the alpha's mate [Nederlandse versie]

10.

De volgende week zie ik Zelos amper. Hij is erg druk door de dagen heen, meestal ben ik al aan het slapen als hij naar bed gaat of ben ik te moe om nog te praten. Ik slaap nog steeds in het bed en hij op de zetel. Ik wil het niet toegeven, maar vind het stiekem jammer dat we elkaar weinig zien.

Viatrix was een paar dagen gebleven. We hadden veel met elkaar gepraat, ze is een geweldige en erg lieve vrouw. Ze had me veel over haarzelf verteld. De oude alfa houdt haar, zoals ik dacht, veel binnen. De reden hiervoor is haar blindheid. Ze beweerde dat hij het doet uit liefde. Hij is bang dat ze zich zal bezeren buiten het huis. Ik vond het maar raar, ze is perfect capabel om uit huis te komen.

Ook deelde we onze hobby's en interesses. Ze hield van klassieke muziek, waarop ik voor haar een aantal liederen had gespeeld op de piano. Ze genoot er van. We deelde ook dezelfde liefde voor de natuur en wandelen. Tijdens onze gesprekken wandelde we dan ook vaak door de tuinen heen.

De rest van de tijd hing ik rond met Oliver. Hij besloot me gevechtstraining te geven. Het was erg zwaar en vermoeiend. Ik dacht elke keer dat mijn lichaam het zou gaan begeven. De spierpijn was verschrikkelijk, maar ik bleef doorzetten. Ik verbaasde mezelf elke keer weer. Ik was verschrikkelijk onhandig met een zwaard. Een pijl en boog leek me beter te liggen, maar ik moest nog steeds veel leren. Ik was tenslotte ook nog maar een week bezig.

Ik ben ook thuis langsgegaan om voornamelijk Amira te bezoeken. We waren samen gaan winkelen en hebben in een restaurant avond gegeten om daarna nog naar de film te gaan. Het was een zeer leuke dag.

Vandaag heeft Olivier me een rustdag gegunt. Ik zit al de hele dag in de tuinen. Ik wandelde veel rond of ga wel eens ergens zitten om mijn boek verder te lezen. Het is best koud, maar dat scheelt me niet veel. Ik geniet zelfs van de kou op mijn neus en de damp die mijn adem veroorzaakt. 

Op mijn buik lig ik op het gras starend naar het meer. Grote, kleurrijke kooien zwemmen rond in het frisse water. Mijn boek heb ik net uitgelezen, dus nu weet ik niet meer wat te doen. Tot ik plots voetstappen achter me hoor. Zelos zijn diepe stem geeft me rillingen als hij spreekt. 'Lig je graag op het koude gras?' Ik duw mezelf meteen puffend overeind. 'Het heeft wel iets.' Antwoord ik.

Als ik weer recht sta kijk ik hem verrast aan. Opeens verschijnt hij hier langs me nadat hij een hele week verdwenen was. We hebben al die tijd niet gesproken en al helemaal niet over zijn vader. Zijn blik glijdt over mijn gezicht heen. Ik voel mezelf onmiddellijk rood worden en slik zenuwachtig onder zijn blik.

Het blijft stil en ik besluit zelf de stilte te doorbreken. 'Waar was je al die tijd?' Mijn stem klinkt hoger dan dat ik zelf wil. 'Werken.' Is het enige wat hij zegt. Ik kijk hem quasi boos aan. 'Had je dat niet eerder kunnen vermelden?' Zelos trekt een wenkbrauw naar me op. 'Ik wist niet dat dat zo belangrijk voor je was?' Ik stamel even en blaas dan boos lucht uit. Hij grinnikt om mijn gedrag. Om een of andere reden laat me dat iets beter voelen.

'Ik heb nu tijd. Wil je ergens heen gaan?' Mijn gezicht leek permanent een tomatenkleur te hebben aangenomen. 'Ja.' Breng ik met moeite uit door de schaamte. 'Wat wil je gaan doen dan?' Vraagt hij. Ik haal mijnschouders op. 'Verras me!