Big Brain: What?

Chapter Seven - In His Dreams

But did I make Damian more prideful? The Damian I know isn't like that... Or... It doesn't matter. Who can read my mind, by the way? No one will know If I did this thing to exercise this great mind of mine.

There is nothing possible...

***

I open my eyes. Then I close again. And I open my eyes again. I look at my surroundings and sighed in relief.

"Damian, got nothing to do?"

Nag-angat ako nang tingin kay Nazreal na nagtanong. Kinuha niya ang upuan sa kaharap ko at pinuwesto sa harapan ko. Ngumisi siya at pinatong ang mga kamay sa sandalan ng upuan.

"You? Why are you not flirting?" I asked him back. Mukhang hindi ko siya napapansing umaaligid sa mga babae naming kaklase.

Umangat ang mga kilay niya. "No, bro. I'm just saving my stamina... You know." Kumindat siya sa akin at natawa sa sarili.

I remained stable while looking at him.

Saving stamina... Dinudungisan niya ang paningin ko sa paaralan. May mga s*men na siguro niya na kumakalat sa damuhan.

"But Damian, bro, there is this rumor I heard from the girls."

"And what is it?" Napaayos ako ng upo. Hindi ko iyon inakala.

"That the great Damian Estrova is being replaced with the title of the most intelligent person on campus?"

"Huh? And whom they are to dare to challenge my IQ, Naz?" Oo, sino nga? Nag-iisa lang si Damian Estrova! Nag-iisa lang ako kaya dapat walang lalampas sa akin!

He chuckled seductively. "Well, you know who."

Inangatan ko siya ng kilay. May naisip na ako pero imposible. Baguhan palang siya!

"Gio..."

"Yup. Him. Gioachino, the weird name. It seems that finally someone has surpassed--"

"Stop blabbering nonsense, Nazreal. That's not gonna happen," I confidently cut him off. "Never."

Mangarap muna siya bago mangyari 'yon. Mamatay muna siya ng ilang beses bago malampasan ang isang Damian Estrova.

Hindi siya nakasagot. Binalot kami ng katahimikan habang matagal kaming nagkatitigan. Ngumisi ako.

"Nazreal, you better watch out for your words. Or else..."

Para siyang natulala bago nakasagot. "Okay. Okay, bro. I know. Hindi 'yan mangyayari."

I scowled. "Yeah, sure."

Duwag kasi ito. Akala mo naman kung sinong siga sa mga babae, pero matatakotin sa maliliit na bagay. Takot masira ang hindi kagwapuhang mukha.

Balikwas siyang umalis sa harapan ko. But I am still stable while watching him. Always remember, calm and reserved. Pumikit ako at nagmulat ng mga mata. Nasa upuan na niya ang nerd na 'yon.

Nakahawak siya ng libro pero hindi naman binabasa. Para siyang nakafocus na ewan pero tumayo ako at nilapitan siya.

Wow! I can get close to him now! Finally!

Pagkatapos nang sinabi ni Nazreal, akala ba niya papalagpasin ko ang tsismis na nilalampasan ako ng hinayupak na 'to? In his dreams! Hindi yata papayag ang nag-iisang Damian Estrova sa campus!