Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
lana del rey - queen of disaster
Bahanelere ihtiyacım var. Senin yanına gelmek ve hep seninle kalabilmek için.
♫
"Hem ilk hem sonmuş gibi, en güzeli oymuş gibi, bunca yıl beklemiş gibi, beklediğime değmiş gibi...Ben ona resmen aşığım."
Kütüphanede yalnızdım. Çözdüğüm geometri sorusunda üçgene açıortay çiziyor, bir yandan da şarkı mırıldanıyordum. Sesim sona doğru daha hülyalı, iç çeker gibi çıkmıştı çünkü arka planda Sarp'la dün yaşadıklarımızın klibi dönüyordu.
Dışarıdan ne kadar sakin, kütüphane nöbeti esnasında ders çalışan bir kız gibi dursam da içimde gökkuşağı şelaleleri, pamukşekerden bulutlar ve uçuşan kelebekler vardı. Onu düşünmek bana bunu yapıyordu işte.
Yanımdaki varlığını hatırlamak, kollarımın kollarına değdiğini tekrar hissetmek, bana bakarken kahverengi gözlerinin nasıl göründüğünü düşünmek...Hepsi midem deliniyormuş gibi bir hisle çevrelenmemi sağlıyordu. Gençlik aşkı krizleri geçiriyordum.
Nasıl geçirmezdim ki?
Bana sevilmeyecek bir yanın yok demişti. Tamam bunu Romeo'nun Juliet'e yaptığı serenatlar gibi yapmamıştı ve muhtemelen o an için lafın gelişi söylemişti ama romantizmden dondurma gibi eriyen beynim bunu o kadar basit ve donuk bir şekilde algılamamıştı.
Ben de yine Hale koruma protokolünün bir gereği olarak yüksekten uçtuğumu fark ederek kendimi tecrit etmiş, kütüphane nöbetini bugüne almıştım. Böylece Sarp'ı daha az görecek, kalp krizi riskini yüzde kırk azaltmış olacaktım. Şimdilik normal gidiyordum. Bu üçüncü dersti ve şu ana kadar onu görmemiştim, dün en son durakta konuşmuştuk ve mesaj da atmamıştı.
Teneffüs zili çalınca olduğum yerde sıçradım. Soruyu çözmek yerine yine düşüncelere dalmıştım. İki dakika sonra Damla geldi. Nöbetçi olduğum günlerden nefret ediyordu ve ona nöbetçi olmayı teklif edince de kabul etmiyordu. Bu yüzden kös kös içeri girmiş, turuncu armut koltuktaki yerini almıştı. İlk iki teneffüs ona olanları anlattığım için her şeyi biliyordu, şimdi ben onun anlattıklarını dinliyordum.
Armut koltukta yatar gibi oturup şişirdiği yanaklarındaki nefesi verdi. "Ders bomboş geçti, kızlarla sohbet edeyim dedim ama Esra Selman'ın Instagramını bulmuş."
"Ee?" dedim soru çözmeyi bırakıp ona dönerken. Bu konu hemen ilgimi çekmişti, kendi gözlerimi göremesem de Damla'ya bakarken ışıldadıklarını biliyordum.
Omuz silkti. "Onu konuştular işte, bir verim alamadım."
"Neden? Bu çocuğu sana yakıştırdığım için ilgilenmiyormuş pozları mı kesiyorsun yoksa cidden ilgini çekmiyor mu?"
