PART 65

383 13 23
                                    

Nakapasok ako ng room ko na umiiyak, ginawa ko naman lahat eh. Pero mali parin nakikita ni kuya Sandro sakin. I tries to call kuya Simon and he answered naman.

"Hello Si?"

"Hello kuya Si."

"Are you crying? what's wrong?"

"Nothing kuya I just missed you."

"I miss you too. What's wrong c'mon tell me."

"Kuya, are you also disappointed to me when I tell you that I got a D on my one subject."

"Why? may problema ba?"

"I tried my hardest to study, Kuya, but in the end I received a D. I feel like Kuya Sandro is very disappointed in me, so I really afraid to inform mom and dad about it."

"You want me to tell them?"

"Kuya do i need too?"

"Of course Si you need to tell them."

"Baka magalit sila eh."

"That's why I'm asking you what's wrong kung may problema ba Si para matulungan kita kung magalit man sila diba at least you have your valid reason."

"I don't know kuya I just don't feel myself lately and I guess that is not a valid reason para mapabayaan ko yung study ko."

"What did I tell you before your feelings is valid. Kahit ano pa yan right? It's okay to be scared and feel disappointed pero hindi ka mag sstay jan sa feelings mo na yan. You need to step up para makaalis ka jan. Kailangan malaman nila mom and dad para matulungan ka namin Si always remember family mo ang makakasama mo sa lahat."

I just nodded at cried.

"Stop crying na you will be fine. I'm sorry I can't be there to hug you."

"Who's crying?" I heard mom voice.

Bigla naman akong kinabahan at nagpunas ng luha.

"Darling, why? what's wrong?"

Umiling nalang ako.

"What's wrong Sirene tell to mommy."

"I'm sorry mom."

"Why?"

"Is that Sirene?" I heard dad voice kaya mas lalong nag double yung kaba ko.

"Sirene, what's wrong?"

"I'm sorry dad."

"What happened?"

I look at kuya Simon dahil nasa likod siya ng parents namin and he sign to me na sabihin ko na.

"On the one subject I got a D. If you are disappointed with me, I'm so sorry." umiyak ako habang nakayuko ayokong makita mukha niya na disappointed sakin.

"Pwede pa naman bumawi diba?" I heard dad's voice kaya napaangat yung ulo ko.

"Yes darling kaya mo naman bumawi." mom said.

"Baba listen to daddy I know nahihirapan ka. Wala namang madali sa una eh lahat pinaghihirapan pero kailangan natin matuto sa pagkakamali. Kung nagkamali ka man kailangan mo bumawi para magpatuloy. Hindi natatapos sa isang pagkadapa ang laban, maraming dadating na pagsubok kaya dapat kaya mong bumangon."

"Darling alam namin ng dad mo na ginawa mo lahat para pag aralan yun. I know you so well alam kong palaban ka, you're achiever since then kaya alam kong kaya mo yan."

"Thank you mom and dad for understanding."

"We will always be here for you."

Kahit natapos ang araw ko na mabigat dahil nag away kami ni kuya Sandro pero medyo gumaan naman dahil nasabi ko na sa parents ko.

My Brothers And I (SanSiVin)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon