Kimi zaman kahır esir alır bedenlerimizi. Öyle ki sanki bir daha yüzümüz hiç gülmeyecekmiş gibi. Öyle ki kahırdan akan yaşlarımız ömrümüzle birlikte kaybolup gidecekmiş gibi.
O vakit kimse anlamaz bu dertli halimizi. Sanki kimse görmek istemez acıyla kavrulmuş yüreklerimizi. Bizi yalnızlığımıza çaresizce terk eder tüm dost bildiklerimiz. Sanki hiç yokmuşuz sanki hiç olmamışız gibi.
İşte o dem kırılır umuttan camlarımız, işte o dem yürek tellerimizi titretir dimağın kırık dalları. Ve dökülür şu benliği kahreden çaresizliğin yılgın dizeleri hatır aralarına,
ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ ღ
ღ ღ ღ ღ ღ ღღ ღ ღ ღ ღ ღ
Kahrediyor benliğim parmak uçlarımı
Dişliyor nefsim diplerinden saçlarımı
En derin mezardır gamzemin çukurları
Benlik yakıp kavuruyor, tenimdeki baharları
ღ ღ ღ ღ ღ ღ
ღ ღ ღ ღ ღ ღ
ღ ღ ღ ღ ღ ღ
Kahrediyor benliğim kirpiğimin uçlarını
Dişliyor nefsim benlik canavarımı
En derin hazandır yüzümün kırışıkları
Benlik yakıp kavuruyor, bedendeki lafzları
ღ ღ ღ ღ ღ ღ
ღ ღ ღ ღ ღ ღ
ღ ღ ღ ღ ღ ღ
Kahrediyor benliğim gözlerimin kenarını
Dişliyor nefsim titreyen yaşlarımı
En derin uçurumdur umudumun kırıntıları
Benlik yakıp kavuruyor, nefesteki boşlukları
ღ ღ ღ ღ ღ ღ
ღ ღ ღ ღ ღ ღ
ღ ღ ღ ღ ღ ღ
YOU ARE READING
Sakura-Şiirsel Hikayem
PoetryÖmrüm kocaman bir hayal oldu hayat karmaşasında. Hepinizin olduğu gibi yara bere ve kırıklar içinde kaldı yürek izlerim. Ama yılmadım trajik hayatımın kahkalarını muhteşem bir kitaba döndürdüm AŞK' I HAYAL adında. Kaybolan tüm umutlarım hayallerim y...
