the alpha's mate [Nederlandse versie]

6.

POV ASH

De rest van de dag spendeerde ik in mijn nieuwe kamer. Ik had geen behoefte in nog eens tegen die vrouw aan te lopen. Ik hield mezelf voornamelijk bezig met het boek dat ik geleend had van de bibliotheek. Het was erg spannend. Tussendoor werd mijn lunch gebracht naar mijn kamer. Ik zat vastgekleefd aan het boek tot dat het uit was. Daarna besloot ik om de inloopkast te bekijken, aangezien ik dat nog niet gedaan had. Toen ik er binnenliep viel het me meteen op dat het een enorme rotzooi was. Uit vervelling begon ik alles op te ruimen.

Om stipt zes uur wordt er op de kamerdeur geklopt. Ik ben net klaar met de inloopkast en loop naar de deur toe. Een bediende staat me op te wachten. 'Het avondeten is geserveerd meneer.' Ik bedank hem en loop door naar de eetkamer. Ik heb zo een honger.

In de eetkamer zie ik een heel buffet klaarstaan. Het water loopt me al in de mond wanneer ik het het eten zie, maar tot mijn ongenoegen is er geen vegetarische optie te bekennen. Zelos is de enige aanwezig aan de tafel. Ik ga stijfjes tegenover hem zitten. Hij geeft me een glimlach terwijl hij eten opschept. 'Hoe was je dag?' Vraagt hij geïnteresseerd. Zijn ogen gaan onderzoekend over mijn gezicht heen alsof hij een moeder is die haar kind controleert op verwondingen.

Ik begin voornamelijk wat groenten en puree op te scheppen. 'Het was wel oké.' Vertel ik hem. Ik besluit het voorval achterwegen te laten voor nu. Ik heb geen idee hoe hij erop zou reageren. Wat als die vrouw echt iets voor hem betekent? Een onzeker gevoel bekruipt me, maar ik duw het weg. 'Waarom neem je geen vlees?' Hij staart voor een enkele seconde naar mijn bord en begint dan zelf te eten. 'Ik ben vegetarisch.'

Hij laat zijn bestek op zijn bord vallen. Hij begint meteen wat mensen bij elkaar te roepen. Ze worden gecommandeerd om vegetarisch eten voor me klaar te maken. Ik probeer hem te stoppen, 'Dat hoeft niet hoor. Ik eet wel dit.' Zelos schud zijn hoofd. De bediendes lopen terug naar de keuken nadat ze hun excuses hebben aangeboden.

Ik eet wat wortels als Zelos weer wat zegt, 'Hoe oud ben je eigenlijk?' We weten echt niks over elkaar en we leven samen. Wat een rare situatie. Denk ik in mezelf voordat ik antwoord. 'Ik ben 21. Ik verjaar op 18 augustus.' Hij knikt bij wat ik zeg. Ik vraag hem hetzelfde terug. '24 en ik verjaar op 8 november.'

De koks komen al snel terug met wat te eten voor mij. Ze nemen mijn bord mee en leggen een ander in de plaats. Het ziet er heerlijk uit. Ik begin tevreden te eten. Zelos neemt al zijn tweede bord. Ik bekijk hem voorzichtig vanonder mijn wimpers. Hij is eigenlijk echt mooi.

Hij heeft dik, zwart haar dat perfect in model op zijn hoofd ligt. Zijn ogen zijn donkerbruin, bijna zwart, dikke wenkbrauwen liggen erboven. Hij heeft een scherpe kaaklijn. Een aantal kleine sproetjes sieren zijn neus en wangen. Mijn blik glijdt naar zijn lippen die vrij rood zijn. Opeens merk ik op dat hij ook naar mij zit te staren. Ik begin meteen te blozen. Hij grinnikt zachtjes.

'Uhm ik uh merk dat donkergroen vaak terugkomt in je interieur, is het je lievelingskleur?' Breng ik stamelend uit om het ongemakkelijke moment te verstoren. 'Ja, het doet me denken aan hoe de bossen eruit zien in de nacht. Ik ga vaak 's nachts rennen door de bossen. Het brengt me tot rust.' Verteld hij aan me. Het antwoord verrast me. Hij kijkt me lang aan. Ik duw weer wat eten in mijn mond.

Ik verander bijna nooit in mijn wolvenvorm. Mijn ouders weigerde altijd om met me te gaan rennen. 'Je kan toch niet ruiken, dus waarom zouden we het je leren?' Zeiden ze dan. Amira is de enige waar ik zo nu en dan mee ga rennen. Ze is ook de enige die me dit soort dingen geleerd heeft.

Ik kijk de tafel rond en vraag me af waar Oliver is. Waarom zijn we zo alleen? Eet hij normaal alleen? 'Kan ik mijn zus misschien bellen zo meteen?' Vraag ik onzeker. Zelos kijkt me nog steeds aan en is gestopt met eten. 'Ja, natuurlijk. Heb je geen telefoon?' Ik schud mijn hoofd. 'Jawel, maar ik ben hem verloren.'

Mijn eten is bijna op. Zelos maakt geen aanstalten meer om te eten. We praten nog even over onze hobby's. Ik vertel hem dat ik aan kunstschaatsen doe en origami figuurtjes maak. Hij lijkt er erg geïnteresseerd in en vraagt meteen of hij eens mag komen kijken. Nog nooit heeft iemand me gevraagd of ze mogen komen kijken, buiten mijn zus dus de vraag overrompeld me een beetje. Ik knik als antwoord waarop hij meteen enthousiast wordt. Hij vertelt me op zijn beurt dat hij niet echt hobby's heeft door de drukte van zijn werk.

We zijn klaar met het eten. Ik begin de borden al bijeen te rapen. 'We hebben bediende voor dat.' Zegt Zelos lachend. 'Oh maar het is geen moeite.' Koppig blijf ik alles stapelen. Ik loop ermee naar de keuken en zet het daar in de wasbak. Een paar bediendes kijken me verward aan. Als ik terug de eetkamer inloop zie ik dat de rest al opgeruimd is.

Zelos staat leunend tegen de deurpost op me te wachten. Zijn blik glijdt over mijn lichaam heen. Ik vervloek mezelf omdat ik weer begin te blozen. 'Ik ben vrij vanavond. Wil je een film kijken?' Het liefste had ik nee gezegd aangezien ik het nog steeds raar vind om bij hem te zijn, maar ik bedenk me dat ik beter het beste van de situatie kan maken. Ik knik naar hem.

We begeven ons naar een cinemaroom. Het is een kamer met een gigantisch beeldscherm. Er zijn twee rijen van tweepersoonszetels. Op elke zetel liggen een aantal kussen en dekens. Ik kies zelf eentje uit. Zelos komt langs me zitten. We bladeren wat door de verschillende filmkeuzes.

'Hoe kom je aan dat witte haar?' Mijn haar hangt weer half voor mijn gezicht. Ik kijk ernaar terwijl ik antwoord. 'Ik ben zo geboren.' Hij knikt. 'Je bent wel echt speciaal.' Fluistert hij op een liefelijke manier.

We kiezen een film uit. Het is een komedie. Zelos haalt nog vlug wat snacks. We starten de film met beide een bak popcorn voor onze neus. Hij drapeert een aantal dekens over ons heen. De film is erg grappig. Ik merk aan mezelf dat ik geniet van dit moment dat we samen hebben. We praten over de film en lachen er vooral veel om. Als onze popcorn op is eten we nog een ijsje.

De film duurde best lang dus we besluiten erna te stoppen. Ik vraag hem naar een telefoon en hij geeft zijn eigen aan me. Ik voel me lichtelijk vereerd door dit gebaar. Dat betekent dat hij me vertrouwt. Er zal vast veel belangrijke informatie op staan. Ik toets vlug het nummer in en wacht daarna ongeduldig tot Amira opneemt.

'Hallo?' Klinkt er aan de andere kant van de lijn. Ik wil spontaan huilen als ik haar vertrouwde stem hoor, maar doe dit niet aangezien Zelos nog steeds langs me zit. Ik praat voor ongeveer tien minuten met haar. Ze vertelt me dat onze ouders erg verward zijn over de situatie en dat het thuis een chaos is. Ze kunnen niet begrijpen dat ik de mate van de alfa ben. Dit is misschien de enige keer in mijn leven dat ze écht trots op me zijn. 

Op mijn beurt vertel ik haar wat ik al allemaal heb meegemaakt. Ik verzeker haar dat alles oké is. Daarna sluit ik het gesprek af en beloof haar morgen terug te bellen.,'Je mag toch wel bezoek ontvangen he? Of een bezoek komen brengen?' Is het laatste wat ze me vraagt. 'Natuurlijk.' We nemen afscheid. Ik geef Zelos zijn telefoon terug.

We keren terug naar zijn kamer, mijn kamer, onze kamer, hoe je het ook wilt noemen. Het voelt nog te onwennig om 'onze kamer' te zeggen. Zoals de vorige nacht slaapt Zelos op de bank en ik in het bed. Ik vraag hem voor de zekerheid of het oké is. Hij zegt van wel tenzij ik samen wil slapen. Ik sla het aanbod meteen af. Ik ben totaal uitgeput waardoor ik dit keer meteen in slaap val.