İşte ve Aşkta (ReyMir)

11. Bölüm (🔥)

   Öğlen olmak üzereydi. Birazdan toplantı başlayacaktı ve Miran ortada yoktu. Gelenleri tek başıma karşılayacaktım. O sırada Yavuz'u gördüm.

- Miran bey nerde kaldı ?

- Bilmiyorum ki Yavuz. Gelmesi lazımdı. Aradım telefonuma da çıkmıyor.

- Meşgule mi atıyo?

- Hayır ulaşılamıyor beyfendiye.

- Tamam, sakin ol. Sen halledersin tek başına, diyerek koluma elini koydu. Başımı salladım. O sırada bi el beni belimden tutup kendisine doğru sırtımı sertçe yapıştırdı. Yavuz'un eli boşa düşmüştü.

- Günaydın karıcım. Sana da günaydın Yavuz.

- Günaydın Miran bey. Reyyan ben toplantı odasına geçiyorum.

- Tamamdır Yavuz, dediğimde elimi Miran'ın belime koyduğu eline attığımda daha sertçe elini karnıma bastırdı.

- Kıpraşma Reyyan, dedi saçıma doğru konuşup başımı öperek.

- Sana noluyor ya her fırsatta beni öpüyorsun?

- Karım değil misin? İstediğim kadar öperim kim karışır? Ama o Yavuz sana dokunursa ben karışırım.

- İnsan sevdiğine sevgi gösterip öper sarılır. Bu sende yok. Bırak o yüzden şu hareketleri hoş durmuyor, deyip kendimi ileri attığımda belimdeki eli çözülmüştü.  

  Günboyu bir daha görmedik birbirimizi. Saat 6 olunca da odaya girdi.

- Hadi Reyyan çıkalım artık, dediğinde hiç itiraz etmeden kalktım. O kadar yorgundum ki. Ayağımdaki topuklular çok rahatsız ediyordu.

  Eve girdiğimizde ayakkabılarımı çıkarıp kendimi koltuğa bıraktım. Gelip yanıma oturdu.

- Çok yorgun görünüyosun.

- Öyleyim çünkü. Şurdan kalkacak halim bile yok.  Burda yatacam bugün, diyerek koltuğa uzandım.

- Yok öyle. Ben yanımda karım olmadan yatar mıyım? Var mı bende o göz bak bakiyim sen bi, dediğinde yattığım yerden ayak ucumda oturan Miran'a baktım.

- Şu yorgunlukta bile ne kadar güzel göründüğünü bi bilsen, diyerek kalkıp beni kucağına aldı. Sesimi çıkarmadım ve yatağa doğru ilerledik. Yatağın örtüsünü kaldırıp beni bıraktı ve gelip yanıma uzandı.

- Seni şirkete götürmeyecem artık Reyyan.

- Aa neden?

- Yoruluyosun. Planlarıma uymuyo.

- Ne planı?

- Var kafamda bi şeyler.

- Diyorsun.

- Diyorum, derken gözlerini dudaklarıma indirdi.
- Aslında senlik bir şey yok. Sen sadece yine aynı böyle yatacaksın. Saçların yastıkta dağılmış olacak. Ben kıyafetlerini-

- Miraan!

- Yalan mı? Sonra bana bırakacaksın kendini. O kadar.

- Miran yat. Bak çok yorgunum.

- Yarın şirket falan yok. Evdeyiz.

- Kalkıp gidecem ama şimdi.

- Şirkete mi?

- Hayır oturma odasına!

- Hani yorgundun? Dediğinde arkamı dönüp yattım.
___

  Uyandığımda saate baktım. Öğlen 1'e geliyordu. Hemen yataktan kalkıp elimi yüzümü yıkadım. Miran mutfaktaydı.