inseparable | Matthy fanfiction

1.16 - ster

Pov Matthy:
"Z- ze is er niet meer" zegt ze.

Bij die zin voel ik mijn hart een beetje breken. Ik weet precies wie ze bedoeld.

Haar oma.

Via facetime heeft ze me alles over haar verteld. Zo kwam ik te weten dat haar oma een belangrijk persoon voor haar was.

(Verleden)
Mijn telefoon gaat af.
'Ivy belt' staat er op mijn scherm.

Ik pak mijn telefoon en draai me op mijn buik in bed. Mijn vinger gaat over de telefoon, waardoor ik opneem.

"Hey Ivy. Oh, wat is er?"
Ik zie haar groene ogen, die op het punt staan om te huilen.

"Mijn oma, je weet hoeveel ze voor me betekend toch?" Ik knik.
"Het gaat slecht met haar. Ze ligt aan de beademing in het ziekenhuis"

Een verloren traan loopt over haar wang heen.

"Sorry, Ivy het spijt me" is het enige wat ik uit kan brengen. Zelfs ik weet niet wat ik moet zeggen.

"Hoe is ze er aan toe?" Vraag ik dan.
"Het kan beter. Op het moment kan ze niet zelfstandig ademen"

"Oh, ze komt er wel boven op. Ik weet het zeker. Het komt goed" zeg ik.

Ik verander maar van onderwerp door te praten over wat ik deze week heb gedaan. Maar veel daarvan krijgt ze niet mee, ze is in slaap gevallen.

Ik kijk even naar het beeld.
Ze is wel schattig.

"Weltrusten Ivy, ik hou van je" zeg ik.
Daarna hang ik de telefoon op.

(Heden)
Haar hoofd ligt op mijn schouder. Samen kijken we uit over de zee. Mijn ogen glijden af naar haar linker pols.

Haar Apple watch zit daar omheen. Samen met het armbandje. Het armbandje met '1938' het geboorte jaar van haar oma.

"Ze zal voor altijd bij ons zijn" begin ik.
"Als een ster"

Het blijft stil

Weer een traan loopt over haar wang.
Met mijn rechterhand duw ik haar gezicht richting dat van mij, zodat ik haar kan aankijken.

Met mijn duim veeg ik de traan onder haar bril weg.
"Het komt goed" ze knikt.

Zachte druppeltjes tikken op mijn hand.
Langzaam begint het te regenen.
Ik pak de capuchon van haar trui, wat eigenlijk mijn trui is, en trek die over haar hoofd.

"Wil je nog even hier zitten of gaan we terug?"
"Nog even zitten" zegt ze terwijl ze haar hoofd weer terug legt op mijn schouder.

Het is stil. Maar geen ongemakkelijke stilte. Het is een stilte om te verwerken wat er zojuist is gebeurd.

De druppels vallen steeds harder naar beneden. Het begint af te koelen, en in de verte hoor ik onweer.

"Kom we gaan" zeg ik.
"Mhmm" ze klinkt vermoeid.

"Kom" Ik pak haar hand vast en trek haar omhoog.
Met moeite staat ze op en lopen we richting het huisje.

Mijn hand in die van haar terwijl we terug lopen en de geluiden van de zee vervagen.

Ik open de deur van ons huisje. Koen ligt flink te snurken, dus die ligt in dromenland.

Ivy trapt ondertussen haar schoenen uit, en doet haar korte broek uit. In haar ondergoed en mijn trui aan stapt ze in bed.

Ik stap ook in bed.
"Kom is hier" zeg ik.
Ze draait haar hoofd richting mij. Ik pak haar bril van haar neus af en leg hem op mijn nachtkastje.

Ik draai me terug richting haar en open mijn armen. Ze komt met haar hoofd op mijn borst liggen en plaatst een been tussen die van mij.

"Truste Ivy" zeg ik en druk een kusje op haar trui. Ze antwoord niet. Ze slaapt.

Wtf was dit.

Bij deze nogmaals mijn excuses voor wat er zich heeft afgespeeld op mijn insta....

Ik weet dat mijn excuses niet word geaccepteerd omdat niemand wil dat ik sorry zeg. Maar ik kan niet meer dan dat.

Sorry.

Matthy is over 21 dagen jarig, lol :)

Houdoe,
Bankvelocitys
- Maud

8/05/22