Broken Promises

Charter 13 - Who is Amara?

Author’s POV

Pagkatapos magtapat ni Imee sa kaniyang pamilya. Agad siyang pumunta sa kaniyang kwarto. Ramdam na ramdam nya ang panghihina ng kanyang katawan. Iniisip nya parin yung nagawa nya kay Borgy.

Agad nakatulog si Imee dahil narin sa pagod ng kanyang katawan at isip. Kinabukasan pag gising nya, nagulat nalang sya dahil akala nya ay umuwi na ang kanyang pamilya ngunit sila ay nasa kusina nag hahanda ng agahan.

Imee: Pasensya na kayo sa nangyari kagabi ha. Saan na yung mag pipinsan?

Irene: Sumama kay Bonget si Sandro at Simon, si Matt naman nasa Kapitolyo, si Borgy inutusan ko muna sandali sa palengke.

Biglang dumating si Borgy*

Borgy: Tita Irene, I bought a lot I don’t know if how many should I bu-.

Imee: Morning Borgy.

Dumeretso lang si Borgy sa kusina para ilagay ang mga dala nya. Napatalikod naman si Imee upang punasan ang kaniyang luha. Napansin ito ni Irene kaya nilapitan nya si Imee.

Nakita din ito ni Borgy, nasabi na ni Irene ang plano ni Imee na hanapin si Almira. di pa nya makausap ang kanyang ina dahil gusto nya muna ito hayaang makapag isip at makapag pahinga ng maayos.

Amara’s POV

Naka uwi na kami ng Manila, umaga na ng makarating kami, hanggang ngayon iniisip ko parin kung ano nang nangyari kay Senator. Iniisip ko kung tatawagan ko sya, pero wag muna kasi baka makaistorbo lang ako. Pumasok na si papa ng trabaho nya, while si mama tahimik lang sa kwarto. I saw her holding a box, ngayon Ko lang  nakita.

Tinago nya yun sa cabinet. Nagpaalam si mama na pupunta sya sa palengke para mamili ng ulam. Pagka alis na pagka alis nya, kinuha ko agad yung box na hawak nya kanina. I saw in a box some number, birthday ko yun, baka dito nila nakuha yung birthday ko. Last month ko pa alam na I am adopted, I hear my papa and his boss talked about it.

Ngayon ko lang Nakita tong box, I don’t know what to feel, ambigat ng pakiramdam ko. Dinala ko sya agad sa kwarto ko, nilagay ko sya sa kama at tinititigan ko lang yung box. Di rin nagtagal I decided to open it. When I open it, I saw some baby clothes, may paper akong Nakita nakatupi sya at nakalagay sa harap is my birthday. “11-10-04” I open the letter and I read it.

Dear Mira Anak.:

Alam ko na binabasa mo ito ngayon na Malaki ka na, alam ko ngayon na nagtataka ka kung sino ako. at bakit kita iniwan sa simbahan ng mga panahon na iyon. Dahil gusto ko ito sabihin sayo ng harapan ang totoo. Siguro ngayon iba na ang pangalan mo sa binigay ko sayo. Kaya ang pakiusap ko sa makakakuha sayo na wag baguhin ang araw na pinanganak kita dahil yun ang pinaka magandang araw na nangyari saken. Maria Almira Rose, anak, ako ang nanay mo si Almira Josefa Remedios Santos. Inampon ako ng mga magulang ko at binigyan ako ng apelyido gaya mo. Mahal na mahal ka ni mama, anak balang araw maiintindhan morin ang lahat.

Nagmamahal ang iyong Ina:
                   Almira

Bigla ko nlang naramdaman na tumutulo na ang luha ko. My real mom leaves me a letter and she said she love me. I don’t even know what I suppose to feel. Biglang pumasok si papa sa kwarto at Nakita nyang hawak ko yung kahon, di na sya nagtanong at agad ng lumapit sa akin at niyakap ako.

Eman: I’m sorry anak. (sabi ni papa habang nakayakap saken.)

I’m not able to say some word dahil gusto ko lang umiyak. Nang mahimasmasan ako, mama and papa talk to me about that letter and kung saan nila ako nakuha.

Eman: Sinamahan ko ang mama mo noon sa Pangasinan, meron kasi silan seminar kaya sumama nalang ako. bagong kasal lang kami ng mama mo. Gabi na yun ng dumaan kami sa simbahan para magdasal. Nakita ka naming nasa upuan na umiiyak. Tinawag naming yung in charge sa church para ipaalam na may sanggol. Nakapag desisyon kami ng mama mo na kunin ka nalang namin.  Dahil yun yung pinunta naming sa simbahan ang humingi ng anak. At ikaw ang binigay samin, inayos ng simbahan ang papel mo bako ka naming kunin kinabukasan wala parin nag hanap sayo kaya binigay ka na samin ng simbahan. Sa sulat nakalagay kung sino ang nanay mo.

Habang nag kukwento si Papa, bigla kong naalala yung pangalan ng tunay ko ina.

: “Almira Josefa Remedios Santos” Naalala ko bigla si Senator Imee, tama ba tong kutob ko? Imposibleng nanay ko ang anak ni Senator. Pero Marcos sya at Santos ang Apelyido nya.

Tumakbo ako sa kwarto at tinignan ko ang sulat kung ano ang sinabi nya, ampon din sya kagaya ko. Kung ano-ano na ang pumapasok sa isip ko. Di ko naiintindihan nangyayare saken. Di ko naman pinipilit na maaari akong anak ng Apo ni Senator. Malayong mangyare pero hindi imposible. Bumalik din si papa sa trabaho nya, kaya sumama ako sa kanya para mapag isip. Malapit lang naman yung work ni papa marami silang ginagawang sasakyan.