Broken Promises

Chapter 17 - Mother and Child

Almira’s POV

: Kailan mo pa alam na anak ko si Amara?

Imee: Ano? Anak mo? Si Amara?

: Stop acting that you don’t know about it, Imee

Imee: Maniwala ka man o sa hindi Almira, I don’t really know.

Imee seems so shock about what she heard, di nako nakipag talo sa kanya, dahil kita ko rin na nag-aalala sy para kay Amara. Awkward Silence covered us, not until the doctor showed up.

Doctor: Who is The Parent of Patient?

Eman and Almira: Ako po Doc,

Nagkatinginan*

Almira: A-ah s-sya po, (*pointing Eman)

Doctor: She is fine now, her heart just triggers because of crying or what, she just needs to rest for a while.

I just walked out crying, I don’t know where to go kaya lumabas nalang muna ako ng hospital, I can’t see my child laying down in hospital bed because of me.

Imee: Almira wait, Almira. Almira!

*She grabs my hand

: Ano?! Pwede ba, ayaw muna kita makausap.

Imee: Sorry about what happen to Amara, I know it’s my fault kun-

: It’s my-fault Imee, stop it. Ako ang nanay nya, ako ang may responsibilidad, she was the best thing happened to me, I gave her away because I can’t give her a life that she deserves to have. I do the thing that you did to me. I don’t want to be like you, but I don’t have a choice, I don’t want to risk her future for nothing. Babalikan ko sya, pero kailangan ko ayusin yung buhay ko para pag balik ko, I can give a life that she deserves to have.

I can’t hold my tears, Imee, hold me to show her concern to me.

Imee’s POV

Hindi ito ang tamang panahon para sa aming dalawa. Totoong nagulat ako ng malaman ko na apo ko si Amara, she didn’t blame me about what happen, pero hindi din naman tama na sisihin nya yung sarili nya sa mga nangyayare. I want to comfort her, pero hinahayaan ko nalang siya. Bumalik nalang din kami sa loob ng hospital to see Amara, pinauna ko sya para naman makausap nya muna ang anak nya.

: Almira? Sasabihin mo na ba sa kanya?

Almira: Not now, I jut want her to take a rest, maybe after her recovery. Ikaw na ang umakyat doon, dahil ikaw ang hahanapin nun.

Nagulat ako sa sinabi nya, pinaubaya nya muna saken ang anak nya at umalis sya. Maybe she needs to do something. Agad naman akong bumalik sa room ni Amara to check her, she already wakes up.

Amara: Senator? Ano po ginagawa nyo dito? Diba po dapa-

: Wag mo na muna kaming alalahanin.

Amara: Saan na po si Ma’am Almira?

: She goes somewhere I don’t know where. Wag mo na muna kami intindihin ok mag pahinga ka muna.

Amara: Senator. Alam na po ba nya kung sino ako?

: Alam mo?

Amara: Opo, bago pa po ako pumunta sa party, kasi she left a letter when she leaves me eh, so she gives her name there.

: I’m sorry sa mga nasabi ko sayo. Hindi ko alam na apo kita, I don’t now about you condition, I’m just a stup-

Amara: Wala naman po kayong kasalanan, mali ko po na pinakielaman ko kayo sa plano nyo, at mas lalong wala po kayong kasalanan sa kung ano man po nangyayare saken, wala na po kayo dun. Senator, can you promise to me na aayusin nyo yung relasyon nyo ng anak nyo. Tiisin nyo po lahat ng mga kaya nyang masabi at magawa sa inyo. I didn’t say that you deserve her anger, but she has it, hindi po sya makakapagpatawad kung may galit sya.

: I will do my best. Pero mukha namang may pag-asa eh. Wag mo na kami alalahanin ng Mommy mo, ang gawin mo magpagaling ka para makita mo na yung mga uncles mo.

Amara: Baka matatagalan pa po Senator, kasi aayusin nyo muna yung problema nyo sa anak nyo.

Almira’s POV

I see Imee and Amara talking while I am at door listening to them, she grows up with a beautiful heart, di ko alam kung paano ako mag sisimula, ayoko syang malungkot at nakikitang magalit kahit deserve ko yun. I saw Imee being a caring mother I’ve never been, aaminin ko na galit ako sa mga ginawa nya sa akin, pero I want to priority my child for now