Wish We Never Met

10

CHAPTER 10: LOVE OF FRIENDS

Hannah's POV:

I pity Celine, she don't deserve this. I hope everything will go back to normal. I don't want to see her suffering from pain that caused by her family.

Maybe if i was the one who has experienced that, i think i can't survive it.

But i trust her, kilala ko siya. Hindi basta bastang susuko si Celine. Hindi gaya ko na mahina.

"Hannah?" pag-tawag sa'kin ni Lola Grace.
"Bakit po Lola?" pag-sagot ko.
"May bisita ka, yung kaibigan mo." sagot niya.
"Sino po?" pag-tanong ko.
"Tingnan mo nalang sa labas apo." sagot niya tsaka dumiretso ng kusina.

Sino kaya ang tinutukoy ni Lola?

"Ace?" wala sa sarili kong sabi.
"Uh hello Hannah, kakamustahin sana kita at may itatanong rin ako." sagot ni Ace.
"Ah hello Ace, i'm fine. Go ahead." sagot ko.

"Hannah, pa-tuluyin mo muna yang kaibigan mo at ipinag-timpla ko kayo ng juice." pag-tawag muli ni Lola Grace.
"Sge po Lola."

"Tara Ace tuloy ka muna." pag aya ko kay Ace at tumango lang ito.

"Okay lang ba si Celine? Hindi niya kase sinasagot yung mga calls ko sa kanya." tanong niya pagkatapos uminom ng juice.

Sabi na at eto talaga ang pinunta ni Ace samin bukod sa pangangamusta sa akin.

"May family problem siya Ace. Kaya pag pasensyahan mo na muna." sagot ko.
"Really? kaya naman pala, i feel bad for her." malungkot niyang sabi. "Pwede mo ba kong samahan sa kanila Hannah? Gusto kong makita ang lagay niya ngayon." dagdag niya pa.

He's really a caring friend that everyone wants to have.

Ang swerte ko na naging kaibigan ko siya, sana lang hindi mag bago yung friendship namin kapag nag-confess ako sa kanya.

"Sige ba, gusto ko ring makita kung okay na ba siya." pag sang-ayon ko.
"Nice let's go."

Nag lakad nalang kami ni Ace since medyo malapit lang naman sa amin ang bahay nila Celine.

Pagka doorbell ko ay agad na binuksan ito ni Tita Alice.

"Good Afternoon po Tita nandyan po ba si Celine?" tanong ko.
"Oo Hannah nasa kwarto niya, anong kailangan niyo?" tanong niya.
"Gusto lang po namin siyang kamustahin." sagot ni Ace sa magalang na tono.
"Ah salamat sa concern niyo sa kanya pero pwede bang bukas nalang? Nag papahinga kasi siya ngayon." sagot ni Tita Alice.

Bakit parang ayaw lang ni Tita Alice na makita namin ang anak niya. Feeling ko tuloy pinag dadamot na niya sa'min si Celine.

Then suddenly nakita ko si Celine na nakasilip sa bintana niya at ngumiti.

"Celine! Nandito kami ni Hannah!" sigaw ni Ace.

Umalis siya sa pag kakasilip sa bintana. Bababa kaya siya para puntahan kami?

"Celine bat bumaba ka? Hindi ba sinabi ko sayong mag pahinga ka muna anak?" tanong ni Tita kay Celine.
"Mom, i can't resist them. Kaibigan ko po sila." sagot ni Celine at lumapit sa'min.

While si Tita naman ay tumango nalang at pumasok na sa loob ng bahay nila.

Agad na niyakap ni Ace si Celine. Imbes na mag selos, niyakap kona rin siya.

"Dapat sinasagot mo yung calls ko sayo "Celine pinag alala mo ko masyado." sambit ni Ace kay Celine.
"Sorry, ayoko lang na malaman mo, niyo nila rheese na may problema ako." sagot ni Celine.

"Bakit naman? Kaibigan mo naman kami ah pwedeng pwede ka mag open up sa'min hindi yung sinasarili mo lang." muling sambit ni Ace kay Celine.
"Kasi ayaw kong pati kayo madamay, at mag-alala para sa'kin." sagot ni Celine. "I'm really sorry." dagdag niya.