Broken Promises

Chapter 1 - Almira's Biggest Mistake

Paalala po uli na ito ay isang Fan Fiction lamang at huwag seryosohin. Ang mga karakter sa kwentong ito ay gawa gawa lamang ng manunulat...
______________________________________

Almira's POV

Maria Imelda Josefa Remedios Romualdez "Imee" Marcos. Her name was familiar to every Filpino. But she is my nightmare. Maybe me is also a nightmare for her. I don't know what's the whole story. But my adoptive mom told me that she was my mother and I believe her. I grew up in a simple and farmer family. My Nanay Siony is their former Nanny.

Ang kwento saken ni Nanay na binigay ako sa kanya ng pagkapanganak saken. She just gave me a first name, but she doesn't let me use her surname a Marcos. Lemme introduce myself, I'm Maria Imelda Almira Santos. Everyone calls me Almira.

I am now 40 years old. Like Imee I make a decision to my life na hindi ko namalayan na ginawa nya rin sa aken ng Biological Mother ko. I got pregnant when I was 23.Nakatira ako noon sa Pangasinan at nagtatrabaho ako sa ibang bayan ng mga panahong yan. High School lang ang natapos ko. I have a lot of dream for my family and have a successful life.

I don't want to go home carrying a child. And feed her with my parents money. Kasi di ko sya kayang buhayin. So, I decided to leave her at the church. I give an information about her, her name "Maria Almira", and her birthday "November 10,2004"

Aaminin ko na di ako masaya sa ginawa ko. Bigla kong naalala ang nanay ko sa mga panahon na iyan. Naintindihan ko kung bakit nya iyon nagawa saken. Pero andun parin yung saket na ginawa nya. Ni hanapin man lang ako di nya nagawa. Pagbalik ko ng simbahan kinabukasan. Nagtanong ako kung may Nakita silang sanggol at nasaan na ito.

: Magandang umaga ho... itatanong ko lang po kung may Nakita po kayong sanggol dito?

Manong: Ah Oo kagabi bago kami magsara. Bakit? Ikaw ba ang kaanak ng bata?

: Ah, hindi po natanong ko lang... ah Manong saan na ho yung bata?

Manong: Ay nakuha na sya ng mag-asawang nagdadasal dito mukhang dayo lang eh.

:Salamat po Manong...

Di ko na tinangkang hanapin pa si Mira. Napag-isip-isp ko na tama naren na napunta sya sa iba dahil wala syang magandang buhay kung sa akin sya mapupunta. Kaya bago ako umalis ng simbahan. Nangako ako sa harap ng Altar na pagnatupad ko na ang pangarap ko hahanapin ko sya at ibibigay ang buhay na nararapat sa kanya. Hanggang sa napagdesisyonan ko magtrabaho abroad.