Calista

Chapter 2: Bad omen

Trigger Warning:

The following chapter will be having a contents that will be disturbing for some people. Mature scenes ahead in terms of emotional depression and suicidal thoughts, only suitable for mature audiences who have mastered self-control.

Read at your own risk.

At the age of 9, Calista grew beautifully. Her small figure; her soft and smooth skins and her delicate beauty can be easily recognize by many.  But her eyes remains the same. The innocence that possesses  it still remains.

At her age, she's obligated to join ballet class. Their mother said, they should learn about the elegance and flawless beauty--- of course, to please her parents and to get their attention, she joins the club without hesitations.

Calista thought if she master the ballet's steps, she will be recognize by her parents. Pero imbis na matuwa ay nagalit ang mga ito sa kaniya  dahil inaagaw daw niya ang spotlight na para sa ate niya. Little did they know, she doesn't want the attention from the strangers in the crowd, she just wants her parents appreciation and affection.

So in the end, kahit nakikitaan siya ng galing at potensyal  ng teacher nila ay naging back up dancer lang siya ng kaniyang ate.

Their parents wants the best for their first and favorite daughter, she's the heiress, after all.

At her age, she doesn't complain. She thinks maybe, she can excell in other things that won't intercept her sister's spotlight.

Kaya tumigil sa sa pag-ba-ballet. Hindi rin naman talaga niya ito gusto, napilitan lang siya.

Nagtry siya ng ibang bagay na maaari siyang mapansin ng magulang niya. Ang pagluluto; ang totoong gusto niya . Pero sa tuwing ipapatikim niya ang lasa ng mga ito ay hindi nila sinusubukan. Para bang kaning baboy ang iniisip nilang ipapakain sa kanila ng kanilang bunsong anak. Kahit ang ate niya ay hindi rin nakakatikim ng niluluto niya dahil may mine-maintain itong timbang. Pero inisip ng batang babae, 'ilang kilo kaya ang maidadagdag sa timbang niya kung titikman niya ang isang kutsaritang sabaw?'

Kaya ang nangyayari, ang mga kasambahay ang nagiging  taga-hatol ng lasa ng luto niya. Masarap daw; sobrang sarap daw. Pero hindi siya naniniwala, iniisip niya masyado lang silang mabait para magpalubag ng loob niya.

Kalaunan ay pintagil din siya sa pagluluto ng mga magulang niya. Nagsasayang lang daw siya ng pera. Kaya ang batang babae, kahit mahal niya ang ginagawa niya ay tinigil niya.

She's living under her parents roof after all. Lahat ng ginagastos niya ay mula sa mga magulang niya kaya wala siyang karapatang magreklamo.

Pero hindi alam ng mga magulang niya ay,  she's a constant subject of bullies. Mula pagkabata ay madalas siyang makarinig ng hindi magagandang komento dahil sa kulay ng mga mata niya.

Dahil wala namang nakapagsasabi sa kaniya na maganda ang mga ito ay naniwala siya sa mga pangit na komento. She believes the constant mocking of the color of her irises  from insular  people.

Isang umaga, may bisita ang Mommy niya, isang magaling na manghuhula, mula pa daw sa ibang bansa. Narinig niyang naguusap ang mga ito, "She's the bad omen of this family. If you still keep her, everything you have will vanish like an ash. Even your own company, your wealth and power."

Wala daw itong dadalhin kung hindi puro kamalasan sa pamilya. Kaya ang mga magulang niya ay madaling naniwala. Dahil simula't-sapul na ng dumating ang bata sa buhay nila ay nagiba na ang ihip ng hangin. Hindi na naging maganda ang takbo ng sariling kumpanya ng kaniyang ama at minsan ay sunod-sunod na kamalasan ang nangyayari. At lahat ng iyon ay sinisisi nila kay Calista.

She hated herself, she hates her eyes, she hates everything about herself. Sinisisi niya ang sarili niya kung bakit siya nagkaroon ng ganong klaseng buhay. Kaya naniwala din siya na malas talaga siya.

So at the age of 13, she's able to buy herself a contact lenses. She chooses black para normal. Dahil iniisip ng bata na baka dahil sa kulay ng mata niya kaya siya tinawag na 'malas' ng manghuhula.

Pero meron pa ding mga taong ginagamit ang pagiging iba niya para gawing katatawanan. At isa na doon ang ate niya.

Mula sa bahay hanggang pagdating ng school, walang ginawa ang ate niya kung hindi sungitan siya o kaya ay gawing katatawanan sa harap ng mga magulang nila o mga kaibigan niya.

Ang hindi nila alam, ang batang babae ay may namumuo ng galit na tinanim sa kaniyang isip. Nang makakuha siya nang lakas ng loob na lumaban sa ate niya, imbis na karamay ang matanggap niya, ay gulpi at bugbog ang inabot niya mula sa mga magulang niya.

At the age of 13, Calista's parents decided to get rid of her by throwing her to an orphanage,  siguro hindi na nila kinaya ang katigasan 'daw' ng ulo ng bata. Pero ang dalagita ay nagmakaaawa. Takot siyang mapunta sa lugar na wala siyang kakilala. Takot siyang tumira sa lugar na hindi libre ang lahat, dahil ang buhay niya sa pamilya ng mga magulang niya, hindi man masaya pero marangya.

Dahil hindi rin alam ng mga magulang nila kung ano ang mga pwedeng gawin para mailayo ito sa kanila, tinanggap nalang nila ito ulit. Pero sa pagkakataong ito, hindi na libre ang lahat. Kailangan niyang pagtrabahuhan ang lahat ng kinakain at bagay na meron siya.

Naging doble ang paghihirap na naranasan niya, mula sa bahay hanggang school. Dahil ang ate niya ay 'ni-request' sa magulang niya na maging kanang kamay ang dalagita, kaya kahit anong iutos nito ay dapat niyang sundin.

Sa araw ng kaniyang debut, walang dumalo,  walang nakaalala. Tanging sarili lang niya. Nakaupo siya sa park ng kanilang sabdibisyon  nang biglang may isang  lalaki ang  tumabi sa kaniya. Kilala lang niya ito sa mukha, ito 'yung madalas ding kasama ng ate niya sa school, pero kahit kailan ay hindi sila nagkaroon ng pagkakataong makapagusap.

Marami pang tao ng hapon na 'yun kaya hindi siya natakot. Mabait naman ang lalaki, naging panatag agad ang loob niya dahil maganda pala siya kausap. Nakalimutan niya panandalian ang lungkot dahil sa mga kwento at biro niya.

Sa unang pagkakataon, sa araw na iyon, may napagsabihan siya ng sama ng loob dahil sa sakit na nararanasan niya. Niyaya siya ng binata maglakad-lakad, sabi ay dadaan daw sila sa isang bakery shop para naman daw may cake ang dalaga. Ibang klaseng saya, bago sa pakiramdam niya ang bigyan ng atensyon kaya naman sobrang saya ng puso niya.

Pero hindi niya alam, ang lalaking kasama niya, inutusan pala ng ate niya para sa isang masamang balak. Dahil nagtiwala  agad, hinayaan ni Calista na ang lalaki na ang mag order sa counter para sa pagkain nilang dalawa. Ang drinks na akala niya ay malinis,  nilagyan pala ng lalaki ng aphrodisiac drugs. Uri ng drugs na nagpapataas ng libido ng isang tao.

Nasa kalagitnaan sila ng kwentuhan nang unti-unting nakaramdam ng init ang dalaga. Hindi niya alam kung bakit at paano nangyari iyon dahil kanina naman ay payapa at masaya lang silang naguusap. Nang napansin ng lalaki na nagiging epektibo na ang gamot na nilagay niya, niyaya na niya itong umalis.

Hindi na alam ng dalaga ang nararamdaman, estranghero ito sa pakiramdam niya, dahil kahit medyo nahihilo parang may pumipilit sa kaniyang hawakan ang sarili niya.

Ang lalaki ay wala nang sinayang na oras at dinala ito sa isang bahay na nasa loob din ng sabdibisiyon nila.

Dahil nanghihina, wala nang nagawa ang dalaga kung hindi hayaan siyang buhatin ng lalaki papunta sa kuwarto nito.

Doon sa lugar na 'yun ang unang hakbang niya papunta sa bingit ng kaniyang kamatayan. Ilang ulit niyang pinapatigil ang lalaki sa ginagawa at nagmamakaawa siya ditong huwag siyang hawakan pero ang sagot ng lalaki ay;

'Magugustuhan mo rin ito' 

'Masasarapan ka din dito'

'H'wag ka nang pumalag, alam kong nagiinit na din ang katawan mo."

Ang lalaking akala niya ay may malinis na intensyon noong nilapitan siya sa Park ay ang naging dahilan ng pagsisisi niya.