Calista

Chapter 5: Cafeteria Drama

I was awaken by the sudden splash of cold drinks on my face. The loud cheer of students gathering around makes me even more startled. I roamed my clueless  eyes, looking for something that would give me a hint of  how the hell I ended up here.

When I saw my reflection in cafeteria's window, instantly my eyes went wide. It feels like they're going out of their own sockets.

I am now staring at my former 13 year old self.

Holy. Shit.

Nang makita ko ang nasa harap ko ay napangiwi ako. Sa harap ko ay ang kapatid kong may malaking ngisi sa labi. Habang ang dalawang babae sa tabi niya ay tumatawa ng may pangungutya.

"Tigilan na daw siya," sabi ng babaeng katabi ng kapatid ko. At nagtawanan na naman ang lahat. Hindi ko maalala kung ano ang kaganapan kanina kaya 'di ko alam kung paano ako magre-react sa mga sinasabi niya.

"What now frump?" Bumili ka pa talaga ng contact lense para itago 'yang kulay ng mga mata mong malas?" tawa ng babae. I remember her name, she's Betty, my sister's dog.

Hindi ako makasagot, pinoproseso ko pa din ang nangyayari sa paligid ko.

I was startled again when a  sharp pain land on my cheek. Ang sampal na iyon ang pinakamahinang natanggap ko sa aking naaalala pero hindi ibig sabihin hindi ako nasaktan.

Nang tingnan ko kung sino ang hampas-lupang nanakit sa akin ay napakagat ako ng sa ibabang labi ko dahil sa gigil.

Bago pa siya makapagtahol,  ang kamao ko ay dumapo na sa kaliwang mata niya na naging dahilan ng kaniyang pagkatumba. Sinigurado ko talagang triple ang lakas ng suntok ko sa sampal niya.

Ang kaninang ingay mula sa mga estudyante sa loob ng cafeteria ay napalitan ng hindi kaaya-ayang katahimikan.

In my past life, sa tuwing may ganitong eksena, hindi ko makuhang  gumanti. Yuyuko lang ako, hihintayin silang matapos sa katangahan nila at hahayaan ang lahat na pagtawanan ako.

But this time I know it better and I'll play their games  even better.

Hindi siguro nila inaasahan iyon, kaya hindi ko mapigilang hindi mapangisi. Lalo na  nang makita ko ang mukha ng kapatid kong gulat na gulat at hindi makuhang tulungan ang kaibigan niyang hanggang ngayon ay bangag pa din.

"Aren't you going to help your dog?" I asked  Katarina, whom I thought was my sister by blood. It's good to know we're not sister.

I fought the urge to laugh dahil sa nahihilong  babae sa gilid nila.

Pero ang isa pa niyang kaibigan ay madaling naka-recover. Sa alaala ko ang pangalan niya ay Chloe.

"Walang hiya kang pangit ka." Sigaw niya pero nanatili lang siya sa tabi ni Katarina.  Natakot ata, baka ma knock out din. 

Napailing nalang ako habang mahinang tumatawa, "Maybe, I'll consider your insult if you're pretty enough. Pero naman..." huminto ako at  kinagat  ang pang-ibabang labi,  "Sa lahat ng tatawag sa aking pangit, ang hindi ko matatanggap, doon pa sa mukhang aso."

Ang kaninang tahimik na lugar ay napuno ng tawanan ng mga estudyante. Habang ang mukha ni Chole ay pulang-pula na sa kahihiyan ba o galit. Maybe both, I really don't care, though.

Nang hindi nakasagot ang isa man sa kanila ay tiningnan ko muna silang tatlo bago ako tumalikod. Tapos na ako sa tatlong 'to!

Ang bilis maka-drain ng energy. Ka-stress ha, kakabalik ko lang, eh! 

Pero bago pa ako makahakbang, marahas na hinila ang kamay ko at dumiin doon ang mahahabang kuko niya. Walang iba kung hindi si Katarina. Lumingon ako sa kaniya, kahit may suot akong contact lense ngayon at hindi niya kita ang tunay na kulay ng mga mata ko, sinigurado kong matalim ang mga tingin nito.

Nabigla man sa tingin na ginawad ko ay  mabilis din niya itong tinago sa nagta-tapang-tapangan niyang mukha.

Kilala kita mula hanggang paa, sa likod ng maganda mong mukha, may demonyo kang tinatagong, bwisit ka!

I'm still fvcking angry of what she did to me. Hinding hindi ko makakalimutan na pinain niya ako sa lalaking hayok sa laman! Hayup siya! Siya ang dahilan kung bakit ako naraped!

"Nagtatapang-tapangan ka na ngayon? Lumalaban ka na?" galit na wika niya, ang mga kuko niya ay sigurado kong magiiwan ng sugat mamaya. "Remember your place, Calista, or you'll end up in hell!"

Banta niya at naparolyo nalang ako ng mata.

"I've been already in hell, at alam kong mas bagay ka do'n." bigkas ko, at hinila ang kamay ko sa mahigpit niyang pagkakahawak. 

"Pero kung hindi niyo ako titigilan, hindi ako mangingimi na sipain kayo papunta sa impyerno na pinagsasabi mo." Matigas na sabi ko, sinigurado kong makakarating iyon sa tuktok ng ulo niya.

Hindi ako magdadalawang isip na gantihan ka kapag naramdaman kong uulitin mo na naman ang plano mo, katulad sa nasayang kong buhay!

Dahil siguro sa galit ay mabilis niyang itinaas ang kamay niya at sinampal ako.

Nakita ko namang napangisi si Chloe, iniisip siguro niyang babait na naman ako sa kanila dahil mismong kapatid ko na ang nanampal sa akin.

Pero sweety, nagkakamali ka!

Pagkatapos kong haplusin ang namumula kong pisngi, dahil nakatanggap na ito ng dalawang sampal ay hindi na ako nakapagpigil.

Malutong na magasawang sampal ang binigay ko sa kaniya.

The crowd gasps for air as if they were watching a prime time movie where the scene is heated with toxicity.

"Ito na ang huling beses na dadampi 'yang kamay mo sa katawan ko, dahil kapag inulit mo pa 'to, sisiguraduhin kong pagsisisihan mong nabuhay ka pa, Katarina."

After I narrowed my piercing glare to the three, I walked out of the scene and didn't even dare to look back.

***

Meanwhile, the students who witnessed the scene was still bewildered by the sudden confidence and strength, Calista, possess.

Kani-kanina lang ay hinahayaan niya ang mga ito na saktan at sabihan siya ng masama tapos ngayon ay bigla siyang naging matapang.

Dahil dati-rati ay sila din ang saksi at mga tumatawa sa tuwing siya ay pinapahiya ng grupo nina Katarina.

They also noticed how delicate her beauty is, especially when she smirks and arrogantly laughed at her opponents distress. Dahil hindi nila masyadong makita ang totoong hulma ng mukha nito dati kasi laging nakayuko.

They are still watching her proud disappearing back while they are whispering with each other.

"She's awesome"

"She's beautiful."

"Of, fuck!"

"Calista grown some guts."

"Let's wait what else she can do with that confidence."

While In the corner of the room was the man who refused to help her in her past life, and still refuse to help her in the present.