chapter 19

68 6 0
                                    

"nathalia! tingnan mo yung isda oh!!!!nathhhhh yung isda inaaway ako!!!!!" sigaw ni duke

iniisip ko kung san ba sya pinaglihi ng nanay nya bwisit

pano ba naman kasi mag kakaliskis sya ng isda tapos kapag may tumatalsik iiyak sya na akala mo naman sinaktan parang tanga

"ano ba naman yan ako na nga para kang tanga jan!" inis na sabi ko sakanya

tuwang tuwa naman ang loko saka ibinigay sakin ang kutsilyo

"yey salamat nath mwa mwa chupchup ehe"tuwang tuwa nyang saad sabay amba sakin ng halik pinakita ko sakanya ang kutsilyong hawak ko dahilan para mapatigil sya at tumakbo na papalayo

habang nag kakaliskis ako naramdaman kong parang may nakamasid sakin

nang lingunin ko iyon ay wala namang tao biglang nagsi taasan ang mga balahibo ko

"oh hija andyan kalang pala" napalingon ako nang may biglang mag salita sa aking likuran

napangiti ako nang makita ko kung sino yun...si nanay maria

nanay na ang itinawag ko sakanya dahil yun din naman ang gusto nya at syempre nagustuhan ko din

"nay maria akala ko po ba nag papahinga kayo dahil masama ang pakiramdam nyo?"ngiting saad ko sakanya

"nako hija wag mokong aalalahanin dahil malakas pa ang nanay maria mo" sabi nito sabay nang mahinang pag tawa natawa nadin ako sa inasal ni nanay maria

"naku nanay maria talaga oh" tawa kong saad

"oh sya nga pala bakit ikaw ang gumagawa nyan hindi bat si duke ang inutusan ko para jan?"tanong ni nanay maria

"naku naku wag nyo napong utusan yun sa mga gantong bagay dahil hindi po yun marunong sa mga ganto sasakit lang din po ulo nyo lalo" biro kong saad, natawa naman sya sa sinabi ko

"oh sya sige hija pwede bang ikaw nadin ang mag hiwa nyan para maprito na?"tanong ni nanay maria agad naman aking tumango at ngumiti sakanya

ngumiti din sya pabalik at umalis na

habang nag hihiwa ako ng isda ay may biglang sumulpot na pusa kaya naman nagulat ako at di sinasadyang mahiwa ang aking daliri

napasigaw ako sa hapdi ng aking daliri

malaki ang hiwa nya kaya naman sobrang sakit napaiyak nalang ako sa sobrang sakit

may narinig akong sumigaw ng pangalan ko pag angat ko ng aking ulo nakita ko si lucas na puno ng pag alala ang mukha

agad nya akong nilapitan at tiningnan ang sugat ko

"sh!t" napamura sya ng makita nya na malaki ang sugat ko

"aray ansakit lucas" mangiyak ngiyak kong saad

nagulat ako nang bigla nyakong buhatin pa bridal style at pumasok sa bahay

dumiretso sya sa kwarto pag dating sa kwarto dahan dahan nyakong nilapag sa kama at agad na kumuha ng first aid kit

nang maka kuha sya ng first aid kit agad nyang ginamot ang sugat ko

halos sumigaw ako sa sakit na nararamdaman ko dahil hindi lang malaki ang sugat dahil malalim pa ito

"hushh stop crying hon" mahinahong sabi nya

"masakit" mahinang sabi ko

"i know...i will make it fast ok?" sabi nya

napatitig ako sa gwapo nyang mukha

ang maganda nyang mga mata

ang maganda nyang ilong

ang mapula nyang labi

at ang umiigting nyang panga

napalunok ako nang makita ko ang mga labi nya

sobrang pula non

naalala kopa nung unang hinalikan nyako

sobrang lambot ng mga labi nya...

nagulat ako nang biglang may mag salita

"hon baka naman matunaw ako nyan" he said while smirking

sheyttt ang gwapo talaga nang lalaking tohhhh!!!

"hey hon what are you thinking?"tanong nya mabilis akong umiling

"ok..." sabi nya habang tinatapos na ang pag gamot sakin hindi ko talaga kayang alisin ang tingin ko sakanya

ang gwapo kasiiiii

"honey stop staring at me like that, tinitigasan ako..." he said with he's husky voice

damn this man!!!

mabilis akong nag iba nang tingin dahil sa sinabi nya namula nadin ang pisngi ko

"hon hey pansinin moko"sabi nya

pero hindi padin ako tumitingin sakanya kunwari'y wala akong naririnig...

"hey hon why are you ignoring me?" inis na sabi nya

gusto kong matawa dahil sa itsura nya

"honnn heyy pag hindi ka tumigil sa kakaasar mo sakin hahalikan kita" pag babanta nya

pero matigas ang ulo ko hindi ko padin sya pinansin

nagulat nalang ako nang bigla nya akong hapitin palapit sakanya at halikan ako nang mariin...

The Unexpected Goodbye(On going)Où les histoires vivent. Découvrez maintenant