CHAPTER 25

125 7 0
                                    

R A I N


Sitting on my chair, facing my man pulled something from brown envelope, I brood at the same time. He placed the picture on the table for me to see it. A picture of a kid appeared, making me seriously focused.



"Rain, he's River, your five year old son." As I watched on a kid's face, being skeptical roamed over my mind.



"You never fail me on everything, Cullen," I said, raising my chin. He had a normal face shape and a genuine eyes.



"It actually cannot be." My inner part was intensely shocked but all I wanted to do is to hide it.



"He was yours, Rain," he implied. "And everything about your son happened five years ago."



"Paano mo nahanap ang bata?" intrigang tanong ko.



"Someone named Tessa took care of him."



"Tessa?" Sunod niyang inilabas ang litrato ng isang babaeng may edad na.



"Siya ang magsisilbing private nanny ng bata, at siya rin ay kabilang sa buhay ni Ashleigh."



"Kung ganoon, nandito lang ba sila sa siyudad?"



"Nasa probinsiya si Tessa kasama ang anak mo."



I picked up my phone and began to dial someone's cell. She pressed the answer key after ringing twice.



"You need to do me a favor and you should aware of it." I suddenly terminated the call. My man began to stand, but still waiting an answer from me.



"You supported the details that I've wanted to know. Thank you, Cullen."



"Take your responsibilities, Rain. Have a nice day." He turned back and silently went out. My anger claimed for the lies someone kept for many years.



Ungrateful.







**
A S H Y


Knocking the door, a beautiful woman opened it snd full of smile. Such a heartfelt gratitude.



"Naabala ba kita?" tanong ko.



Umiling siya, "Not really. Come in." She closed back the door as I entered the house.



"What do you want to drink?"



"No need. I'm fine." The lady with a pretty eyes smiled and asked me to sit and have atleast short conversation. I breathe in and let it out after.



"So how are you?"



"Hindi ako gaanong okay."



"At ang dahilan ng iyong nararamdaman ang gusto kong malaman." My eyes remained on her.



"I mourned about everything in life," I answered. "Minsan na akong namatayan ng mahal sa buhay but this feeling now is finally dead. Lumalaho na ako, Lin. Araw-araw akong namamatay."
Pag-init sa gilid ng magkabilang mata ay dumagdag sa aking nararamdaman, dagdag pasanin.



"I understand your situation but you need to face it," she agreed. "Kailangan mong labanan ang mga takot mo, at kailangan mo ng palayain ang sarili mo. Ash, I'm even worry about you at ganoon naman siguro ang mga kaibigan mo, but you failed a lot. Bigyan mo na ng sagot ang mga katanungan mo. Let out your what-if's in life and start a new beginning."



"Ayokong mawala sa akin ang anak ko. Never."



"Hindi naman siya mawawala sa'yo. Gusto lang talaga ng tadhana na buuin ang pamilya na meron kayo. And Ash, stop being selfish. Deserve ng anak mo ang makilala ang kaniyang ama and same as him, he need to know everything about his son."



"River knows about his father and Rain wants to know about it."



"So?"



"I will be the one who could tell him about about our son."



"At iyan ang gusto kong marinig mula sa'yo, Ash."



My heart was pondering about the two men in my life. The man who love me from source of origin and a man who caused the love after all.
I'm ready.






--
R A I N


I knocked the door properly. Three knocks fulfilled my short wait. She quickly opened the door and greet me with a piece of joy.



"Hey, what makes you here?" May pag-aalinlangan ako habang nakatingin sa kaniya. Hindi ko alam kung alin ang puwede kong sabihin sa kaniya at kung paano ko siya kausapin ng masinsinan.



"We need to talk," tugon ko na lamang at pumasok na sa loob. Napahinto ako nang makita ang isang pamilyar na babae sa hindi kalayuan, nakatalikod ito habang nakaupo sa isang sopa. Mabilis kong nilingon ang aking pinsan.



"May bisita ka?" Nagdadalawang-isip siya sa pagbigay sa akin ng sagot. I raised my brows asking her what.



"Si Ashleigh," kabadong sabi niya.



"Then?"



"Rain, don't make any arguments here," paalala niya sa akin.



"Mag-uusap lang kami," saad ko at lumakad na rin palapit sa babaeng nakaupo.



"Good morning," bati ko nang makalapit dito. I watched on her back, her posture doesn't really changed after all. She's the woman I meant for everything from the past. Her floral scent is my favorite, yet my remembrance for every pain she made for.



She slowly turned her head back and stood quickly as she saw me.



"R-Rain?"



"How are you, Ashleigh?" Yumuko siya ng kaunti na tila ba nahihiya sa akin. And maybe she's afraid of me.



"Hindi ko alam na ikaw pala ang bisita ni Lindsay." Muli siyang tumingin sa akin at tumango ng kaunti.



"Napadaan lang ako rito."



"Talaga ba?" Sandali kaming nagkatinginan, isang tingin na pawang pagnanais ang hinahangad sa isa't-isa.



"Yeah," sagot niya at binalingan ng tingin ang aking pinsan. Nanatili lamang akong nakatitig sa kaniya. Sa isip ko, gusto ko siyang hilain papalayo at bigyan ng matinding halik.



"Actually, paalis na rin ako," dagdag niya at muling bumaling sa akin. Mga ngiti ay pilit niyang ipinapakita sa akin.



"Have a nice day, Rain." Pagkasabi niya ay agad siyang umalis sa aking harapan. Pansin ko ang pagpaalam niya sa aking pinsan saka ito mabilis na lumisan. Kaba sa aking dibdib ay mas lalo pang lumalakas.



"She's gone," giit niya na ikinalingon ko ng mabilis. "Hindi mo ba siya susundan?"



"Kahit saan man siya magpunta, mahahanap at mahahanap ko pa rin siya," panigurado ko. "Dahil akin lang siya."

Secret Series #3 Beautiful Scars [COMPLETED]Where stories live. Discover now