inseparable | Matthy fanfiction

1.18 - "wil jij.."

4 juni

Pov Ivy:
Vanavond ga ik uit, met de jongens. We gaan naar het restaurantje boven aan de berg, tegen over het zwembad.

Ik heb me al omgekleed. Speciaal voor vanavond heb ik mijn favoriete jurkje uit de koffer getrokken.

Een lila jurkje, met een, klein, zwart riempje. Hieronder heb ik mijn dr martens aan.

Om mijn linkerpols zit mijn appel watch met het armbandje van mijn oma. Mijn andere pols is leeg, op een elastiekje na.

Het verlies van mijn oma was moeilijk. Ik heb dagen lang gehuild of ben samen met Matthy een rondje gaan lopen.

Ik heb het nog nooit zo moeilijk gehad. Het was zo erg dat ik huilend in slaap viel, in de armen van Matthy.

Maar vanavond gaan we dat even vergeten.

Mijn ketting met '2002' heb ik aan. Mijn makeup is niet al te heftig maar zeker wel meer dan wat ik gewoonlijk doe.

Hand in hand lopen Matthy en ik achter de rest aan. Raoul heeft de camera in zijn hand en filmt hoe de jongens aan het klote zijn.

Alle mannen zien er netjes uit. Robbie in zijn factureren outje, Raoul net zo. Koen, Milo en Matthy hebben een coltrui aan.

"Table for 6?" Vraagt Raoul op zijn beste Engels, wat redelijk lukt.

We krijgen een tafel aangewezen en nemen plaats. Matthy naast mij.

De jongens bestellen allemaal bier, en ik wijn.

Ik hef mijn glas.

"Ik wil deze avond gebruiken om jullie te bedanken voor deze leuke vakantie. Ik had nooit mogen bedenken dat ik zo veel lol zou hebben met jullie"

En met die worden proosten we.

Eenmaal later op de avond is iedereen redelijk aangeschoten. Behalve ik en Matthy. Hij lijkt zenuwachtig, alsof er iets gaat komen.

Ik besluit maar op te staan.
"Ik loop even naar de band, i'll be right back" met dat loop ik weg.

Aan de voorkant van het restaurant staat iedere avond een band. Ik ga proberen een verzoek nummer te doen.

"Hi, can i ask something"
"Yeah, ofcourse"
"Can i request a song?"

Ik geef het nummer door aan de band leden en zeg dat ze het gewoon op Spotify moeten opzoeken, anders komt er niks van.

"Zo dat is geregeld"
Zeg ik als ik terug plof op mijn stoel.
"Wat heb je gedaan" Vraagt Robbie.
"Verrassing" zeg ik.

Na heel even wachten komt dan toch het nummer waar ik om heb gevraagd.

Ik kijk Robbie aan, die mij met grote ogen aankijkt. Hij kijkt verbaasd, waarna er dan toch een glimlach ontstaat op zijn gezicht.

"Ik mag dan wel in Utrecht wonen, maar met hart en ziel kom ik uit Brabant"
Roep ik.

Ik sta op en trek Robbie van zijn stoel. Samen lopen we naar voren.

"EN IK LOOP HIER ALLEEN, IN EEN TE STILLE STAD" uit volle borst zingen we mee.

"EN DAN DENK IK AAN BRABANT, WANT DAAR BRAND NOG LICHT"

Het einde van het nummer nadert en ik zie Matthy opstaan uit zijn stoel. De andere jongens doen daarna het zelfde en Raoul neemt de camera mee.

Matthy loopt achter mij langs.
"Can i?" Hoor ik hem vragen.

Ik draai me om, zodat ik hem kan zien en ga bij de jongens staan.

Matthy tikt op de microfoon die hij vast heeft en brengt hem naar zijn mond.

"Als je Nederlands bent, steek dan je hand omhoog" zegt hij.

Bijna heel de zaal doet zijn of haar hand omhoog. Wat me verbaasd.
"Oke, dan kunnen we nu echt beginnen"

"Vandaag is en speciale dag. Ik ben op vakantie met mijn 5 vrienden, en eentje daarvan is heel bijzonder" hij kijkt richting ons.

Ik zie dat Raoul met volle trots mij en Matthy filmt. Vraag me niet waarom.

"Diegene wil ik het podium oproepen. Ivy, zou je willen komen?"
Ik? Hoezo nou weer ik?

Ik twijfel maar word naar voren geduwd door de jongens. Waardoor ik wel moet.
Ik stap het podium op met behulp van Matthy's hand.

"Dit moment zie ik als de perfecte gelegenheid om jou iets speciaals te vertellen" zegt hij.

Ik schrik van zijn woorden. Wat bedoeld hij hiermee?

"De dag dat ik jou ontmoeten was je een vreemdeling op straat. Je werd lastig gevallen door een vijf-tal jongeren. Maar ik hielp je, door er tussen te schieten. Ik ontmoeten de persoon waar ik spontaan verliefd op werd. En dat ben jij. Alles aan jou is mooi. Je bent een mooi persoon voor de wereld. Ik weet hoe moeilijk je het af en toe had, maar daar zijn we samen door heen gekomen. Ik zal er alles aan doen om je beter te laten voelen dan je ooit eerder deed."

Hij houd even stil, wat spanning opbrengt in mij.

Hij hapt naar adem.
"Ik zou geen dag zonder je willen zijn Ivy. Jouw groene ogen die zijn te vergelijken met de palmbomen op Ibiza. Jouw innerlijk, die zo lief is voor iedereen. Jou lach, die mij opwarmt van binnen. Maar bovenal, hoe zorgzaam je bent voor alles en iedereen. Ik heb hier heel lang over na gedacht, maar. Ivy, wil jij mijn vriendin zijn?"

Nog verbaasd van zijn vraag sta ik op het podium. Hij haalt een doosje uit zijn broekzak.

Hij opent het doosje.
Er zit een armbandje in.

Ik ontmoet zijn ogen, die vol spanning afwachten op mijn antwoord.

Na heel even lukt het me.
"Ja Matthy, ja heel graag"
Ik knik een keer, twee keer en misschien wel meer.

Ik vlieg hem om de nek en knuffel hem stevig. Het is ons dan toch gelukt, we zijn aan elkaar verbonden.

"Kom, laat me je deze aan doen" zegt hij.

Hij haalt het armbandje uit het doosje. Nu pas zie ik goed wat het is.
Het is een goud armbandje met zijn initiaal en geboorte jaar erop.
Er tussen in zit een paars steentje.
(M ● 1995, like this)

Hij doet het armbandje bij mij om, waarna ik hem kus.
Het maakt me niet uit dat de mensen om naar ons kijken.
Ik ben op dit moment gelukkig, en dat is wat boeit.

AAAHHHH

ZE HEBBEN JAAAAA

Ik zal jullie even een leuk verhaal vertellen over de naam Ivy?
Ja, oke.

De naam Ivy komt van een kindje van het kinderdagverblijf, waar ik stage heb gelopen.
Die naam vond ik echt leuk, dus vandaar.

oh, Matt is over 19 dagen jarig.

Houdoe,
Bankvelocitys
- Maud

10/05/22