လီ​ေဝ့ရန္ (Zawgyi)

112.1.ႀကီးမား​ေသာဆုံး႐ႈံးမႈမ်ား

ၾကင္ရာေတာ္လ်န္၏သိသာထင္႐ွားေသာအမူအရာသည္ နားမလည္ႏိုင္ေသာရန္ၿငႇိဳးကို ျပသ​ေနသည္။ သူမသည္ ​ေက်ာင္းမ်ိဳးႏြယ္မ်ားကို လုံးဝ႐ြံ႐ွာသည္! ဒါအမွန္ပဲ! သူမသည္ မု႐ုံမ်ိဳးႏြယ္မ်ား၏ တကယ့္မိဘမဲ့ျဖစ္ၿပီး ထိုအခ်ိန္က အသက္႐ွင္က်န္ရစ္ခဲ့သည့္ေနာက္ဆုံး​ေသာ မု႐ုံမင္းသမီး​ေလးျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့သည့္၂ႏွစ္က တာ့လီဧကရာဇ္သည္ ဟဲ့ခ်ီနယ္နိမိတ္ငယ္​ေလးကို အႏိုင္ယူႏွိမ္နင္းရန္ ရည္႐ြယ္ခဲ့သည္။ မု႐ုံမ်ိဳးႏြယ္​ေတြက တန္ခိုးႀကီးမားၿပီး ႀကီးပြားခ်မ္းသာတဲ့ တာ့လီျပည္ကို သူတို႔မခုခံႏိုင္ဘူးဆိုတာကို သိထားၿပီး အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ စစ္သူႀကီး ​ေက်ာင္းနန္ကို သူတို႔ရဲ႕လက္နက္ခ်သည့္စာကို ေပးလိုက္တယ္။ တာ့လီျပည္အတြက္၊ ဟဲ့ခ်ီနယ္​​ေျမကိုႏွိမ္နင္းရန္ စစ္သည္တစ္ဦးကိုပင္ အသုံးျပဳရန္ မလိုအပ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဧကရာဇ္သည္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္မည္မွာ ေသခ်ာသည္။ သို႔ေသာ္ ​ေက်ာင္းနန္အတြက္၊ ဤသည္မွာ သူ၏စစ္မႈ​ေရးရာဘ၀ကို ထူေထာင္ရန္ အခြင့္ေကာင္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ သူသည္ စစ္တပ္ကို ဦးစီးၿပီးၿမိဳ႕​ေတာ္ကထြက္ခြာလာၿပီျဖစ္သည္။ အကယ္၍ သူသည္ ဤေသြးထြက္သံယိုတိုက္ပြဲတြင္ မု႐ုံတို႔ကို ေအာင္ႏိုင္လွ်င္ ေအာင္ျမင္ၿပီး အသိအမွတ္ျပဳမႈ ခံရႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ မု႐ုံ​ေတြသည္ ဤကဲ့သို႔ လက္နက္ခ်ခဲ့မည္ဆိုလွ်င္ သူတို႔၏လက္နက္ခ်ရျခင္း၏ ေနာက္ကြယ္အ​ေၾကာင္းသည္ အထင္ႀကီးေလာက္ေသာ စစ္သူႀကီး​ေက်ာင္းနန္ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ တာ့လီဧကရာဇ္၏ႀကီးမားေသာ အခြင့္အာဏာဘုန္းတန္ခိုးေၾကာင့္သာျဖစ္ရလိမ့္မည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ငယ္႐ြယ္ၿပီးဂုဏ္​​ေမာက္ေနေသာ ​ေက်ာင္းနန္သည္ ဤအရာကို လူတိုင္းထံမွ ကြယ္ဝွက္ထားၿပီး သံအမတ္ကိုသတ္ပစ္ကာ လက္နက္ခ်သည့္စာကို ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္သည္။ သူသည္ အနည္းငယ္​ေတာင္ မဆိုင္းမတြဘဲ မူ႐ုံ၏ၿမိဳ႕တံခါးမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ အားလုံးကို သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္။ ဒါကိုပင္ပင္ မလုံေလာက္ဘဲ မု႐ုံမ်ိဳးႏြယ္​ေတာ္ဝင္​မိသားစုကို သုံ႔ပန္းမ်ားအျဖစ္​ ၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ေခၚေဆာင္လာသည္ဟု လူတိုင္းအား ေျပာ​ေစသည္။ မု႐ုံမ်ိဳးႏြယ္မ်ားက ေသျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္သြားၿပီဟု ေတြးကာ ရန္ျဖင့္တုံ႔ႏွင္းျခင္းမျပဳၾကေပ။ ထိုအခ်ိန္က ၾကင္ရာေတာ္လ်န္ျဖစ္​ေသာ နန္ယြိလ်န္... မဟုတ္​ေသးဘူး၊ သူမက ထိုအခ်ိန္က မု႐ုံ႐ွင္းျဖစ္ၿပီး ျပန္ပို႔ခံရတဲ့အက်ဥ္းသားေတြထဲမွာ ပါ၀င္ခဲ့တယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သူမတစ္​ေယာက္တည္းတင္မကပါဘူး။ ျပန္ပို႔ခံရသူေတြမွာ ဧကရာဇ္မင္း၊ ေမာင္းမမိႆံေတြ၊ မင္းသားေတြ၊ မင္းသမီးေတြ၊ မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ေတြနဲ႔ မႉးမတ္မ်ိဳးႏြယ္ေတြ ပါ၀င္တယ္။ သူတို႔၏အေနာက္တြင္ မု႐ုံမ်ိဳးႏြယ္မ်ား၏ ရာစုႏွစ္မ်ားစြာသက္တမ္း႐ွိ အဖိုးတန္ရတနာမ်ားပါ႐ွိလာသည္။ တာ့လီစစ္တပ္က ရလဒ္ေကာင္းမ်ားႏွင့္အတူ အိမ္​​ေတာ္္ရာသို႔ ျပန္လာၾကသည္။ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံးမွာ ညဘက္တြင္ အနားယူရန္ တဲမ်ားေဆာက္ၿပီး​ေနာက္ မု႐ုံ႐ွင္းသည္ စစ္သည္မ်ား၏အ႐ိုင္းဆန္​ေသာရယ္ေမာသံမ်ားႏွင့္ စစ္ျပည့္တန္ဆာသဖြယ္​ေသဆုံးသြားရ​ေသာ မိန္းမပ်ိဳ​ေလးမ်ား၏ေအာ္ဟစ္သံမ်ားကို အ​ေဝးက​ေနၾကားေနရျခင္းပင္။ ဒီစစ္သည္ေတြက ျမင့္ျမတ္​ေသာမိန္းမပ်ိဳေတြကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးလုပ္ေနၾကတယ္ဆိုတာကို သူမသိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြမွာဆို သူမနဲ႔ သူမရဲ႕ညီအစ္မေတြ အခ်င္းခ်င္း တုန္ရင္ၿပီး တစ္​ေယာက္ကိုတစ္​ေယာက္ေပြ႕ဖက္ထားၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အဆင့္အတန္းက ေတာ္ေတာ့္ကို ဂုဏ္သိကၡာ႐ွိတဲ့အတြက္ အဲဒီစစ္သည္ေတြက စစ္သူႀကီးရဲ႕အမိန္႔အရ သူမတို႔ကိုမထိဘူး။ ထို႔ေၾကာင့္ မု႐ုံ႐ွင္းသည္ ကံေကာင္းစြာျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ရသည္။ ကံမေကာင္းစြာပဲ သူမ၏စတုတၳညီမ​ေလးျဖစ္သူ မု႐ုံဟြားသည္ စစ္သည္မ်ား၏ မေတာ္တဆအဓမၼျပဳက်င့္ျခင္းကိုခံခဲ့ရၿပီး မု႐ုံ႐ွင္းက ဒါကို မ်က္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ သူတို႔က သူမကို႐ွာ​ေတြ႕​ေတာ့ သူမသည္ ေသဆုံးသြားၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း မ်က္လုံးမ်ားပြင့္​ေနကာ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈမ်ား၊ နာက်င္ျခင္း ႏွင့္ စိတ္ပ်က္အားငယ္ျခင္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့သည္။ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ အဝတ္မဲ့ကာ စိမ္းညိဳ႕ေသာအနာမ်ားႏွင့္ ဒဏ္ရာမ်ား႐ွိ​ေနသည္။ ထင္႐ွားသည့္အတိုင္း၊ ဤျမင့္ျမတ္​ေတာ္ဝင္​ေသာ မင္းသမီးေလးက ဘယ္လိုမ်ိဳး ျဖတ္သန္းခဲ့ရသလဲဆိုတာကို စိတ္ကူးၾကည့္ဖို႔ လြယ္ကူလွသည္။ မု႐ုံ႐ွင္းသည္ ဤအရာကို ျပန္သတိရမိတိုင္း သည္းမခံႏိုင္ေသာ ရန္ၿငိဳးမ်ားက ႏွလုံးသား၏ေအာက္ေျခမွ တက္လာ​ေသာေၾကာင့္ သူမကိုအိပ္မေပ်ာ္ေသာညမ်ားႏွင့္ အဆုံးမ႐ွိေသာအိပ္မက္ဆိုးမ်ားကို ျဖစ္​ေပၚေစသည္။