Half a Heart ☑️

Chapter 10

Pagkatapos ng kanilang training ay inaya nga ako ni Manvel kumain sa labas. We ride his motorcycle and wandered into the darkness of the road with his beaming lights. Hindi rin naman kami nagtagak sa daan sapagkat halos tatlong kilometro lamang kami nagbiyahe at nasa harapan na kami ng isang mini-bar. It is filled with neon lights.

Bumaba ako ng kanyang motor at hinubad ang helmet. "Where are we?"

"Welcome to Manvelous Bar and Cuisine. Please be inside my dear visitor."

"You own this?!" gulat kong tanong sa kanya.

"Hindi pa. Pinangalanan lang sa akin pero kila mama at papa pa to."

"Oh, okay," ang sabi ko at tiningnan ang aking sarilimg kasuotan. I think it's inappropriate to just wear a sando and short shorts here. Napansin siguro ni Manvel kaya tinanong niya ako.

"What's wrong?"

"Nahihiya akong pumasok. Mukhang hindi bagay ang suot ko e."

"Don't be. Wala namang ibang tao sa loob."

"Eh? Peak hour naman, ah?"

"I want a peaceful dinner tonight kaya pansamantalang pinasara ko muna ngayong gabi. At tsaka may ipapakilla nga pala ako sayo. Let's just wait here kase alam kong andyan lang siya-"

"Mannie?!"

Agad na nakuha ng isang batang babae ang aking atensyon. Mukhang nasa tatlo o apat na taong gulang pa lamang siya at sobrang cute niyang tignan sa kanyang kulay pink na suspender. She came from the sliding door of the bar and immediately went to Manvel and hugged him. Kinarga naman siya ni Manvel at tsaka binigyan ng isang soft kiss sa cheeks.

"Hey, mag dahan-dahan ka naman. You missed me already?"

"Kinda. Is this your special friend?" ang tanong ng bata sa kanya as she stared and pointed her finger at me. Si Manvel naman ay agad na tinakpan ang bibig ng bata. Pagkatapos ay hindi na siya nakatingin sa akin na tila ay guilty.

Ako naman ay nginitian lang ang bata at tsaka pinandilatan si Manvel.

"Special Friend? Yes, I am his Special Friend. Hindi ba, special friend?"

Alaganin naman ang ngiti ni Manvel sa akin nang tingnan niya akong muli.

"Oh, Disley, this is Kuya Caspian. And Casp, this is Disley, my adopted younger sister."

This Disley girl pinched his brother's cheek and said, "Not true, kuya Caspian. Siya po ang adopted."

I just laugh at how adorable Disley is. Sa hindi ko malamang kadahilanan ay parang gusto ko nalang din magkaroon ng kapatid. But yes, I know na impossible nang mangyari yan.

"Pasok na tayo?" ang tanong ni Manvel habang binababa si Disley. I nodded as he led the way. Sa paglalakad papasok ay bigla na lamang akong hinila ni Disley at sinabihan ako na ibaba ko raw ang mukha ko at may ibubulong daw siya.

"Yes?" tanong ko. She placed her palm on my ear and whispered something.

"Are you his 'boy' girlfriend?"

Agad akong napatayo ng matuwid sa kanyang tanong. Nagulat siya sa biglaan kong kinilos at mukhang iiyak din. So I immediately shushed her.

"Shhhh. . . I was just surprised. What do you mean by that, little Disley?" ang tanong ko kahit na alam ko na rin naman ang ibig niyang sabihin. Mabuti naman at hindi natuloy ang kanyang pag-iyak.

"You know. Like. . . a girlfriend. But a boy. I don't think boys should have boyfriends and girls should have girlfriends so I think you're his 'boy' girlfriend. Do I make sense?"