kötü bir kayınvalide olmayı bıraktığımda herkes bana takıntılı oldu

23

Menekşe gözleri kısıldı. Alexei utandı, ağzına bir bahane koydu.

"Hayır, sana gülmeye çalışmıyordum!"

"Sonra ne?"

"Bu, um, b-çünkü..."

Alexei ne yapacağını bilemedi, bu yüzden gözlerini devirerek onun göz temasından kaçınmaya çalıştı. Bunu görünce, Anriche'nin kendisine bakan gözleri daha da ısrarcı oldu.

Sonunda yenilgiyi ilan etti.

"Bir şekilde biraz şirin göründüğü için."

"Anlıyorum."

Sonra Anriche gururlu bir bakışla uzaklaştı ve hevesle başını salladı.

"Eh, bizim Elliot ve Liliana'mız çok sevimliler."

"...Eh, onlar." Alexey beceriksizce güldü.

'Yalnızca çocuklar değil, sen de çok tatlısın' demeye utandı. Tam zamanında, Anriche hafifçe aşağı baktı.

"Gidip çocukların ellerini yıkamalıyım, o yüzden önce ben gideceğim."

"Hadi devam et."

Başını salladı ve Anriche çocukları mutfağa götürüp gözden kayboldu.

Alexei, uzakta kaybolmakta olan onun sırtından gözlerini alamıyordu. 'Biraz daha... Vakit geçirmek ve biraz daha seninle olmak istiyorum.' Yine de neden bu kadar pişman olduğunu tam olarak çözememişti.

"D-Duke."

Onu çağıran bir ses duyan, düşünceleri dolaşan Alexei geri geldi. Birden arkasında Meg belirdi.

"Neler oluyor?"

"Sana bir sözüm var."

Meg gözleriyle gülümserken olabildiğince çekici görünmeye çalıştı.

"Usta Elliot hakkında."

***

Alexei, Meg'i ofisine aldı.

Onun önünde oturan güzel yüzüne bakan Meg, kalbinde heyecan verici bir his hissetti.

'Kaç çalışan benim gibi ustayla baş başa kalabiliyor?'

Onun dışında, genellikle Alexei ile yalnız kalan uşaklar uşaktı. Yavaşça atan kalbini bastırdı ve ağzını yavaşça açtı.

"Şimdi düşününce, ustayla böyle yalnız kalmayalı uzun zaman oldu."

"...Ne?"

"Çok meşgul görünüyorsun... Sağlığın nasıl? yoruldun mu?"

Alexei bilmeden kaşlarını kıstı. Onunla görüşmek için aradı çünkü Elliot'tan bahsetti... 'Peki, neden başka bir şeyden bahsediyor?' Üstüne üstlük Londini ailesiyle olan olay yüzünden Meg onun gözünde pek iyi görünmüyordu.

Ancak gözlerinde, eski anılarını anımsarcasına hafif bir ışık vardı.

"Eski günleri hatırladım. Efendi hala Görünür Veliaht iken, ben seninle hemen yanında ilgilenebildim..."

Meg abartılı bir şekilde içini çekerek Alexei'ye nemli ve ıslak bir bakış attı.

"Uşak, efendiye doğru dürüst hizmet bile edemiyor ve ne yapacağını bilemiyor."

"..."

"Bazen çocukluğuma dönmek istiyorum."

Ardından iki yanağını da kırmızıya boyayarak konuşmayı bitirdi.