Fell in Love with the President (Book 2)

Chapter 25

BBM's POV (bago nagising si Jade nito ha?)

Nakatitig lang ako sa asawa ko pag alis ng mga anak ko. Kelan kaya to gigising? Hindi ba sya napapagod matulog?

I heaved out a sigh saka pumasok sa CR nitong kwarto nya. Tinitigan ko ang sarili ko sa salamin. Pumayat nako saka kita na din ang mangilan ngilang puti sa buhok ko.

Pag nagising tong asawa ko, magagalit to. Sasabihin na naman nyan, pinapabayaan ko ang sarili ko. Sya kasi ang nag aalaga sa akin at sa amin ng mga bata. Kaya nung na coma sya, tinamad nakong mag ayos.

Naghilamos lang ako saka nagtoothbrush. No, this cant be. Tatawagan ko nga si Lyndon para mag sub pansamantala sa pagbabantay kay Jade.

I was just going out of the bathroom when I heard someone speak. Kami lang naman ng asawa ko dito ah? Minumulto na ba ako?

'l-love..'

Sa pagkakataong to, tiningnan ko ang kinalalagyan ng asawa ko. Unti unting nanlaki ang mga singkit kong mata, she's awake?! Thank you, author! Este, thank you Lord!

Dali dali ko syang nilapitan saka niyakap. I miss her so damn much!

'w-wife?! Are you really..?! Fuck..! I missed you!' he said while hugging me

I noticed na nakaramdam sya ng kirot. Kaya niluwagan ko ang yakap sa kanya saka humarap sa kanya. Nakatitig lang ako sa kanya hanggang magsalita sya. I cant believe it, my wife is really awake!

'k-kindly t-tell the doctors to take this stupid apparatuses on me.. nahihirapan akong magsalita..' she asked me kahit medyo hirap pa syang magsalita

Natawa naman ako saka dali daling lumabas. After that, the doctors and the nurses came in. Chineck nila ang status ng asawa and said na biglaang naging okay ang vital signs nya. They told me that it was really a miracle. Masyado daw kasing nadamage yung organs nya.

Tinanggal naman nila yung mga nakakabit sa kanya, maliban sa dextrose. She still needs to gain her strength para makarecover agad.

I thanked the doctors and hugged them out of pure happiness. Nagulat pa nga sila doc. Saka sila lumabas kaya naiwan kami ng asawa ko dito.

'do you want to eat anything? Are you thirsty? Anong nararamdaman mo?' sunod sunod na tanong ko sa kanya. Im pretty sure that she's hungry. For 10 days, dextrose lang ang nagsilbing supplement nya.

She smiled at me saka umusod. She then tapped the space beside her asking me na tabihan ko sya. I miss her so fuckin much!

Humiga naman ako agad sa tabi nya saka sya niyakap. She stared at me intently, saka kumunot ang noo. Ayan ang sinasabi ko. Hindi nyan magugustuhan ang itsura ko.

'how long was I out of it?' she asked me afterwards

'10 days' I answered while hugging her. Ayoko syang pakawalan, mamaya nananaginip lang ako eh.

Ive seen the confused look on her face. She really looks so cute whenever she looks confused. Para syang bata eh.

I was just hugging her when she started to tell me the things she remembered when she was sleeping.

'did you know that I had a dream? Nakausap ko daw yung parents ko, si tito Jim and even Gio?' she told me

I looked at her with a shock written on my face. My gut is telling me na napunta na sya sa kabilang buhay. Hindi na lang ako kumibo saka sya hinayaang magkwento.

'in my dream, I had the chance to speak to them. Gio was really sorry for what happened and you know what's weird? Nakita ko ang sarili ko dito sa ospital and nakita ko din ang mga pangyayari. I dont exactly remember pero ayun ang mga natatandaan ko..' she said saka hinilot ang sentido nya. Nasasaktan to panigurado kasi napangiwi pa eh.