NEVER LET YOU GO [C-SERIES #2]

Chapter 11

NLYG|11

"Paano na 'yan alam na ni Ace?" Aburidong tanong ni Rina. Sa aming dalawa siya ang mas stress dahil nalaman na ni Ace na anak niya ang kambal.

"I don't know, wala pang alam ang kambal na nasa malapit lang papa nila." ang alam ng kambal wala silang papa at ako lang ang meron silang dalawa.

"By the way, Meisner, Aice, Arki and your other friends will come here next day." pagpapaalala ni Rina sa akin.

Huminga ako ng malalim habang nakatingin sa glass wall ng bahay. Kita sa glass wall ang makukulay na ilaw ng mga nagtataasang building sa city. Hindi ang pagpunta ng mga kaibigan ko ang iniisip ko, problema ko kung paano ipapakilala sa kambal ang Papa nila. Hindi ganoon kadali para sa kambal ang mga nangyayari pero sana walang maging problema sa pagpapakilala ko sakanila sa Papa nila.

Malalim na ang gabi pero nakatayo parin ako dito sa harap ng glass wall pinapanood ang mga umiilaw na building.

"Can't sleep?"

"Why are you here baka makita ka ng kambal kasama ako."

"Anong masama kung makita nila ang Mama at Papa nila ay magkasama?"

Minsan tanga rin 'tong si Ace. Masama na makita ng kambal na may kasama akong ibang lalaki dahil hindi pa siya kilala ng mga 'to.

"Basta!"

"Wala ka paring pinagbago Ceridwen, ikaw parin yung babaeng ginusto ko sa mahabang panahon." Seryosong wika ni Ace habang nakatingin sa tasa ng kape niya.

Akala niya wala akong pinagbago, pero sa nagdaang taon na malayo ako sa kanila marami akong narealize.

"Hindi mo sure haha," sagot ko habang natawa ng peke.

Hindi mo sure Ace kung gaano kalaki pinagbago ko. Kung noon close minded ako at hindi pinapakinggan ang paliwanag ng iba ngayon handa na akong tanggapin lahat ng paliwanag na ibibigay ng kung sino sa akin.

"Kaylan mo balak sabihin sa kambal?"

"Just wait nahanap pa ako ng chance, kaya mo pa naman maghintay 'di ba?"

"Nagawa ko nga na hintayin ka ng ilan taon, ano pa kaya ang hintayin malaman ng mga anak ko na ako ama nila?" Saad ni Ace habang nakangiti sa harap ko.

Napaurong ako nang biglang bumilis ang tibok ng puso ko.
Hindi naman ako ganto kanina pero bakit naging abnormal yata heart beat ko? Hindi naman siguro dahil kay Ace?

"Are you okey?"

"Ha? Oo naman bakit?"

"Namumutla ka yata? Matulog kana tabihan mo yung mga bata." Nakangiting utos ni Ace sa akin.

Ano ba 'to bakit kaylangan niyang ngumit sa akin ng ganito? Kala naman niya magpapaapekto ako... Pero b'wiset! Bakit ang bilis ng tibok ng puso ko, kaya naman napatakbo ako papunta sa kwarto at nagkunwaring nahihilo.

"Ceridwen, anong nangyari sa'yo?" tanong ni Ace habang kinakatok ang pintuan ng kwarto ko.

"Ayos lang ako sumakit lang t'yan ko tapos nahilo ako, matutulog na ako!" Pagsisinungaling ko.

Nice acting Ceridwen instead na Attorney ka baka artista kana.

Pero bakit parang naging seryoso si Ace ngayon, hindi na siya katulad noon ma maloko.

I can still smell his scent, even his voice naririnig ko parin na parang musika. My god Ceridwen! Anong nangyayari sa'yo?

Dahil sa pag ooverthink ko hindi ako nakatulog ng maayos. I woke up exactly 5:30 am dumiretso ako sa kusina para uminom ng tubig.

Nakakamiss palang magising sa bahay na kinagisnan mo. Napangiti ako mag-isa habang inaalala yung mga nangyari dito noon, lahat nang pambubulabog ni Ace at pangkukulit niya noong wala pa ang kambal. Ewan ko ba bakit sa kanya pa marami naman iba d'yan.

"Ehem, how's your night?" Biglang lumitaw si Kuya sa kusina at naka pajama pa ito halatang bagong gising dahil sa gulo-gulo ang buhok nito.

"Ace found out," walang gana kong sagot. Alam niya ng anak niya ang dalawa pero paano ko ipapaliwanag sa mga anak ko na kasama namin ang papa nila? I'm sure magagalit sila sa akin when they found out the truth na nilayo ko sila.

"Good luck lil, sabihin mo agad sa mga pamangkin ko ang lahat bago sila masaktan." kuya said before leaving the kitchen.

Natatakot ako na baka kuhain niya ang kambal sa akin, pero malabo niyang makuha dahil nasa batas na kapag maliit pa ang bata at wala pa sa pitong taon sa ina mapupunta ito. Mali pa yatang umuwi kami dito our peaceful life ruined again.

____________

"Balita ko bumalik na si Ceridwen?" Dreb asked me.

"I know, I'm with her."

Nakita ko ang panlalaki ng mata ni Dreb sa sinabi ko siguro nabigla ito, well no one knows na sa mga Viglianco ako nakatira ngayon.

I know Dreb likes Ceridwen, pero bawal na ang ina ng mga anak ko makakapatay ako.

"Oh!"

"Umuwi siya together with our kids." nakangisi kong saad.

Halos maubo si Dreb sa nalaman niya.

"Anak?"

"Yes anak, galing sa dugo at laman namin. So you better stop asking me about the mother of my child." sagot ko.  Naiwang nakatulala si Dreb habang ako naman 'di mapigil sa pag ngiti.

May anak kami... Meaning may chance kaming dalawa! Hindi useless ang pagod at sakripisyo ko sa paghihintay sa kanya.

Maaga akong umuwi sa bahay ng mga Viglianco dahil excited na akong makita ang mag-iina ko. Pero agad napawi ang saya ko nang maalala ko na hindi pa pala alam ng kambal ako ang ama nila.

"Yo, nasaan sila Ceridwen?" I asked Aarth na busy sa pakikipag-usap kay Amaris sa phone.

"In her room with your daughters."

"Thanks." I smiled bago umakyat sa kwarto nila.

I knocked her door at pagbukas nito bumungad sa akin ang dalawang batang nagtatawanan.

"Mwami who is he po?" Haven asked

"Moma sino po that guy?" Followed by Aceila's same question.

"Mga anak may gusto akong sabihin sa inyo.

Napangiti ako nang makita ang sign ni Ceridwen na sasabihin niya na sa kambal kung sino ako.

" Di ba gusto niyong makita ang papa niyo?" tanong ni Ceridwen.

"Yes po!" Sabay nilang sagot habang masayang nakangiti. Halos matunaw ako sa mga ngiti ng anak ko, walang katumbas na pera ang saya ng nararamdaman ko ngayon.

"Your papa is here mga anak, siya ang papa niyo."

"Mga anak ko..." Tawag ko sa kanila habang nakangiti at inaalok ang braso ko para yakapin sila na kaagad naman nilang tinanggap. "Wag niyo na iiwan si Papa ha?" Malambing kong wika habang  yakap ko silang dalawa.

"I'm sorry Ace..."

"No Ceridwen, ako ang dapat mag sorry, can we start again?" I know walang kasalanan si Ceridwen, nasaktan ko siya and I blame myself for that. "Thank you for giving me this gift." I was pertaining to my daughters.

Sila ang regalong walang katumbas, makita ko lang sila araw-araw kumpleto na araw ko.

"Thank you rin, for accepting us."

"Ano ka ba? Malamang ikaw ang ina ng mga anak ko at ang babaeng mahal ko kaya tatanggapin kita ng paulit-ulit kahit anong mangyari. Mahal kita Ceridwen at hindi nagbago 'yon sa loob ng dalawang taon."

Kapag mahal mo ang isang tao handa kang maghintay at sumugal 'yon ang natutunan ko sa mga nangyari sa amin dalawa.

__________