inseparable | Matthy fanfiction

1.19 - wedstrijd

16 augustus

En dat gebeurde er dus een kleine twee maanden geleden. Het was zo speciaal. Het armbandje wat hij mij gegeven heeft, heb ik nog steeds aan.

Nu zit ik aan tafel, in mijn eigen appartementje. Hij ligt nog op bed, terwijl ik even wat zaken aan het regelen ben.

Een deur gaat open en met een enorm ochtend hoofd komt Matthy de woonkamer binnen. Zijn haren door de war en zijn ogen nog op standje moe.
"Goedemorgen"

Hij loopt richting mij en drukt een kus op mijn hoofd, waarna hij naar de keuken loopt.

Vandaag ga ik met hem mee naar een voetbal wedstrijd, van creators fc. Ik heb hier samen afgesproken met een maatje van mij.

Matthy rommelt wat in de keuken waarna hij bij mij aan tafel komt zitten.

"Lekker geslapen?" Vraag ik.
Hij knikt. "Ja"

Ik sluit mijn laptop af en neem een slok van mijn koffie. Ik ben nog nooit bij een van zijn voetbalwedstrijden geweest, maar ik wilde het al heel lang heel graag.

"Kan je het zien lieverd?"
Ik schrik op uit mijn gedachten als ik zijn lachende stem hoor.
"Huh?" blijkbaar was ik weer eens verdronken in zijn ogen.

"Kom, we moeten zo gaan"
Hij staat op van zijn stoel en loopt met zijn bord naar de keuken. Ik drink mijn laatste beetje koffie op en zet die ook op het aanrecht.

"Ik ga even omkleden, ben zo terug"
Ik blijf alleen achter in de woonkamer terwijl ik mijn macbook opruim.

Even later komt Matthy terug, aangekleed en wel.
"We kunnen gaan"

Ik trek mijn jordans aan, pak mijn leren jasje en mijn autosleutels. Matthy loopt voor mij uit waarna ik de deur sluit.

Als we in de lift staan stuur ik snel een berichtje naar Sem.
'Wij gaan nu bij mij thuis weg'

In de auto is het heel gezellig. We hebben onze playlist aan gezet, en zingen keihard mee. Ondertussen delen we wat blikken, die beide geluk en blijdschap uit stralen.

Na even komen we aan bij de voetbalvereniging. We stappen uit en lopen naar de kofferbak.

'Ik ben er met 25 minuten' lees ik op mijn telefoon. Hij zal er zometeen dus wel zijn, aangezien het vanaf ons 20 minuten rijden is.

Matthy haalt zijn tas uit de kofferbak en als ik hem weer sluit, parkeert er een auto naast ons.

Een blonde jongen stapt uit de auto. Dat is hem. Hij gooit de deur achter hem dicht. Hij heeft mij nog niet gezien.

Als hij richting ons loopt, kijkt hij pas op. Zijn mond valt open als hij mij ziet. Ik open mijn armen, waar hij enthousiast in meegaat.

Als hij weer los laat blijf ik met een arm om zijn schouders heen staan. Hij werpt zijn blik richting Matthy.

Ik kijk hem nogsteeds aan.
Hij kijkt van mij naar Matt, en weer terug. "Jullie zijn uh.."

Hij wijst met zijn vinger van mij naar Matthy. "Jullie zijn samen?"
Ik werp een blik richting Matthy, hij doet hetzelfde. We denken beide hetzelfde en hij geeft me een knikje als bevestiging.

"Yep, al 2 maanden gelukkig samen"
Weer valt zijn mond open. Ik moet hierom lachen.
"Nou, kom snel weg hier voordat we de wedstrijd missen"

We lopen richting de kleedkamers, waar ik absoluut niet naar binnen ga. Daarom loop ik door naar de kantine, met Sem. We bestellen wat drinken en lopen samen terug naar buiten.

"Dus jij en Matt, klikt het goed?"
"Jazeker, hij is echt liever dan je denkt"
Bij die zin grinnikt hij een beetje waardoor ik hem op zijn arm sla.

We lopen het veld op, want ja dat mogen we, en lopen richting de dug-out.

Hier ontmoet ik Robbie, en Raoul. Ze staan beide op en omhelzen me stevig, waardoor ik bijna mijn cola omgooi.

"Lang niet gezien" zegt Robbie.
"Ja zeker"

Ook Sem stelt zich voor aan de rest.
Net als we willen kletsen, komt heel het team het veld opgelopen.

De rest loopt weg maar Matthy komt richting mij. Hij drukt een kus op mijn lippen, waarna hij zijn arm om mijn schouder heen slaat.

Mijn linker arm rust om zijn middel, aangezien ik korter ben als hem.

Als ik om me heen kijk, zie ik dat er camera's en telefoons op ons gericht zijn. Iedereen weet inmiddels wel dat we iets hebben, maar zo in het openbaar voelt het toch anders.

"Hey, niet op letten"
Mijn gedachtes worden voor de zoveelste keer door hem weggehaald.

"Kom wij moeten gaan boys" is wat Robbie zegt. Iedereen staat op waardoor ik en Sem de mogelijkheid krijgen om te gaan zitten.

Jsdbdidjd, einde van het boek nadert..

Oke leuk.

Matt is over, uh, euh, 17 dagen jarig.

Houdoe,
Bankvelocitys
- Maud

12/05/22