"ကိုကို!! ကျွန်တော်ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့!
အီးးးဟီးးး!"
"ကလေးးမငိုပါနဲ့ ကိုကိုတို့ပြန်တွေ့ကြမယ်လေ"
"ဟင့်အင်းဟင့်အင်းမရဘူးးးကိုကိုပြောတော့ ကျွန်တော့်တို့အတူတူကြီးတဲ့အတိအတူရှိကြမယ်ဆို! ကျွန်တော်နဲ့အချိန်တွေအကြာကြီးအတူတူဆော့ပေးမယ်ဆို! ကိုကိုမသွားပါနဲ့အီးးဟီးး"
"မငိုပါနဲ့ကလေးရယ်~ဒီမှာကိုကို ကိုကြည့်ပါအုံး ကိုကိုကပြန်လာမှာလေ အဲ့ကြရင်အတူတူဆော့ကြမယ်လေ~"
"ကိုကိုလိမ်နေတာ အီးးဟီးး ကျွန်တော့်သိတယ် မေမေတို့ပြောနေတာကြားတယ်~ကိုကိုတို့ကအဝေးကြီးကိုပြောင်းသွားတော့မှာတဲ့!"
"ကလေး ကိုကို ကို့ကြည့် ကိုကိုပြန်လာမှာသေချာပေါက်ကတိပေးတယ် ဒီမှာကြည့်စမ်းကိုကို ကလေးအတွက်ကိုယ်တိုင်ထိုးထားတဲ့လက်ကိုင်ပဝါလေး ကိုကိုတို့နာမည်နဲ့တွေ့လား"
ငိုနေရင်းခေါင်းကိုတငြိမ့်င်ြိမ့်နဲ့ငြိမ့်ပြသောထို့ကလေး
"ဒါလေးက ကလေးမတွက်လက်ဆောင်ကိုကိုမှာလဲရှိတယ်နှစ်ယောက်ဆင်တူလေးထိုးထားတာမို့လို့သေချာသိမ်းထား ကိုကိုတို့ပြန်တွေ့ကြမှာ"
"တကယ်လား ဟင့်~"
"တကယ်ပေါ့"
ထိုကောင်လေးငိုနေသလို ကျွန်တော်ရောကျွန်တော်တို့မိသားစုရော တိုကောင်လေးရဲ့မိသားစုရော ငိုနေမိသည်~
"သား~ကားပေါ်တက်တော့အမေတို့သွားကြရအောင်"တဲ့အမေကမျက်ရည်များကျနေသည့်ကြားကကျွန်တော်ကိုလှမ်းပြောတာကြောင့် ထိုကလေးအားနှုတ်ဆက်ပီ့းကားပေါ်တက်လိုက်သည်နှင့် ထိုကားလေးကမောင်းထွက်လေတော့~ ကားအနောက်ကငိုရင်းနဲ့ပင်ပြေးလိုက်လာသောထိုကလေးလေး
ပြေးရင်းနဲ့ပင် ကားလမ်းမပေါ်မှောက်ရက်လဲသွားသောကြောင့် သူမိဘများကလည်း ပြေးလိုက်လာကြသည်ကို ကျွန်တော်မြင်နေရတယ် ထိုမြင်ကွင်းက ကြေကွဲဖို့အရမ်းကောင်းလွန်းနေတယ်လေ
*ကိုကို~~အီးးဟီးးးး ကျွန်တော်ဆီကိုပြန်လာခဲ့ရမယ်နော်~ကျွန်တော်စောင့်နေမှာ~*
YOU ARE READING
𝑴𝒆𝒎𝒐𝒓𝒚 𝑶𝒇 𝑷𝒉𝒐𝒕𝒐𝒈𝒓𝒂𝒑𝒉
Fanfiction𝑾𝒆 𝒌𝒆𝒆𝒑 𝒕𝒉𝒊𝒔 𝒍𝒐𝒗𝒆 𝒊𝒏 𝒂 𝑷𝒉𝒐𝒕𝒐𝒈𝒓𝒂𝒑𝒉 ~~ 𝑾𝒆 𝒎𝒂𝒅𝒆 𝒕𝒉𝒊𝒔 𝒎𝒆𝒎𝒐𝒓𝒊𝒆𝒔 𝒇𝒐𝒓 𝒐𝒖𝒓𝒔𝒆𝒍𝒗𝒆𝒔 ~~ (Unicode/Zawgyi) ************** "အချစ်ဆိုတာရယူပိုင်ဆိုင်ခြင်းမျိုးမဟုတ်ဘဲ ကိုယ...
