PART 21

387 15 5
                                    

Lahat kami nakatutok sa television news with our family. Madaming tinatawagan sila mom specially dad hindi siya makapakali bakas sa mukha niya at mga mata niya ang pag aalala.

"The storm is too strong." kuya Sands said.

We keep all silent while watching the news.

"Your mama Meldy is really worried about this situation." dad said.

"They all packing na hon." mom said.

"I'll go to Tacloban tomorrow morning to reach out to them." dad said.

"Dad, can I come?" I asked kaya napatingin silang lahat sakin.

"You sure?" kuya Simon asked me and I just nodded.

"Darling, your were too young to go with your dad." mom worriedly said.

"But mom I wanted too..." I said and kuya Sands talked.

"It's dangerous to go there Sirene. Wag mo nang ipilit." kuya Sands said.

"Why are you all going to let Dad go there if it's too dangerous?" I said and sandali silang natahimik.

"Okay na Sirene go with me." dad said.

Earlier in the morning pinuntahan ako ni mom sa room ko.

"Darling, your dad is looking for you na." mom said.

"Wait mom." I said.

"Take care sweetheart okay. Don't go too far to your dad." mom also said.

"Yes mom we will be back naman agad later." I said.

"I just worried lang darling." mom said and hugged me.

"Hon, Bong here your daughter. Take care okay." mom said to dad.

"We will be fine hon. Don't worry too much." dad said.

"I love you both." mom said.

"I love you." dad said and kissed mom.

"I love you more mom." I said and kissed her on cheeks.

We went straight to the helicopter dahil ayun lang yung pwede namin masakyan papuntang Tacloban. I'm just wearing a black leggings and white tshirt with red jacket.

Habang nasa helicopter kami papunta sa Tacloban halata kay dad yung pagaalala niya noong nasa Tacloban na kami pero di pa kami nakaka land nakita namin from above grabe yung pinsala ng bagyo

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.


Habang nasa helicopter kami papunta sa Tacloban halata kay dad yung pagaalala niya noong nasa Tacloban na kami pero di pa kami nakaka land nakita namin from above grabe yung pinsala ng bagyo. Maski ako nagulat at tumigil mundo ko nung nakita ko as in parang nawashed out lahat.

Until we landed agad din naman kami bumaba ni dad at sinalubong kami ng mga local officials ng Tacloban. We saw all the people kung gaano kahirap yung pinagdaanan nila.

"Nagdala na kami ng mga relief goods. Ipamigay ninyo na agad para sa mga may kailangan." dad said.

"Salamat po sa pag punta." sabi ng mga ibang tao.

My Brothers And I (SanSiVin)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon