Broken Promises

Chapter 30 - Goodbye Amara

Kinuha ko lang ang papel na proof na ako ang donor. Wala ng atrasan, ipapakita ko lang ito kay Mom, wala na syang magagawa, mamimili nalang sya samen ako, o si Amara. And I know she chooses Amara. Naka balik na ako ng hospital. I see Tita Irene hugged me she says I’m sorry di ko nalang ito pinansin at bumalik sa kwarto ng anak ko. Papalapit nako ng makita ko na umiiyak na sila. And I saw my daughter reviving by the doctor, napatakbo naman ako sa kanila. Ng makita ko na wala ng pulso ang anak ko. I just walk slowly without an emotion just my tears falling. Unti unti akong lumapit sa anak ko at hindi ko na mapigilang hindi mapasigaw. I just saying her name, hoping na maririnig pa nya ako.

: Hindi mo naman hinintay si Mommy eh, I am willing to give you my life anak. Bakit kailangan mo akong unahan. Hindi pa ako nakakabawi sayo Amara hindi pa, diba nangako ka not so soon, why? Amara bakit mo naman ako iniwan agad. *habang umiiyak ng sobra*

I feel someone at my back, its mom, I saw her crying, yakapin nalang si Mommy ang syang nagawa ko and she whisper

Imee: She save you Almira. She wants her family complete before she leaves.

Masakit man para sa akin bilang ina na walamg magawa. She’s gone, I can’t believe na ganung kabilis na panahon lang kami magkasama. I feel that my family is affected. Inuwi na naming si Amara for her funeral habang nayos ko yung gamit nya I saw some letter on her drawer. Naiyak ako ng makita ko yung picture naming tatlo ni Mom sa loob. Then, I read it.

Dear my Beautiful Mom.

Alam ko pong wala na ko habang binabasa nyo ito. I’m sorry if you think I didn’t fight, but I did mom, ayaw ko na isakripisyo mo yung buhay mo for me. Yes, I know mom, I discover it on my own and don’t you ever blame Mommy Irene mumultuhin kita. Just kidding. I am now free and at peace mom, no more pain. Don’t blame yourself if you think you didn’t do your best to save me. because you don’t need to save me Mom. You, being alive is enough. Your mom and husband need you; your family needs you. Promise me mom always taking care of yourself, tuluyan kang magpagaling noh ayaw pa kita makasama dito kung saan man ako. Lagi mong tataasan ng kilay si Mommy Imee pag tinarayan ka. Mamimiss ko kayong magtarayan. Pero wag na kayong mag aaway ha. Basta mahal ko kayong lahat. Ikaw narin po ang bahala kila Mama at papa at sa mga kapatid ko. Speaking of kapatid, gusto ko na maging masaya kayo kahit wala na ako sa tabi nyo. I mean di naman ako Nawala di nyo nga lang nakikita. Stop na iyak mommy, di bagay sayo. Thank you for everything, I Love You…Goodbye.

Love;
Amara

Almira’s POV

1-year mula ng mawala samin si Amara. I am now at Canada with my Husband and Beautiful daughter, we adopt her 8 months ago and name her Amira. Mom is happy being a Senator of the Philippines, this is her death anniversary. Hindi kami makakauwi ng Pilipinas kaya via Video call kami nag uusap.

*Video Call*

Imee: Kamusta na ang maganda kong apo?

Almira: Ito mana sa ina.

Imee: Parang sa akin ata eh oh kilay palang.

Irene: Sa akin nalang para walang away ok. Oh ako na wala ng kokontra.

Greggy: Saan? Patingin nga. Eh mas kamukha ni Amara. *Silence. Andito ka ba Amara? at natahimik tong maiiingay na toh? *laughs

Almira: Puro ka talaga kalokohan Pa,

Imee: Onga pala kakagaling lang naming sa puntod ni Amara. Dinalhan lang naming ng bulaklak. I do really miss her.

Almira: We all do naman but i know she want us to be happy. Sige na mom, matutulog na kami, Gabi dito remember? Good night, ingat kayo lagi love you guys

Imee, Irene: Good Night Love you too