HADRIANUS OBSESSION (IMPERO TIGRI#1)

OBSESSION 35

Wedding.
◈ ━━━━━━━ ◆ ━━━━━━━ ◈

KARINA

Nagising ako nang wala si Hadrian saking tabi. Kahit ramdam ko yung sakit ng katawan ko lalo na ang ibabang parte ay pinilit kong bumangon. Agad akong pumasok sa banyo para makaligo at para kahit konti ay gumaan ang aking pakiramdam. Hindi ba naman ako tinigilan ng lalaking yun hanggang sa ako na ang kusang umatras dahil kawawa na ang petchay ko.

Nang makapagbihis ako ay dahan dahan akong lumabas sa silid. Napakunot ang noo ko dahilasyadong tahimik alas dyes na ng umaga pero asan na ang mga tao dito, sila Mama. Naalala ko ang sinabe ni Hadrian kagabi na wala sila dito...e saan nagpunta?

Pagkababa ko ay wala talagang katao tao, hindi ko rin mahagilip ang bulto ni Hadrian. Saan na naman nagpunta yun... don't tell me iniwan niya ako? This can't be.

Maayos na kami e.

I tried to search them around the house hanggang sa mapagod ako. Paika Ika pa akong umupo sa kalapit na sopa. Masakit parin ang gitna ko pero mas masakit ang ulo ko sa kakaisip kong nasaan ang mga tao dito.

Aksidenteng napadako ang tingin ko sa maliit na table sa harap ng sopa. May papel na naka tupi doon. Kinuha ko iyon at binasa...nalaman kong para pala iyon sakin.

To: Friennyy

Dear, my beautiful best friend. If you're reading this...it's time for you to leave the house immediately. Hadrian is leaving and we are here in the airport right now. Nasa amin na ang mga gamit mo. Bilisan mo Friennyy! Dahil biglaan ito hindi muna makikita si Hadrian kung hindi ka hahabol at baka ay mapunta na siya kay Ms. Kim.

Hurry up! We're waiting!

Napasapo ako saking noo sa nabasa. Ano to? Are they pranking me? Bakit aalis si Hadrian pagkatapos niyang bugbugin ang katawan ko kagabi...sh*t!

Parang nawala lahat ng sakit sa katawan ko at mabilis akong tumayo. Agad akong bumalik sa silid para kunin ang wallet ang cellphone ko. Kaya pala may nakahanda na damit sakin paggising ko dahil lahat ng gamit ko dinala na pala nila...pero bakit hindi nila ako ginising ng umalis si Hadrian? Malakas ang tibok ng puso... nanginginig din ang katawan ko sa kaba. Baka hindi ko siya maabutan!

Hindi ako mapakali habang lulan ako ng taxi. Buti na lang ay hindi medyo traffic dito mabilis lang akong nakarating sa France Airport. Nang makapasok ako ay agad ko silang nakita na kumakaway saking direksyon.

" A-anong nangyari?" Habol hiningang usal ko.

" Mamamaya na namin sasabihin...ang importante ay nandito kana!" anas naman ni Zane. Bumaling ako kay Mama para humingi ng sagot pero nagkibit balikat lang ito. What's going on? Hindi ko sila maintindihan.

I tried to ask them again and again but they always answer me to calm down. And we need to hurry para maabutan si Hadrian. Para na akong maiiyak habang iniisip ko kung bakit umalis ito.

Hindi ko rin pwedeng kontakin ito dahil nasa himapapawid na kami. Sila Zane naman ay nasa kabilang side ng upuan. Si Mama ang katabi ko.

" Don't worry anak, everything will be alright," napatingin ako dito. Nalilito na ako sa kanila...at first they a letter na umalis na si Hadrian and now they acting so calm...they acting strange. And that's makes me nervous...I don't know what's happening. Ramdam ko na rin ang panlalamig ng mga palad ko.

Exhale, inhale...paulit ulit kong ginagawa iyan. I felt anxious, ilang oras pa bago kami makarating sa Pilipinas.

Fifteen hours bago mag laland ang eroplano...so mamayang gabi pa kami makakarating sa Cebu.