#Unicode
ပြသနာတွေပြေလည်သွားတဲ့အချိန်ကစလို့Jungkookက သူ့အနားကနေမခွာပဲ ကြောင်ပေါက်လေးလိုတိုးဝှေ့နေတော့သည်။အိပ်ရာဝင်ခါနီး သွားတိုက်နေလည်း နောက်ကျောကနေသိုင်းဖက်ပြီးကပ်တွယ်နေမြဲ။ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီကုတင်ပေါ်ရောက်မှ Taehyungရဲ့ပြသနာကိုပြန်အထုတ်ဖြေဖို့ အစရှာရတော့သည်။
"ငါ မင်းကို မကျေနပ်သေးဘူးနော်
ငါ့ကိုဖြေရှင်းချက်ပေးဖို့အစီအစဉ်ရောရှိရဲ့လား"
"ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ် အရာအရာတိုင်းက ကျွန်တော့်ရဲ့ပေါ့ဆမှု့တွေပါပဲ မလိုအပ်တာတွေ လျှောက်တွေးခဲ့မိလို့ ဒီလိုတွေဖြစ်သွားရတာပါ"
မီးရောင်အဝါဖျော့ဖျော့လင်းနေတဲ့အခန်းထဲမှာ ခဏတာတိတ်ဆိတ်သွားသည်။Taehyungစိတ်က စိတ်ဆိုးလွယ်သလို စိတ်ပြေလည်းလွယ်သည်။ကိုယ့်ကိုဦးစားပေးမှကြိုက်သလို ကိုယ့်ကိုဦးစားပေးလိုက်ရလို့ သူ့စိတ်မသက်မသာဖြစ်မှာလည်းစိုးရိမ်မိပြန်ရော။သူကတော့ရှင်းတယ်။ဘယ်အရာတွေနဲ့ယှဉ်လာပါစေသူချစ်တဲ့သူကိုပဲဦးစားပေးမှာ။တခြားသူတွေဘယ်လိုပဲစိတ်မကောင်းဖြစ်ပါစေအုံးတော့ သူ့ရှေ့ကဒီကောင်လေး ခံစားသွားရမှာမလိုလားဘူး။တစ်ယောက်တည်းကိုပဲသစ္စာရှိရှိချစ်ပြီး ရှိသမျှမေတ္တာတွေပုံအောပေးထားတာ။Jungkookကိုလည်း အဲ့လိုမျိုးလေးဖြစ်စေချင်ခဲ့တာ။
"အေးပါ လူအမျိုးမျိုး စိတ်အထွေထွေမဟုတ်လား သွေးမတော်တဲ့သူစိမ်းနှစ်ဦးပေါင်းစပ်ဖို့က ဒီလိုထပ်တူမကျတာတွေရှိသင့်တာပေါ့ ငါကလည်းစိတ်မြန်တာမလို့
အဲ့လိုအချိန်တွေဆိုရင် ဒေါသကတော်ရုံမဟုတ်ဘူး အဲ့ဒါကြောင့် နောက်ဆိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပါ အဲ့လိုကြိုသိရင်ငါခံနိုင်ရည်ရှိသေးတယ် မဟုတ်ရင်ငါပြိုလဲသွားလိမ့်မယ်"
သူ့စကားဆုံးတာနဲ့Jungkookက သူ့အနားတိုးလာပြီး အသာအယာ နူးနူးညံ့ညံ့လေးပွေ့ဖက်လာသည်။
"စိတ်ချပါအကို နောက်ဆိုကျွန်တော် ဘာမှချန်မထားပဲ အကုန်ဖွင့်ပြောပါ့မယ် တိုင်ပင်ပါ့မယ် တစ်ခုပဲကတိပေးပါ ကျွန်တော်နဲ့ဘယ်တော့မှလမ်းမခွဲပါနဲ့"
