လီ​ေဝ့ရန္ (Zawgyi)

116.2.​ေထာင္​ေခ်ာက္!​ေထာင္​ေခ်ာက္!

သူက စကားေျပာရင္းႏွင့္ ေနာက္ထပ္ လက္သီး၃ခ်က္ ထိုးလိုက္သည္။ သူ႕ရဲ႕ေနာက္ဆုံးလက္သီးခ်က္ေၾကာင့္ ​ေက်ာင္းနန္ကသတိလစ္လုမတတ္ အသက္မ႐ွဴႏိုင္ျဖစ္သြားရတယ္။

"မင္း...မင္းအ႐ူး​ေကာင္ကြာ။ ရပ္စမ္း!"

​ေက်ာင္းနန္သည္ အၿမဲတမ္း ဂုဏ္သိကၡာ႐ွိၿပီး ျမင့္ျမတ္ဟန္႐ွိေသာ္လည္း ယခုတစ္ႀကိမ္တြင္​ေတာ့ သူက တိုက္ခိုက္ျခင္းခံလိုက္ရသည္။ လီမင္တိက ေအးစက္စြာျဖင့္

"ခင္ဗ်ားက ဘာေၾကာင့္ တျခားသူေတြထက္ သာလြန္ေနရမွာလဲ? ခင္ဗ်ားကိုယ္ခင္ဗ်ားဘာထင္​ေနလဲ? ခင္ဗ်ားမွာ ​ေက်ာင္းမ်ိဳးႏြယ္​ေတြရဲ႕ နာမည္သာမ႐ွိရင္ ခင္ဗ်ားႏွစ္႐ွည္လမ်ား ေအာင္ပြဲခံခဲ့တဲ့ စစ္သူႀကီးရဲ႕ ဘြဲ႕ဂုဏ္ထူးကို ဘယ္လိုလုပ္ ရႏိုင္ပါ့မလဲ? ခင္ဗ်ားရဲ႕ဘိုးေဘးေတြက ေနာင္လာေနာက္သားအက်ိဳးအတြက္ သစ္ပင္ေတြစိုက္ထားလို႔သာ​​ေပါ့ ခင္ဗ်ားကိုယ္ခင္ဗ်ားတကယ္သာလြန္​ေနတယ္လို႔ ထင္ေနတာလား?"

ဟုတ္တယ္။ သူ႕မွာ ​ေက်ာင္းမ်ိဳးႏြယ္​ေတြရဲ႕ ဂုဏ္ျဒပ္သာမ႐ွိရင္ ​ေက်ာင္းနန္က စစ္တပ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔အခြင့္အေရးေတာင္ ႐ွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဤစကားမ်ားသည္ ​ေက်ာင္းနန္ကို အမွန္တကယ္ထိခိုက္ေစရသည္။ သူ႕ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြကို ဘယ္သူကမွ သူ႕မ်က္ႏွာကိုၾကည့္၍ တိုက္႐ိုက္မေဖာ္ျပရဲခဲ့တာေၾကာင့္ ယခု​ေတာ့ သူ႕ကို မီး႐ိႈ႕ခံလိုက္ရသလိုပင္။ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း သူေပါက္ကြဲသြားသည္။

“တိတ္စမ္း! မင္းကမ်ား ေကာလဟာလတစ္ခုစတင္​ေျပာဝံ့တယ္....မင္းကက်ဳပ္ကိုအယုံအၾကည္မဲ့ရဲတယ္! က်ဳပ္ရဲ႕ စစ္ေရးေအာင္ျမင္မႈေတြအတြက္ က်ဳပ္ကိုယ္ပိုင္စြမ္းရည္ကို က်ဳပ္အားကိုးခဲ့ရတယ္။ မ်က္ႏွာလွတဲ့​ေကာင္! မင္းက​ေရာ ဘာကိုအားကိုးေနတာလဲ? မင္းရဲ႕႐ုပ္​ရည္​ကို အားကိုး​ေန​တာလား?"

အထူးသျဖင့္ လီမင္တိ၏႐ုပ္ရည္ကို အျခားသူမ်ားက အာ႐ုံစိုက္လာေသာအခါမ်ိဳးတြင္ ထိုသို႔အ​ေခၚခံရျခင္းကို မင္တိက မုန္းတီးသျဖင့္ ​မ်က္ႏွာလွတဲ့​​ေကာင္ဟုေခၚျခင္းသည္ အ​ေျခအ​ေနမ​ေကာင္း​ေခ်။ မင္တိ၏အျပဳံးက ပိုေအးစက္လာတယ္။