inseparable | Matthy fanfiction

1.6 - ruzie

We zijn een maand verder na het feest. Het contact tussen mij en Matthy is alleen maar beter geworden. We hebben zeker iedere avond gebeld of geappt.

Ik ben dit weekend bij mijn ouders en Matthy vroeg of hij langs kon komen. Ik heb het met mijn ouders gehad over de rare kriebels die ik kreeg.

'Misschien ben je wel verliefd'
Reageerde ze kortaf.

Mijn ouders. Altijd een mening over wat ik doe, of met wie ik omga. Daarom ben ik blij dat ik op mezelf woon.

Opzich kan ik dat wel geloven, dat ik verliefd ben. Hij is knap, lief en aardig, helpt je als je wat nodig hebt en troost je bij verdriet.

Vooral dat laatste heeft hij vaak gedaan. Vaak heb ik over de telefoon, via facetime, alles er uit gegooid wat ik niet zomaar tegen iemand zou zeggen.

Toen stelde hij mij gerust en hebben we er uren over gepraat tot hij of ik in slaap viel, tijdens het bellen.

Mijn ouders weten nog niet veel over hem. Niks over zijn uiterlijk, werk of waar hij woont.

Zelfs zijn leeftijd niet.

Misschien gaat daar het probleem in zitten. De leeftijd.
Ik ben net 20 terwijl hij 26, bijna 27 is.

Ik heb er geen problemen mee.

Het is nu 15:55 en hij zou hier om 16:00 zijn. Hij zou bij mij eten en daarna blijven slapen. Alles om mij 'zo lang mogelijk te zien' zei hij aan de telefoon.

De bel gaat.

Ik sprint de trap af maar voordat ik bij de voordeur ben, heeft mijn moeder al open gedaan. Ze schudden elkaars hand.

"Hoi, Matthyas, maar noem me maar Matthy"
"Hoi, Matthy. Ik ben Anne, de moeder van Ivy"

Mijn moeder opent de deur en ik zet de laatste stap van de trap af. Waardoor ik letterlijk in zijn armen val.

We knuffelen stevig, alsof we elkaar jaren niet hebben gezien, terwijl het maar een maand was.

We laten weer los.
"Ik heb je gemist" fluister ik.
"Ik jou ook"

Ik pak zijn pols beet en neem hem mee naar de woonkamer.
"Pap, dit is Matthyas. Noem hem maar Matthy"

Mijn vader bleek niet zo geïnteresseerd te zijn in wie er voor zijn neus stond dus worp ik mijn aandacht maar naar hem.

"Wil je wat drinken?"
"Colaatje?"
"Komt er aan"

Ik schenk het glas met cola in, geef het aan hem en sleur hem vervolgens mee de trap op, richting mijn kamer.

Ik plof neer op mijn bed, met hem naast me.
"Sorry, mijn vader doet altijd zo"
"Maakt niet uit"

Ik wil nog wat zeggen maar hoor dan mijn moeder beneden roepen.
"Ivy, kun je heel even komen?"

Met grote ogen kijk ik Matthy aan.
"Ga maar, zal vast belangrijk zijn. Ik ben hier en als er iets is kom ik er aan"

Mijn hart smelt bij die zinnen. Hij weet als geen ander hoe mijn ouders soms met me omgaan.

Ik loop de trap af, richting de woonkamer. Mijn ouders zitten mij al op te wachten, alsof ik op verhoor kom.

"Ga even heel snel zitten Ivy" mijn vader klinkt streng.

Ik neem plaats tegen over hem.
"Matthy, hoe oud mag die jongen wel niet wezen?" Vraagt hij.

Ik slik. Hier gaan we.
"26, bijna 27 pap"

Zijn ogen vergroten. Even blijft het stil.
"26 zei je?!" "Ja pap, dat zei ik"

"WAT HEB IK JE VERTELD OVER JONGENS DIE 3 JAAR OUDER ZIJN ALS JOU" schreeuwt hij.

"Da- dat k ze niet kon vertrouwen" ik stotter.
"JA PRECIES, KIJK WAAR JE NU MEE AAN KOMT"

Ik sta op en loop richting de deur.
"PAP, JE WEET NIET HOE GELUKKIG DEZE JONGEN ME MAAKT, OOKAL KEN IK HEM PAS EEN MAAND"

Mijn moeder komt nu ook op mij afgelopen waardoor ik met mijn rug tegen de muur naast de deur sta.

"Luister naar wat je vader tegen je heeft gezegd. Met deze man krijg jij geen relatie oke"

Het is stil. Te stil voor mijn doen.

"MAG IK DAT LEKKER ZELF BEPALEN. IK BEN OUD EN WIJS GENOEG OM DAT TE KUNNEN"
"NEE, JE LUISTERT NAAR JE VADER"

Bij die zin barst ik in tranen uit en zak ik tegen de muur aan naar beneden. Mijn hart breekt, in duizend stukjes.

De trap kraakt, hij komt naar beneden.

"Nee Matthy jij vertoond je gezicht nooit meer hie-" nog voordat mijn moeder haar zin kan afmaken, wordt ik bij mijn polsen omhoog getrokken.

Hij neemt mij in zijn armen.
"Sst, het komt goed"

Mijn ademhaling gaat te keer en de tranen zijn niet te stoppen.
"Rustig maar, ik ben bij je"

BINNEN HOEVEEL MINUTEN HEB IK DIT GESCHREVEN, WACHT LAAT ME KIJKEN....

Oke, het was 45 minuten
Best wel snel.

Dit moest er gewoon effe uit want mijn hoofd ontploft van inspiratie.

Het is momenteel 23:39 en ik lig in bed dit te schijven. Misschien moet ik gaan slapen want anders val ik morgen in slaap in Rome.

Ohja, ik word denk ik morgen wakker op de vloer. Ik heb namelijk twee eenpersoonsbedden tegen elkaar aangeschoven alleen nu zit er een spleet tussen. Daar ga ik door heen vallen.

Nou leuk weer.

Houdoe,
Bankvelocitys
- Maud

26/04/22