Fell in Love with the President (Book 2)

Chapter 12

BBM's POV

Nakaligtas na ang asawa ko kaya nakahinga nako ng maluwag. Akala ko mawawala na sya sa amin.

Nailipat na din sya sa kwarto. Manang and Irene will be here later. Nasabihan na din daw nila ang hipag ko. Pero nagdirecho muna to sa funeral home para magbantay sa mga byenan ko.

I stared at my wife who is sleeping. Mabuti na lang, hindi tinamaan ang puso nya nung nabaril sya ni Lorenzo.

Nag iisip pa din ako. Natatakot na din para sa safety naming lahat. Nakatakas si Lorenzo. Paano kung ituloy nya ang binabalak nya na kunin ang anak namin?

I sighed. Juskong problema, hindi na natapos. Minsan, ang sarap sisihin ni author, este ng tadhana kasi hinahayaan nyang mangyari samin to lahat.

(Hoy Bonget, labas ako jan. Patayin ko si Jade, gusto mo? --- author)

Biro lang, author. Ikaw naman. Si Lorenzo na lang since sya naman ang gumagawa lahat ng gulo sa buhay namin.

Nakita ko namang unti unting dumidilat ang asawa ko, kaya lumapit ako sa kanya.

'wife? How are you feeling now? May masakit ba sayo?' masuyo kong tanong sa kanya

'Im fine. Malayo sa bituka. Eh ikaw naman love? May sugat ka ba? Ano nararamdaman mo?' she said

Natawa naman ako. Mas inaalala nya pa din ako kesa sa lagay nya. Napaka selfless talaga nito.

'Im sorry. Lorenzo got away and some of my plans failed. Ikaw naman kasi, bakit sumunod ka pa? Pano kung napahamak ka? Paano na kami ng mga anak mo?' sermon nya saken

I hugged her. To talagang asawa ko, nabaril na nga, nakuha pang manermon.

Hindi ako sumagot saka kinuha yung pagkain sa table. Sinubuan ko lang sya. Sinaluhan ko na din sya.

'thank you for everything that you have done to protect us wife. Malaki ang utang na loob namin sayo' I told her

She smiled at me and gave me a peck. Kahit sabihin nating medyo haggard ang itsura nya ngayon, maganda pa din ang asawa ko. Hindi nga mukhang 32 eh. Parang na-stuck na sa 20's.

'ano ka ba? It is my duty to protect you. Mahal kita. Mahal ko kayo ng mga anak mo. Mahal ko ang pamilya mo kaya natural lang na protektahan ko kayo. And I promised to you that I will protect you at all cost. Kahit ikamatay ko pa' she said

Nope. Hindi ako papayag na mamatay sya. Pag nangyari yun, wala nang magiging saysay ang buhay ko.

'what's up with this arm brace? Wala naman akong tama sa braso ah? Bakit meron ako nito?'

'paano po kasi Mrs., magpupumilit kang kumilos agad pag wala yan. Tama lang na meron ka nyan para maka recover kayo agad' sagot ko sa kanya

Sumimangot naman sya. Matigas ang ulo nyan kaya pinalagyan ko talaga ng arm brace yan. Magpipilit yan na umuwi agad. I know my wife very damn well.

'pero, okay nako eh. Hindi na nga masakit yung tama ng bala. Patanggal mo nato, love'

'ano ka? Si wolverine? No. Rest, wife. I can see that you're tired from everything'

'paano sila mom? Sino mag aasikaso dun? Love, let me go na..'

Naiiyak na naman sya. Isa pa yan sa mga pinuproblema namin. Nakakainis na ang mga nangyayari. Pati mga byenan kong nananahimik, idinamay na ni Lorenzo.

'nakauwi na ba ang ate? Where is she? Wag nyo nang sasabihin sa kanyang nabaril ako. Mag aalala lang yun..' she said while crying

Tumango lang ako while hugging her. Awang awa ako sa asawa ko. She risked her own life to protect us, I wish I could take all the pain that she's feeling right now.