the alpha's mate [Nederlandse versie]

5.

De volgende dag wordt ik wakker gemaakt door Oliver. De alfa was al vroeg vertrokken naar het werk. Ik voel me lichtelijk opgelucht om dat nieuws te horen. Ik ben best geïntimideerd door Zelos en kan het nog steeds niet vatten dat hij mijn mate is. Nadat ik me heb klaargemaakt volg ik Oliver naar de eetkamer. Het ontbijt staat al klaar op de lange tafel. Ik neem plaats tegenover de bèta. We hebben een kort gesprek terwijl ik mijn eten eet. Oliver legt me uit dat hij al gegeten heeft.

Na het ontbijt leidt Oliver me rond door het gigantische huis. Ik ben er zeker van dat ik zal gaan verdwalen, ook al zijn alle kamer me getoond. Alles is ingericht met dezelfde stijl meubels en accenten. Het is erg mooi. Elke kamer is zeer ruim. Een van de torens is een overweldigende bibliotheek. Er is zelf een secretaressen aanwezig om alles bij te houden.

'Houdt Zelos van lezen?' Vraag ik geïnteresseerd terwijl ik een paar boeken bekijk. Oliver lacht zacht. 'Nee. Hij haat lezen.' Hij zal wel zoveel ruimte over gehad hebben dat hij niet meer wist wat ermee te doen. Ik blader door een boek heen die me leuk lijkt. 'Wil je hem lenen?' Oliver pakt het van me over en bekijkt het nieuwsgierig. 'Ziet er leuk uit.' Ik knik op zijn vraag en we gaan langs de secretaressen.

Daarna vervolgen we onze weg naar de tuin. De laatste plek op het gebied dat ik nog niet bekeken heb. Als eerste lopen we door een rozenboog heen. Ik kijk mijn ogen uit over de kleurrijke rozen. De boog eindigt na een paar meter en het mondt uit in een bloemenparadijs. Middenin alle bloemen is een schattig terrasje te vinden. 'Wat is het hier mooi!' Roep ik uit. Oliver verteld wat over de bloemen en planten die er te vinden zijn.

Vervolgens lopen we over een stenen paadje waarlangs een rivier stroomt. Ik hoor kikkers kwaken en spetteren in het water. We komen uit bij een zwembad. Er staan parasols en ligstoelen langs. 'Het is nu veel te koud om te zwemmen, maar daarvoor hebben we het binnenzwembad.' Ik knik naar hem. Het binnenzwembad was al erg indrukwekkend, maar deze is nog veel mooier door de omgeving.

Als laatste is er een open grasveld met een grote serre. 'Hij houdt echt van planten.' Mompel ik tegen mezelf. Oliver knikt. 'Ja, die liefde heeft hij overgenomen van zijn moeder.' Mijn hart begint sneller te kloppen bij de gedachte dat ik zijn ouders nog moet ontmoeten.

Na de rondleiding moet Oliver aan het werk dus ik besluit naar de muziekkamer te gaan. Er staan vele instrumenten geplaatst in de kamer. Over de meeste heb ik geen idee hoe ik ze zou moeten bespelen, maar met de piano ben ik bekent. Ik neem plaats achter een lichtblauwe piano. Het glimt in het zonlicht. Ik strijk over het gladde materiaal waarmee het instrument is ontworpen. Deze is vast erg duur geweest, dit is een geweldige kwaliteit.

Ik laat voorzichtig mijn vingers dansen over de toetsen terwijl ik nadenk over wat ik zou spelen. Een paar noten klinken echoënd door de kamer heen. Het geluid klinkt sierlijk en zwevend. Wat een prachtige klank! Ik begin een liedje te spelen die Amira me heeft aangeleerd. Ik ga helemaal op in het spelen van de piano waardoor ik niet opmerk dat er iemand de kamer komt ingelopen.

Ik schrik me daarom wanneer ik opeens een vrouw in mijn ooghoek zie verschijnen. Een paar valse noten schieten uit de piano, maar zelfs die klinken prachtig. Ik stop met het bespelen van de piano en kijk naar de vrouw. Ze heeft lang, gitzwart haar. Haar lichtblauwe ogen kijken recht door me heen. Ze heeft een heel verfijnd gezicht. Op haar huid is geen vlekje te bekennen.

Ze fronst haar perfect geëpileerde wenkbrauwen. 'Wie ben jij?' Haar stem klinkt even schitterend als haar uiterlijk. Er is een vleugje afkeuring in op te sporen. 'Ash.' Ik slik en kijk zenuwachtig rond. Ik had niet verwacht hier iemand tegen te komen. Ze loopt een rondje om de piano heen en laat haar nagels over het hout tikken. 'Ash...' Mijn naam rolt soepel over haar tong heen. 'En wat doe je hier?' Ze neemt plaats langs me.

Haar outfit matches met de piano. Ze draagt een lichtblauwe jurk. Het zit straks om haar slanke bovenlijf heen en spreidt zich uit naar beneden toe. Er zit een patroon in het bovenlijfje en het is lichtelijk doorzichtig. Ik wend rood mijn blik af. Ze heeft het duidelijk opgemerkt en haar blik glijdt als een antwoord ook over mijn lichaam heen. Ik heb gewoon een simpele, grijze joggingpak aan.

'Ik verblijf hier voor een tijdje.' Duw ik er moeilijk uit. Ze lijkt nog niet tevreden met dat antwoord en vraagt verder, 'Waarom? Het gebeurt niet vaak dat iemand hier verblijft. Tenzij het om zaken gaat, maar ik vermoed niet dat dat bij jou het geval is.' Ze geeft mijn kleding een zure blik. 'Nee, daar heb je gelijk in.' Zeg ik zachtjes. 'Het zit zo, ik ben de mate van de alfa.'

Haar ogen worden groot en al snel daarna wordt haar blik duister. Als blikken konden doden was ik nu morsdood. 'Wat?' Roept ze uit. Alle vriendelijkheid, als die er überhaupt was, is uit haar houding verdwenen. 'Zelos is MIJN mate.' Ze begint te gillen en staat als gestoken door een bij op. 'Iemand zoals jou zou nooit Zelos zijn mate kunnen zijn.' Ze lacht bitsig. Haar armen zwaaien alle kanten uit. 'Belachelijk!'

Ze stormt de kamer uit, maar stopt in de deuropening. 'Wat is het dat je nodig hebt? Geld? Seks? Iemand om mee op te scheppen? Zeg het me! Zeg het me dan!' Schreeuwt ze uit. Ik kijk haar met grote ogen aan. Waar komt deze uitbarsting plots vandaan? 'Volgens mij is dit een misverstand.' Ze schud wild haar hoofd. 'Wat wil je?' Ze begint met uitgestoken vinger naar me toe te lopen. Recht voor mijn neus komt ze tot stilstand.

'Niks. Ik wil niks. Denk je dat ik hier zelf heen ben gegaan?' Ze kijkt verbaast op. Ze had duidelijk niet verwacht dat ik iets terug zou zeggen. 'Waarom zou Zelos me hier naartoe nemen met het hele verhaal dat ik zijn mate ben als hij er al een heeft!' Haar ogen vernauwen. 'Je ruikt het niet?' Ik rol met mijn ogen en leg het kort uit.

Na het verhaal begint ze hardop te lachen. 'Wauw. Je denkt dat hij een mislukkeling als jou wilt hebben?' Ik heb de neiging om haar een klap te verkopen. Ze snift haar neus en draait zich van me weg. 'Je zult hier nog wel van horen, Ash.' En dan verdwijnt ze de gang op.

Wat een bitch.