Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
kids at midnight - boys like you
Hayatım boyunca senin gibi birini bekledim.
♫
Okuldaki çoğu kişi çoktan çıkmıştı.
Kalan tek tük insanlar da etrafta dolaşmıyordu, bir biz dikiliyorduk kantin merdivenlerinin başında. Talha ve Efe biraz önce bodrum kattaki soyunma odasına inmiş, antrenmanları için hazırlanıyordu. Sarp ise bizimle oyalanmayı seçmişti.
Merdivenlerin korkuluğuna dirseklerini yaslamış, içimi heyecanlandıran ilgili gözlerle bana bakıyordu. Daha çok benimle konuşmasına, bana doğru eğilmesine kendimi o kadar kaptırmıştım ki benim gibi zeminde durmak yerine merdivenlerin ilk basamağında dikilen ve çantasının ipleriyle oynayan Selman'ı unutmuştum. O beni unutmamıştı. Gitmesi gereken bir yer vardı ve ben de bu plana dahildim.
Bu yüzden telefonundan saati kontrol edip "Hale, geç kalmadan gidelim biz. Sarp'ın da giyinmesi gerekiyor zaten." dediğinde sızlanmamış ve başımı sallamıştım.
Sonra başımı Selman'dan tekrar Sarp'a çevirdim. Çoktan beni izliyordu. Gülümsemeye çalıştım ama dudaklarım düşündüğümden daha utangaçtı. "Sana...iyi antrenmanlar o zaman."
Gülümsemesi büyüdü. "Teşekkür ederim, size de iyi eğlenceler." Bir adım geriye gittim ancak onun etki alanından çıkamadım. O da aşağıya inmek ister gibi gözükmüyordu. Planımızdan haberdar olduğu için bir bana bir de Selman'a baktı. "Saat kaça kadar orada olursunuz?"
"Ben çalışırım, bilmiyorum."
Selman'dan sonra gözleri bana kaydı. "Sekize kadar sanırım, Gamze bürodan çıktığı zaman alacak beni."
"Anladım, antrenmandan sonra mesaj atarım sana."
"Olur."
Sanırım sesim fazla hevesli çıkmıştı. Hiç oralı oladım. Selman'ın elleri montunun cebinde bizi izlemesi bile utandırmadı beni. Sarp'tan hoşlandığımı bilmiyordu ama geldiğinden beri bizi sık sık aynı ortamda gözleme şansı olmuştu. Anlamaması düşük bir ihtimaldi, üstelik iyiden iyiye Sarp'ın arkadaş ortamına girmişti.
Bu beni korkutuyor muydu? Yani anlaması ve Sarp'a söylemesi? Biraz. Normalde olacağım kadar panik olmuyordum. Zaten Sarp bana böyle bakmaya devam ederse Selman'a gerek kalmadan ben söyleyecektim.
Sarp merdivenlerden aşağıya inerken ona el sallamış, sonra elimi montumun cebine koymuştum. Selman kapıyı benim için açtı. Dışarı çıktığımızda buz gibi rüzgar esiyor, ince ince kar yağıyordu. Yüzüm en fazla on saniye sonra donmaya başladı. Otobüs durağına kadar sızlandım, Selman ise zurna dürüm yiyeceğimizi hatırlatarak beni ayakta tutmaya çalıştı.
