HADRIANUS OBSESSION (IMPERO TIGRI#1)

OBSESSION 16

His Obsession.

◈ ━━━━━━━ ◆ ━━━━━━━ ◈

"WHAT ARE YOU DOING DOWN HERE?!"

Nabitawan ko ang cellphone sa biglaang narinig.

He's here!

Napapikit ako ng marinig ang papalapit nitong yabag. Nagulat na lang ako ng marahas nitong hinawakan ang kamay ko at pilit akong hinihila pabalik sa taas.

" Get Out!"

" Te-teka lang naman! Bakit mo ba ako pinalabas!" asik ko at hinila ang kamay ko mula sa pagkakahawak niya.

" Get out now bago pa magbago ang isip ko at ikulong kita dito!" napasinghap ako dito pero ng makabawi ay nameywang ako sa harap nito. Walang kahit na emosyon ang naka bakas sa kanyang mukha. Matigas ang anyo nitong pinagkatitigan ako.

Tinaasan ko ito ng kilay.

" Go on, imprison me here, like I give a care!" I rolled my eyes and I  turn my back on him pero agad din akong napabalik ng hilahin ako nito at isandal sa kalapit na dingding.

" Why are you acting like this? Damn it!" Ramdam ko ang frustration sa boses nito. Napapikit ako sa lapit ng mukha nito. Hindi makagalaw inipit ba naman nito ang katawan ko.

"Ano ba kasing kinagagalit mo?" mahinahong aniya ko at sinalubong ang tingin nito. Ngayon ay kitang kita ko ang mga mata nitong puno na ng emosyon. Nagkasalubong ang kilay nito at kunot na kunot ang noo, nakaigting din ang panga nito.

" I hate it when you are like this! Your acting like you don't know anything! Dinadala mo pa ako sa tingin na yan!" Lumayo ito sakin at inis na pinalandas ang mga daliri nito sa kanyang itim na buhok.

"Can we talk calmly, so we can understand each other, kasi palagi ka na lang nakasigaw at naiinis ako sa ganyan," hindi ito nagsalita at wala sa sarili itong umupo sa huling baitang ng hagdan.

" A-are you not going to run and leave me?" Napakunot ang noo ko sa tanong nito.

" Bakit ko naman gagawin iyan?"

" Because you found out about this," tumayo at humakbang tungo sa malaking portrait kong nakasabit.

" I know, you're thinking that I'm crazy...Are you now afraid of me? I know you do. You can leave me now, I'm giving you a chance to run away," tumambol ang puso ko sa bigat ng pagbigkas nito.

" Why would I run? Walang tatakbo, walang aalis at walang matatakot Hadrian. Bakit ako matatakot dahil nakita ko ito? Nabigla lang ako pero hindi ako tatakbo kagaya ng iniisip mo," napangiti ako saking isipan dahil sa hitsura nito. Nakatanga lang ito sakin, bakas ang pagkagulat sa mukha nito. Tumalikod ako Mula dito ng hindi ito makapagsalita.

Yumukod ako para kunin ang cellphone na nahulog ko kanina. Nabigla na lang ako nang pag angat ko ng tingin ay nasa harapan ko na ito.

" Are you damn serious baby?" hindi makapaniwalang lintaya nito nagtaas baba ang dibdib nito. "A-huh," tumango ako dito.

" Ah wait, pwede bang mag selfie muna ako dito e popost ko lang— Hadrian!" napatili ako ng bigla na lang akong umangat ng pangkuin ako nito. " Mag pi-picture pa ako! Ibaba mo ako!" reklamo ko pero ngumisi lang ito sakin. Kita mo ito ang dali magbago ng mood.

" Mamaya na yan Baby, Kakainin muna kita!"

" Anong kakainin ang pinagsasabe mo hah!"  Kumapit ako sa balikat nito at bahagya ko itong kinurot doon.