်းတို့ဒီနေ့ကျောင်းနောက်ကျတော့မယ်ထင်တယ်"
"ဟုတ်တယ်မေမေ ရေကျွန်တော်လည်းဒီနေ့အိပ်ယာထနောက်ကျနေလို့ အမြန်ပြေးလာရတာ ဒါနဲ့ Taehyungရော~"
"အမလေး အခုထိမထသေးပါဘူးတော် အိမ်မက်မက်ကောင်းတုန်းနေမှာပေါ့ အပေါ်တက်နိုးမလို့ဟင်းအိုးတန်းလန်းကြီးဖြစ်နေတာနဲ့မနိုးရသေးတာ အောက်ကနေအော်နိုးနေတာတော့ ၁၀ခါမကတော့ဘူး ခုထိ ထတဲ့အရိပ်အရောင်မမြင်သေးဘူး"
(ဒါကတော့ Taehyung နဲ့ သူ့အမေရဲ့ မနက်ခင်းလေးပါ ကျွန်တော်တို့အန်တီတို့ဆိုတာက သူငယ်ချင်းတွေမိသားစုတွေလိုဘဲအကုန်ပြောအကုန်ရင်ဖွင့်အဲ့လိုဆိုတော့ Taehyungအမေလည်းကျွန်တော့်အမေ ကျွန်တော်အမေလည်း Taehyungအမေ အဲ့လိုဖြစ်နေတာတာပေါ့ အကုန်ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောကြတာပေါ့ Taehyungအဖေနဲ့ ကျွန်တော်အဖေဆိုတာလည်း သူငယ်ချင်းလုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေဆိုပါတော့)
"ဟုတ်လားအာ့ဆိုကျွန်တော်သွားနိုးလိုက်အုံးမယ်"
"အေးအေး နိုးလို့မှမထရင်ရေနဲ့လောင်းပြီးနိုး ဘယ်နဲ့ ကျောင်းနောက်ကျနေပီ့"
မေမေအပြောကြောင့် အားရပါးရီရင်း
ကင် peach ကိုနိုးဖို့အပေါ်ထပ်ကိုတက်သွားလိုက်သည်။
"ဟိတ်ကောင် Taehyung ထတော့ ကျောင်းနောက်ကျနေပီ"
"~~ဟင့်အင်း~မချစ်ဘူး"
"ဟ?လခွမ်း!!~မင်းကိုချစ်လားမချစ်လားမေးနေတာမဟုတ်ဘူး ကျောင်းနောက်ကျနေပြီထတော့လို့ပြောနေတာ"
"...."
"Yarrr ကင် peach!!!!!"
"ဟမ်~~ဟမ်း~~ဘာ~ဘာလည်း"
"တော်သေးတာပေါ့~ထသေးလို့"
"မင်း~ငါ့အခန်းထဲဘယ်လိုရောက်နေတာလည်း"
YOU ARE READING
𝑴𝒆𝒎𝒐𝒓𝒚 𝑶𝒇 𝑷𝒉𝒐𝒕𝒐𝒈𝒓𝒂𝒑𝒉
Fanfiction𝑾𝒆 𝒌𝒆𝒆𝒑 𝒕𝒉𝒊𝒔 𝒍𝒐𝒗𝒆 𝒊𝒏 𝒂 𝑷𝒉𝒐𝒕𝒐𝒈𝒓𝒂𝒑𝒉 ~~ 𝑾𝒆 𝒎𝒂𝒅𝒆 𝒕𝒉𝒊𝒔 𝒎𝒆𝒎𝒐𝒓𝒊𝒆𝒔 𝒇𝒐𝒓 𝒐𝒖𝒓𝒔𝒆𝒍𝒗𝒆𝒔 ~~ (Unicode/Zawgyi) ************** "အချစ်ဆိုတာရယူပိုင်ဆိုင်ခြင်းမျိုးမဟုတ်ဘဲ ကိုယ...
