"Yang Sun Hwa....."
"ငါနဲ့အတူ မုန့်သွားမစားချင်ဘူးလားလို့မေးနေတယ်လေ"
"ဟာ ကျစ် "
"ဖြေလည်းမဖြေဘူး ပြီးတော့နာမည်ကလည်းဘာတုန်း Yan Sun Hwa လို့ပဲ ဂျိုဆွန်ခေတ်က နန်းတွင်းသူလည်းမဟုတ်"
"နင်ကမှ ဘာနာမည်ကြီးလဲ Park..Jong..Seong ရယ်လို့ပဲ "
ယခုလိုအခါမျိုးတွင်သာ တစ်ချက်ပြန်စွာလာပြီးဖုန်းကိုသာပြန် ကလိနေသောကောင်မလေး ကြောင့် Jongseongမျက်နှာပင်သိပ်၍မကြည်ချင်
"Park Jongseong "
ထိုကောင်မလေးဘေးက တစ်ယောက်က ထကာ ဘေးနားသို့တီးတိုးပြောလာသည်။
"သူ့အကြိုက်ကိုမသိရင်တော့ နင်တစ်သက်လုံးလိုက်လို့ရမှာမဟုတ်ဘူးနော်"
"သူက ဘာကြိုက်လို့လဲ..."
"အထွေအထူးတော့မဟုတ်ပါဘူး...ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကြားက ချစ်ခြင်းကိုသဘောကျတာလေ"
ထိုစကားကြားတော့ Jongseongတိုင်ပင်ပတ်သွားရသည်။ထိုကလေးမပြန်ကြိုက်ဖို့အရေး ကိုယ်တိုင် ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ထတွဲဖို့လည်းမဖြစ်နိုင်။ထို့ကြောင့်အကြံသည်ကားတစ်ခုတည်း။
"သွားရအောင်...."
"အယ် အယ် ဘယ်ကိုဆွဲခေါ်.......နေအုံးလေ..."
မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးများမှေးသွားလောက်အောင် အော်နေသော သူမအား တစ်ချက်လှည့်ကြည့်ပြီး ....
"မင်း ငါ့ကိုကြွေသွားမယ်လို့အာမခံတယ်..."
"ဘာရယ်....!"
"ဟေး....ParkJongseong!!!"
"အကိုကြီးJaeyun!!!"
"ဟိုး... ဟိုးက....အဲ့ အကိုကြီးနဲ့ နင်က သိတာလား
ဒါဆို ဟိုးကားထဲကလူနဲ့ရော..."
Jongseongက ပြီတီတီပြုံးလိုက်ရင်း...
"Umm...သိတာပေါ့ သိပ်သိတာပေါ့"
"တကယ်လား....ရင်းနှီးချင်နေတာဘယ်လိုလုပ်ရပါ့"
"ငါအကိုတွေပဲ ..."
"ဘာ မဖြစ်နိုင်တာ !!"
"မင်းငါနဲ့ကော်ဖီဆိုင်လိုက်ခဲ့ရင် သူတို့နိုင်ငံခြားသွားတဲ့အခါကလွဲ နေ့တိုင်း နီးပါးတွေ့ရမှာ...."
YOU ARE READING
Magical Peinture
Romanceအားလုံးပဲ Repunzal movie (Barbie version)လေးကို သိကြမယ်ထင်ပါတယ်။Repunzal ဟာ သူမဆွဲလိုက်တဲ့ မှော်၀င်ပန်းချီကားလေးကြောင့် ပိတ်လှောင်ခံထားရတဲ့သူမရဲ့ဘ၀ကနေ လွှတ်မြှောက်ပျော်ရွှင်ရာကိုရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့ရပါတယ်။ထိုဇာတ်လမ်းထဲကလိုမှော်စုတ်တံလေးနဲ့ရေးဆွဲတာမျို...
