🔞🔞🔞
Gece yarılarına kadar uyanık kalmam şu birkaç gündür annemin tahmin ettiği gibi telefonda Jongin'le mesajlaşmamız, onunla birlikte oyuna girmemiz, birlikte görüntülü açmamız veya görüntülü konuşurken film izlememizle doğrudan orantılıydı. Bazen tuvalete ya da su içmeye kalktığında beni kontrole geliyordu ve birkaç gün içinde uyuma numarası yapmakta ödüle layık biri olmuştum. Bu yaşlarımın tadını çıkardığımı böyle hissediyordum ama telefonun bağımlılık yapan tarafına yakalandığım da bir gerçekti. Sosyal medya hesapları açmış ve oralarda da çok takılır olmuştum. Önceleri Jongin'i düşünerek ve onunla birlikte yaptığımız fotoğraf albümümüze bakarak uyanık kalırken şimdi onu düşünerek ve sosyal medya hesaplarında stalk yaparak ve dijital ortamdaki fotoğraflarımıza bakarak uykusuz kalıyordum. Yarın kalktığımda onu görecek olmam tüm bunlara gerek olmadığını göstermiyordu!
Bu gece ise şu birkaç günlük gece örüntülerimi bozmuş idim. Çünkü kafama takılan feci bir sorun vardı. Dolaylı yoldan Jongin'le alakalı ve atar gider yapmam gerekirken pısırık kaldığım bir konuydu. Abim bana "Jongin'le sevgili gibisiniz" demişti. Abim. Bana. Jongin. Sevgililik. Ben.
Çocukluktan beri arkadaş olmamızdan başka sorun yoktu, yine de bu cümleyi kurarken takındığı tavır ve ses tonu aklımdan çıkmıyordu. Beynimin kasetçalarında çalan tek cümleydi. Öylesine, kızmadan ve yargılamadan, sanki hiç umrunda değilmiş gibi söylediği cümle benim gece uyuyamama sebebim oluyordu. Çünkü düşünüyordum. Çünkü bu cümle bana yeni bir pencere açmıştı. Çünkü yani; Jongin, ben, sevgililik.
O'ndan başka yakın arkadaşım olmadığı için kıyaslama yapamıyordum. Bu yüzden abimin ve ablamın, bir de çevremde yakın arkadaş olduklarını bildiğim insanları gözlemle düşünüyordum. El şakaları, sarılmalar, kızlar arasında birbirine canımlı cicimli konuşmalar oluyordu. Öpme? Birbirlerinin şeylerine dokunma? Pekkiiiii, yatıp kalkıp en yakın arkadaşını düşünme? OF ABİ.
Ben hiçbir şeyin farkında değilken mutluydum, hiçbir şeyi sorgulamadan yaşamak güzeldi. Şimdi gözüme gram uyku girmediği gibi o'na karşı tavırlarımda absürtlük olmamasına dikkat etmeliydim. Bir de şöyle bir durum vardı ki; Jongin de böyle düşünüyor mu? Hiç düşündüğü oldu mu? Kafası karıştı mı, neler hissediyor?! Biri bana cevap vermeli yoksa kafayı yiyeceğim. Sızlanmak ve yorganı tekmelemekle olmayacak bu iş.
"Of ya."
Yerimde kıpırdanıp yastığımı göğsüme alarak sarıldım. Bacaklarıma uzanan uç kısmını ise bacaklarımla sarmaladığımda bir an Jongin'e sarıldığımı hayal eder oldum. Pekâlâ da hiç böyle sarılmamış değildik ve inanılmaz güzeldi. Keşke şimdi yine kollarım arasında bitebilseydi.
Farkında olmadan yüzüme yayılan munzur gülümsemeyle iyice bacaklarım arasına kıstırdım yastığı. Yüzümü de oraya bastırırken kıpırdandım bir kez daha. Bu kıpırdanma vücuduma beklenmedik bir elektriklenme yaydı. Donup kaldım. İçime çektiğim nefesi bir an veremez oldum. Tuhaf hissettim ama hoşlandım. Bu hoşlantı tekrar o hissi tatmamı istedi. Ve ben bu sefer, bilinçli olarak sadece kalçamı kıpırdattım. Yine aynı şey olduğunda dişlerim alt dudağımı esir aldı. Altımda ince bir şort vardı ve kasıklarımı yastığa sürtmemle o incelik de alev alıyordu.
Ben uyuyamamıştım ve şimdi hormonlarım da uyanıyordu.
Gözlerimin kapanmasıyla eşdeğer olarak aklıma Jongin'in bana dokunduğu anlar ve yaydığı o his geldi. İlk başlarda yabancı ve tedirgin edici gelen his, onun rahatlatıcı dokunuşları ve sonraları kendinden geçmeye başlayan haliyle haz veriyordu. Şimdi yine üzerimden atamadığım o yabancılık utanmamı sağlıyordu, tek başıma olsam da. Uzvumu yastığa baskı uygulayarak sürtmeye başlamışken yanıyordum. Bir yandan ise tattığım hissi bırakamıyordum. Ağır ağır sürtünüyordum çünkü alışmaya çalışıyordum. Kesikleşen nefes alış verişlerimdeki yadırgamayı atabilmiş değildim. Hissettiğim kıvılcımlar ağzımı aralamamı sağlıyordu. Ve ağzımda oluşan ufak gülümseme hiçte yersiz değildi. Sadece ufak bir yetersizlik hissediyordum, bu ise... Sanırım Jongin'in bana yaşattığı deneyimlerin çok daha iyi hissettirmesinden kaynaklıydı. Onunla birlikte zirveyi görünce tek başıma hormonlarımla ilgilenmek, onların "biz Jongin'i istiyoruz!" diye sızlanmasına sebep oluyordu. Gerçi ben de onu istiyordum. Çok fazla.
