Wish We Never Met

15

CHAPTER 15: ALL ABOUT YOU

Vinn's POV:

"Ahh Vinn this is your sister, Avery." pagpapakilala ni Mama sa anak niya.

"H-hello! Nice to meet you my little brother." nakangiting sabi ni Ate Avery.

I don't know pero nasanay na kong tawagin siyang 'ate' sa isip ko kahit hindi pa naman kami close.

"H-hi A-ate A-ve-ry." nauutal na naman ako.

"Oh." natatawa niyang reaction.

"I'm sorry but the right pronounciation of my name was ave-ry not a-ve-ry hehe." pag correct niya sa name niya.

Woah englishera pala tong ate ko. Sabagay napalaki siya sa States.

"Ah okay ate Ave-ry." sa puntong iyon tama na ang pag-bigkas ko.

"Nice my little brother Vinn, right?" tanong niya na parang hindi pa alam.

"Yes, you're right." sagot ko.

When i was a kid, dream ko na talagang magkaron ng ate. Kaya ngayon dream come true na siguro 'to, 'yun nga lang half siblings lang kami pero hindi na masama.

"I hope na maging close kayo ng ate mo, mabait siya Vinn." nakangiting sambit ni Mama.

"Halata naman Mama, pareho po kaming mabait diba?" pagbibiro ko kahit totoo naman, not until.

"Hindi kaya, si ate Avery mo lang yung mabait." seryoso niyang sabi.

What!?

"Ehh Mama?"

"Joke lang hehe na-miss kitang biruin anak." pagkatapos niyang sabihin 'yon, niyakap niya ako mahigpit iyon.

"I missed you so much Ma."

"I missed you more anak, simula ngayon hindi na ko aalis, dito na rin titira si Avery."

"Thank you Ma, sa pagtupad mo ng pangako mo." hindi ko namalayang tumulo na ang luha ko.

"Oh bakit umiiyak ang baby na 'yan?" rinig kong sabi ni ate Avery.

Gusto kong mapamura. Marunong naman pa lang mag-tagalog, tinawag pa talaga akong baby kahit ang laki ko na.

Nag-tawanan na lang kaming tatlo.

And suddenly naki-join na sa'min si Papa, nagluluto kasi siya kanina.

"Welcome na welcome ka rito Avery, wag kang mahihiya sa'min." ang saya ng expression ni Papa, parang tunay na anak talaga turing niya kay ate Avery.

"Thank you so much po, Tito." pagpapasalamat ni ate Avery.

"Call me Papa na lang din, wag na tito."

"Okay, Papa."

Ang saya ng mukha ni Mama at Papa, sana wala iyong kapalit.

When were happy, usually kapalit non is sadness dba? Pero sa ngayon susulitin ko muna 'to, sana maranasan na ulit ni Celine ang ganito. She deserve so much of happiness.

Bigla ko siyang naalala.

All about her was interesting, sobra.

I've never felt this before, ang palaging pag tibok ng mabilis ng puso ko sa tuwing nakikita ko siya.

Lalo na nung una naming pagkikita, na hooked ako sa mga mata niya. It's so enchanting.

~*~

After kong sagutan ang assignments ko, naisipan kong tawagan si Celine.

Para bang hindi ako mapakali.