Half a Heart ☑️

Chapter 14

(OTHELLO'S POV)

That's my first kiss and I am happy knowing that I give it to him.

<<<

It's true that I don't hate Caspian. In fact, I even believe that the moment I met him, I couldn't believe that someone as sexy and cute like him really exist.

Mayroon akong mga ginawang hindi niya nagustuhan at alam ko naman iyon. But . . . allow me to explain why I did those.

Let's start from the beginning.

To be honest, I was really mad at that Old Man's sudden call. We were having our training during that night and he asked me to go at our house. Kaya galit akong umuwi at ang ulan ay mas lalo pang dumagdag sa nararamdaman kong inis.

Pagdating sa bahay ay agad naman akong nagpalabas ng aking galit sa ama ko.

"Ano bang kailangan mo? The league is already near and we've been practicing for like, this whole week! And here I am, abandoning my training because you, like a colonizer you are, have summoned me to be here. What's the thing?" iyan ang aking tanong. Sinagot niya naman ako na huminahon muna at kumain nalang dahil may hinanda si Nanay Neneng para sa akin.

Then, I believed that the skies had cleared out and it seemed like a sudden burst of light had emerged from it. I met his eyes. And that smile. I knew I felt it.

Sa unang tingin pa lang, alam kong ito na ang hinihintay ko, and at the same time, ang kinatatakutan ko—that someone would be introduced into my life and will ruin it. Nagpanggap akong nagagalit pa rin hanggang sa sinabi na nga ng ama ko ang pangalan niya.

Caspian. What an angelic name that greatly resembles how angelic he also looks. Hanggang sa sinabi na nga ng matandang lalaking ito na sa dorm ko magsi-stay si Caspian at doon din sa University na pinagmamay-ari namin siya mag-aaral. Again, I pretended that I really disliked the idea of it, and I think I put on a great show because he took it seriously.

Kinabukasan ay babalik na sana ako ng Uni nang bigla niya akong hinabol at sinabihan na sa akin daw siya sasakay—only if he knew how I EXTREMELY wanted HIM to RIDE ME. He's sexily simple. Ilang pagbabangayan pa ang nangyari hanggang sa sumakay na nga lang siya sa aking motor at wala na akong nagawa kundi ang dumiretso nalang.

Hanggang sa makarating na kami ng main highway. Which exacerbated my . . . admiration to him. Sinadya ko talagang paglaruan ang pag da-drive ko kase mukhang masaya siyang pagtripan.

Not until he snaked his arms on my waist. Yes, niyakap niya ako habang nagda-drive kase muntikan na siyang mahulog sa motor ko.

Ang ginawa niyang iyon ay hindi talaga nakatulong sa pagko-concentrate ko sa pagmamaneho. The thought na niyayakap niya ako mula sa likuran ko ay sapat na upang maging unstable ang pagda-drive ko. It really sent shivers down my spine and whole body kaya napatigil ako sa gilid ng daan.

One thing I really value is my safety. Kapag kase pinagpatuloy pa niya ang inboluntaryong pagyakap sa akin ay alam kong madi-disgrasya kami. I didn't want to put this cute bunny to any risk kaya sinabihan ko siya na bumaba at i-check kung ayos lang ang gulong. Nang bumaba siya ay pinaharurot ko ng takbo ang aking motor palayo roon.

Ayaw ko naman talagang iwan siya pero it's for our safety naman. You see, I am not THAT bad person. I just care. Naguilty rin ako sa panahong iyan kase iniwanan ko lang siya roon mag-isa. Kaya naghintay ako sa terminal ng aming lugar dahil baka sakaling pumara at sumakay siya ng van o ng mga bus at dito rin naman ang drop niya. 

He didn't arrive kahit na isang oras na ang nakalilipas. Kaya kahit mabigat sa aking damdamin ay pumunta nalang ako ng uni. Pagdating ko roon ay nakita ko siya. I was about to be happy but noticing that the guy he was talking to was Manvel, parang naudyok ang aking kasiyahan na makita si Caspian muli.