Geçmiş; yazılmayı bekleyen bir romanın ilk cümlelerini kulağıma fısıldadığında kurtarıcım olan adamın rahesinde ağzımdan akan kan vardı.
''Seni bulduğum gün kollarıma almasaydım, bunca kan durmazdı,'' dedi, sesi çığ düşüren dağların aşınmaz karları...
Tüm bölümlerin oy sayısı 1.000'i geçerse çok mutlu olurum! :) Lütfen sindire sindire okuyun, satır arası yorumlarınızı görmek istiyorum. Keyifli okumalar!
bölümlerle ilgili her şey için: twitter:burcinsaridogan instagram: burcinsaridogann
*(Güz Esintisi, Basılı Eser.)
Ghostly Kisses, Such Words (Acoustic)
Dedublüman, Sakladığın Bir Şeyler Var
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
10. BÖLÜM: ''VİRAN GECE.''
Anne, çocuğun dünyaya gözünü açtığı ilk andan gözünü kapattığı son ana kadar sığındığı ilk yerdir. Baba, sırtını dayadığın ve hiçbir zaman yıkılmayacağına inandığın duvardır.
Bir gün sığındığın liman bertaraf olabilir, sırtını dayadığın duvarlar üzerine yıkılabilir.
Bir gün dünyaya gözlerini açmana sebep olan insanların yüzünü, sesini, hatta kokusunu bile unutabilirsin. Unuttum. Bir gün sırtını dayadığın ve hiçbir zaman yıkılmayacağına inandığın duvar neredeydi, sığındığın göğüs kimindi, unutabilirsin. Unuttum.
Vücudumun ağrısı azalınca ruhumun ağrısı daha da hissedilir hale geldiğinden midir bilmiyorum, anne ve babamı, onları hatırlamasam bile çok özlüyordum.
Vural'la aramızda derin bir sessizlik hakimdi. Dalgaların sesi kayalıklara vururken gözlerimi usulca araladım ve yerimden hafifçe doğrularak ona baktım. Dakikalar önce avucu yanağıma yaslıyken parmakları da izi kalan gözyaşlarımı siliyordu. Avucunu yanağımdan ayırmadan hemen önce, ''Seni bir damla gözyaşı dökmedin ve öfkeni kusmadın diye canın yanmıyor sanmışlar, bırak devam etsinler. Gözyaşı haznende kabuk bağlayan yaraları görüyorum.'' demişti.
Şu anda bile mi diye sormak istesem de sessiz kalmıştım. Ben bile göremezken, sen nasıl?
''Bir şey sorabilir miyim?'' dedim, zihnimde dönüp dolaşan cümlelerden ve cevabını bulamadığım soruları kendime yöneltmekten yorulmuştum. Bu sessizlik fazla gelmişti.
Hafifçe doğruldu. ''Zor bir soru geliyor, anlaşıldı. Direkt gönder ama cevabı işte olursa kızma, şimdiden söyleyeyim.''
Ona yöneltilen sorulara cevap vermek istemediğinde işte diyordu, bunu biliyordum ama yine de bir tarafım işte diye karşılık vermesini istemiyordu.
''Balım ve Cansu haricinde, neden ailenden biriyle görüşmüyorsun?'' Dudaklarımı dilimle ıslattıktan sonra sertçe yutkundum ve konuşmaya devam ettim. ''Yemek odasında fotoğrafları gördüm. Yalnızca bir tanesinde sen varsın, onda da Balım yok, abin var. Ölmeden önce çekinmiş olmalısınız.''
