Kabanata 13

381 38 0
                                    

Kabanata 13...
Lifeless


"Geez... Why are you so grumpy?" Ngiwi ko kay Alessandro bago sumimsim sa inumin.

Hindi n'ya ako sinagot at tiningnan lang gamit ang malamig n'yang titig kaya wala akong nagawa kun'di umirap.

Magmula nang dumating kami rito sa isang restaurant para mananghalian, busangot na ang muka n'ya at tila isang kalabit na lang, magwa-walk out na. No, actually, I think he's been so grumpy even before we left the sports arena!

Nakaka-bad trip din pati dahil hindi ko alam ang ikinagagalit n'ya!

Something about their meeting? The traffic jams? Hell, would I know?!

"So angry for no reason..." I muttered as I survey the dessert's menu.

"Ano?" He fired.

I scowl at him, mocking a smile while straining my eyes, before summoning our waiter. Dealing with him makes me want to order a parfait. Mawala naman ang stress ko sa kan'ya!

"Hindi ako galit," aniya matapos umalis ng waiter.

"'Kay,"

Alessandro's brows furrowed even more with my short answer. Sakto ring nag message sa'kin si Carson tungkol sa isang project sa eskuwela kaya nawala ang atensyon ko sa kan'ya.

Carson:

Don't be late tomorrow. I don't want to deal with Ignacio alone. At the very least, we can torment him as much as he torments us.

Hindi ko napigilan ang pag ngisi sa reply nito.

Ignacio is our council's peace officer, and he is actually performing his job. Only, he is fed up to the point of meddling in insignificant things. May isang beses na nag-propose s'ya na i-suspend ang isang event namin na matagal ng plano at inaabangan din ng marami.

His proposal was trashed, fortunately. However, before it was completely trashed- not that it isn't considered trash in the first place- talagang naabala kami.

In the first place, sinabi ko na naman kay Carson na hindi ko gusto ang hangin ng isang 'yon. Unfortunately, the pain in the ass was kind of popular kaya nanalo pa rin.


Ako:

I surely won't miss it. Expect me tomorrow.

Napa-angat ako ng tingin nang pumalatak si Alessandro.

"May pupuntahan ka pa ba pagkatapos nito?"

Napanguso ako at sandaling nag-isip.

"Why? May pupuntahan ka?"

"Wala. May aaralin ako kaya iyon ang pagkaka-abalahan ko,"

Lalo akong napanguso sa tinuran nito. It's somewhat bothering that he's so engrossed on his academics while I'm whining about my boredom.

Nagkibit balikat ako at tumango na lang.

"Alright, ihatid mo na lang ako sa'min then,"

Alessandro's brow arched. "Sigurado ka?"

I matched his raised brow with mine.

"Sige, gusto mong abalahin kita?"

Ngumisi s'ya at umiling na lang, umirap naman ako kasabay nang paglapag ng aking parfait sa lamesa.

It was before we settle our bill when Kevin, his teammate, entered the restaurant and immediately found his way to us, as both Alessandro and I are already standing.

Ineffable EuphoriaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon