Fell in Love with the President (Book 2)

Chapter 23

BBM's POV

Katulad ng sinabi ko, hindi ako papayag na maiwan lang dito habang nasa panganib ang mag ina ko. Kaya agad kong tinawagan si Cocoy para magmeet dito sa palasyo. I asked him to bring the others as well.

Dumating naman sila and they gave me a salute. Sumaludo lang ako pabalik saka sila niyakap. I asked them to sit down. Andito din sina manang at ang mga anak ko.

'Sir, what happened this time?' Cocoy asked me

'my son was kidnapped and my wife followed them.. I need your help Sir. We must follow them in Cavite..' I answered him

'all by herself?' Joshua butt in

'yes. Ayaw nya akong isama o kahit na sino.. sabi nya, delikado daw kaya umalis syang mag isa.. isa pa, Lorenzo's threatening her to kill our son kapag nagsama daw ng iba si Jade'

'I see. Kaya pala hindi nya kami tinawagan for back up' Cocoy

'tsk. As if you dont know her! Kayang kaya ni Jade si Lorenzo. Ikaw nga nabalian ni Jade ng buto sa ilong nung college eh hahaha!' Joshua said

'shut up Josh. Yea, I admit she's better than me in martial arts, parang hindi babae kung lumaban, tsk' Cocoy said while shaking his head

Oh, that explains why he had a crooked nose. Asawa ko pala ang may kasalanan.

'anyway, we need to follow her. Baka kung ano ang mangyari sa kanila ng anak ko' I told them

'you got it, Chief. Dont stress yourself too much. She's safe. We know her very well..' Reymark said

'kuya! Ill go with you' Lyndon said

'tara na couz. Dapat wala tayong sayangin na panahon..' I said saka lumabas

Nagpaalam naman sila sa family ko kaya isa isa na kaming sumakay sa mga kotse namin. Nakasunod ang PSG ko saka yung ibang pulis.

We reached the rest house and nakita kong ang daming bantay sa paligid. Hindi na nagaksaya ng oras ang mga kasama ko at isa isa nilang binaril ang mga bodyguard ni Lorenzo.

Im amazed. Magkakaibigan nga sila nila Jade. Pare parehas silang bihasa sa shooting.

I took out my gun as well. Matagal na mula nung bumaril ako. Sana asintado pa din.

Binaril ko din ang mga nakakasalubong ko. Good thing, I still know how to shoot.

Yung ibang bodyguards naman ni Lorenzo eh sumuko na. Nakita ko din si Alex sa di kalayuan. Nagpasalamat ako sa kanya at sinabing maghihintay sya sa labas. I just nodded at him.

Maya maya, nakita ko ang mag ina ko kaya sinalubong ko sila agad. Sinermunan nya lang ako saka ibinigay sa akin si Ferdie. Hinanap ko si Lorenzo and the moment I mentioned his name, sumulpot sya out of nowhere saka itinutok samin ang hawak nyang baril at binaril kami.

Mabilis ang mga pangyayari, the next thing I knew, my wife was bleeding to death. Kinuha naman sa akin ni Lyndon si Ferdie kaya sinalo ko ang asawa ko.

't-t-take F-ferdie h-home.. w-wala n-nang manggugulo sa atin.. Lorenzo's g-g-gone..' she said as she closed her eyes

I froze habang hawak hawak ang asawa ko. Diko na din namalayan na umiiyak nako.

'wife.. wife! Wake up! Our children are waiting for us.. please.. wake up..' I said while crying my eyes out.

I was just staring at her. Hindi sya dumidilat. I checked her pulse, mahina na din ang pintig nito. Kaya binuhat ko na sya agad at saka isinakay sa sasakyan.

Iyak lang ako ng iyak. Lord, wag mo munang kunin ang asawa ko, maliliit pa ang mga anak namin. Kailangan ko pa sya, kailangan pa namin sya.

'kuya, stop crying. Ate's gonna be alright..' Lyndon said while rubbing my back