“Hey.” Bungad na bungad sa akin ni Ken pagpasok ko ng School Gate.
“Ano nanaman yon, Ken? Ayoko ng gulo!” Sabi ko na agad kay Ken.
He is a bully, he's always annoying me!
“Ah talaga? Kaya ka gumawa ng gaming channel? So sino pala satin ang gusto ng gulo??” Sabi niya.
“Hindi ko gusto ng gulo, Ken. Tumigil ka na!” Galit na saad ko.
“Wow, you really not? Kinakalaban mo ako diba? You want to earn some stars to defeat me right?? Pathetic–” Hindi na niya naituoy ang sasabihin niya ng sampalin ko ito ng walang alinlangam at pagsisisi.
“See? You really looking for a fight!! Come on! Fight me!” He said.
“Nagstart ako ng Gaming Channel ko para magkapera ako! At yung pera na yun, ipangbabayad ko sa Hospital Bill ng nanay ko! Comatose siya Ken! Noong nakaraang araw pa! Kaya wala akong panahon sayo at sa mga pantitrip mo!” I proudly said to them.
Nakita ko namam ang gulat ni Ken sa mukha nito. Tinawanan ko lamang ito kaya napalingon pa ito lalo sa akin.
“Masaya ka na? Napatunayan mo na kung gaano kahirap ang pamilya ko?! Na kung gaano kayaman ang pamilya niyo?! Edi kayo na! Kayo na ang mayaman!” Sigaw ko pa rito.
“Y-Y/N, tama na yan. Kumalma ka...” Pagpapakalma sakin ng kaibigan ko.
Hinablot ko ang phone ni Ken na hawak nito at vinideo ang buong magaaral na nakapalibot sakin pati narin ang mukha kong basang basa sa luha.
“Hi guys! Its me, Y/N! Ang pinakamahirap at desperadang babae sa buong Campus! You're free to laugh at me around!–” Hindi na ako natapos sa pagsasalita, hinablot ni Ken ang phone niya.
“Enough.” Mahinang saad nito at nakayuko.
“Ay? Nadudumihan ko ba? Pasensya na po ah? Aalis nalang ho ako, nakakahiya naman po kasi sa yaman ng Pamilya niyo.” Maarteng saad ko at umalis na. Narinig ko namang hinahabol ako ng kaibigan kong si Abi kaya tumakbo na ako.
Gusto kong mapagisa, ayaw ko muna ng kasama. Gusto ko si Mama.
Pumunta na muna ako sa Hospital para bisitahin si Mama. Comatose parin siya, hindi siya magising-gising.
Hinawakan ko ang kamay ni Mama at duon umiyak.
“Pasensya ka na Ma, sobrang hina ng loob ko. Hayaan mo, lalakasan ko pa ang loob ko para may maipangbayad tayo sa bill mo. Wag ka magalala Mama, ako nang bahala. Magpahinga ka na muna jaan, ha? Mahal na mahal kita Mama.” Sambit ko rito, alam kong naririnig ako nito.
Hinagkan ko ang braso niya at iniyak roon lahat. Binisita naman ako ng antok kaya tuluyan na akong nakatulog.
Maya-maya pa ay nagising na ako. Naginat ako ng bahagya, at sa pagiinat ko ay may nakita akong basket ng mga prutas at bulaklak.
Nagulat ako dahil nasa probinsya ang mga kamag-anak namin, kaya sino ang magpapadala nito?
May nakita akong letter na nakadikit sa bulaklak kaya kinuha ko ito at binasa ang nilalaman nito.
“Y/N,
I know you're mad at me. Im really sorry for what i said and have done to you. I didn't know how hard your life is, i shouldn't judge and annoy you. I am really sorry with my whole heart and soul, Y/N. I... love you.”
Nanlaki ang mata ko roon. Mahal nya raw ako?? Nantitrip nanaman ba ito?? Pero parang hindi eh.
Napalingon naman ako sa likod ko nang makaramdam ng presensya.
