cap31

482 24 14
                                    

******************************Oiiiii pessoinhas lindas 🥰 voltei com o nosso capítulo 31 espero que gostem

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

******************************
Oiiiii pessoinhas lindas 🥰 voltei com o nosso capítulo 31 espero que gostem. Bjs de luz ✨💕
******************************
— ele saiu para caçar e voltara em breve, então, não precisa ficar com medo de ficar sozinha. — disse observando a mais nova ficando mais calma. 

— e se ele pensar em lhe abandonar algum dia, a matilha inteira ira batê-lo. Até que ele, mudaste de ideia. — disse fazendo a ômega rir do seu comentário e depois balbuciando um obrigado, enquanto o seu rabo branco mexia lentamente de um lado e outro mostrando para a beta da sua frente que agora, estava tudo bem. A beta sorriu na direção da albina que se encontrava mais calma devido às suas palavras e a sua presença, as orelhinhas que antes se encontrava abaixadas, agora estavam em alerta para conseguir detectar os passos ou uivos do seu alfa mostrando estar chegando. Mais a espera era cansativa e tediosa ao ponto de fazer a ômega bocejar e fechar os seus olhos se entregando completamente para o sono.

Não demorou muito tempo que o alfa cinza voltou com o grupo de caça, os lobos carregavam bastante carne de cervo nas costas e até mesmo na boca. O lado sul realmente tem bastante animais e raízes, para alimentar ambas as matilhas durante o inverno, mais sair do norte e ir para o sul era um pouco cansativo. Ainda mais, quando está voltando pro norte com uma presa que tem o seu peso ou até mesmo mais pesado do que a sua forma lupina. Mais isso não era nada para o lupus, já que o mesmo estava com dois servos inteiros debruçado nas suas costas largas. O problema mesmo era os lobos que saiu junto consigo e voltaram esgotados e isso fez com que o lobo franzisse o focinho pensativo se deveria tentar a sorte de caçar no, norte ou deixar com que às duas matilhas voltassem a ser uma, como antigamente. Mais o medo de confiar neles e ser apunhalado pelas costas percorria no seu corpo e isso lhe deixava frustrado até a sua alma.

— alfa!? — chamou monoma fazendo com que o lobo cinza saísse dos seus pensamentos e olhar para si. — queres ajuda com os servos? — perguntou constatando o mais velho um pouco avoado.

Ao ouvir a pergunta do beta o alfa suspirou fundo e deitou-se no chão, fazendo com que o mais novo entendesse imediatamente. O beta foi na direção do mais velho e agarrou uma pata do servo com a sua boca e puxou com toda a sua força fazendo com que o animal falecido caísse no chão.

— obrigado! — agradeceu se levantando e observando o mais novo ajeitando o animal nas suas costas.

— por nada! — respondeu sorrindo enquanto foi ignorado pelo, o alfa que suspirou e saiu na frente lhe deixando para trás. O lobo cinza foi até uma barraca maior onde alguns, betas já estava escarneando as carnes para conservar, assim que colocou o servo no chão e pensou em ajudar os membros da matilha, uma voz masculina repentina lhe interrompeu.

— não precisa se transformar em humano para nos ajudar! — exclamou um alfa dos cabelos pretos e olhos vermelhos, que continha um sorriso alegre enquanto apontava a faca na direção do lobo cinza, a sua frente.

The Alpha LúpusHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin