PART 27

347 14 0
                                    

Dumating yung araw na naiwan nalang kami ni kuya Vinny sa middle school and kuya Simon started to study to college with kuya Sandro but not in the same University baka kasi sumabog silang dalawa haha joke lang.

Kuya Sandro studying at University of London while Kuya Simon studying at Oxford Brookes University.

"Are you guys planning to study to Philippines?" I asked them.

"I don't have."

"I also do not have any plans."

"Me either."

"But why?" I also asked.

"You know naman Sirene bakit tayo nandito diba?" kuya Sands said.

"Yes but if ever lang naman." I said.

"You already studied there right then look what happened. You got bullied because you're a Marcos." kuya Vinny said.

"Mom and dad sacrificed everything to make sure that we're safe at malayo sa mapang husgang lipunan." kuya Si said.

"Our parents wants to protect us." kuya Sands added.

So I just nodded nalang. Tama naman sila sobrag hirap makipagsabayan pag maraming mga mata na nakatingin sayo. Hindi tulad dito sa London malaya kami walang nakakakilala samin. Walang mga matang nakatingin samin. I admitted that our lives here is peaceful.

After a few months we decided to have a vacation to the Philippines.

Sinundo kami ni mom sa airport kasi sobra daw niya kami namiss sobrang aga din ng dating namin.

"Hey mom!"

"Hello my loves!"

"Talagang sinundo mo kami haha pwede naman hintayin mo nalang kami sa house eh." kuya Sands said.

"It's okay son ang mahalaga kasama ko na kayo ngayon."

We get inside the car at sabi ni ma'am may dadaanan lang daw kami sa quezon city before kami umuwi tutal maaga pa naman.

"What happens?" mom asked our driver dahil na stock kami sa heavy traffic.

"Ma'am may ganap po pala dito kaya di tayo makausad."

"May iba pa bang daan?"

"Sandali lang po ma'am hahanap po ako."

"It's anniversary of 1986 EDSA People Power Revolution today."

When I heard it alam ko na kung ano yun. Ayun yung araw na nag tulong tulong ang mga Pilipino upang paalisin ang pamilya Marcos sa bansa.

"1986 exactly this day kalayaan na inaasam ng mga pilipino pero this is also the most painful day for dad and the rest of the family." I said and everyone looked at me.

Nakita namin kung gaano kasaya ang mga taong nandito, ginugunita nila yung kalayaan na ninais nila noon. Kalayaan na hinangad nila pero hindi naman nauwi sa kasaganahan.

Nakikita namin lahat ng placards nila and everything is yellow. Sabi nila yellow daw ay happy color but not for me.

Marami din kaming naririnig dahil nastock nga kami dito at gumagawa pa ng paraan yung driver namin para makaalis kami hindi din naman kasi pwedeng bumaba baka kung ano pang mangyare samin pag lumabas kami.

"Patuloy parin namin pinaglalaban ang ating nasimulan na kalayaan."

"Hinding hindi na babalik ang mga Marcos!"

"Patuloy nila dadalhin ang supa ng nakaraan hanggang sa kasalukuyan."

Ayan yung mga iilan na naririnig namin from the outside of the car. Tahimik lang kaming nakikinig dito sobrang sakit para samin dahil ayun yung mga salita na naririnig namin halos isumpa nila ang pamilya namin.

"Sirene, put this headset on you." kuya Sandro suggested.

"I'm okay kuya." I said and smiled but it's fake.

"Follow your kuya Sands." Mom command to me so wala na akong nagawa I put the headset on and mom hugged me.

Hanggang sa makahanap na kami ng daan palabas doon. Alam kong lahat sila kinabuhan din dahil medyo delikado na napunta kami doon.

We got back home safe and sabi ni mom susunod nalang daw yung lakad niya kaya pinacancel na niya. They decided to go upstairs na para daw magpahinga pero ko naiwan ako dito sa garden namin hindi ko parin makalimutan yung nangyare kanina, yung mga narinig ko at nakita ko. Ganun ba talaga nila kahate ang pamilya namin?

So I decided to go upstairs nalang at I don't know kung anong pumasok sa isip ko at I opened the TV and I watch news.

"Ngayong araw ay ginugunita ang anibersaryo ng EDSA People Power Revolution dito sa kahabaan ng EDSA."

"Tuwing anniversary ng EDSA People Power Revolation talagang hindi natin nakikita ang mga Marcos. Hindi sila makita kung saan at hindi natin sila maramdaman tuwing sumasapit ang araw na to."

Ayun yung mga narinig ko sa news. Hanggang sa pumasok si dad ng room ko.

"Sirene, turn off the TV." he said.

So immediately turned off the TV. "I'm sorry dad." I said.

"I don't told you don't use any gadgets today. Even TV don't watch news okay?"

"Yes po dad."

"Sirene, listen to daddy I just don't want you all to be hurt emotionally."

"I'm sorry dad."

"There's nothing to be sorry. Just rest and don't stress yourself to those news and articles na mababasa ninyo sa online. I told you read some books para aware kayo sa nangyayare. Wag lang kayo dedepende sa kwento namin o nalalaman ninyo. Matuto kayong manaliksik at alamin ang totoo o tunay na nangyare."

"Yes dad."

"Come here." dad said and hugged me tightly.

"I love you daddy."

"I love you more Sirene."

At lumabas na si dad ng room ko pero naiwan ako dito na malamin parin ang iniisip at umaasa na dadating yung araw na malalaman ng buong bansa ang totoo.

















🤍🤍🤍

Tomorrow we will have a new President 🫶🏼
PLEASE VOTE. THANK YOU!

My Brothers And I (SanSiVin)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon